SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 34

ตอนที่ 34

13 : 00 น.

"ร้อนสุด" ชะเอมเป็นเจ้าของคำพูดนั้นขณะที่เดินออกมาถ่ายเอกสารที่หน้าอาคารเรียนพร้อมกับน้ำขิงและวกวน

"หิวน้ำอ่ะ" น้ำขิงเอ่ยขึ้นเสียงเบาพลางใช้สมุดพกพัดใบหน้าของตัวเองไปด้วย

"หิวเหมือนกัน..วกวนไปซื้อน้ำให้หน่อยสิ" ชะเอมหันมาบอกวกวน

"มึงไม่มีขาเหรอ" วกวนตอบ

"เป็นผู้ชายรึเปล่า..ไปซื้อน้ำแค่นี้ก็ไปซื้อให้ไม่ได้" ชะเอมใช้หางตามองวกวน

"แล้วมันเรื่องอะไรของกูที่ต้องไปซื้อให้มึง..ร้านน้ำก็อยู่ใกล้แค่นี้มึงก็ไปซื้อเองสิ" วกวนชี้นิ้วชี้เรียวยาวไปทางร้านน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก

"วกวน..ไปซื้อน้ำให้เราหน่อยได้ไหม" น้ำขิงเอ่ยปากบอกวกวน

"ได้คร้าบบบ..เดี๋ยวจะเหมามาให้ทั้งร้านเลย~" วกวนตอบกลับน้ำขิงเสียงหวาน

"เสียงที่สามสิบแปด..ไม่เข็ดสินะโดนกระทืบจนอ่วมขนาดนั้นยังไม่เข็ด?..สงสัยรอบนี้ต้องให้พี่ไมค์ไทสันกระทืบเข้าที่ปากของแกหนักๆซะแล้วกระทืบให้ปากของแกขยับไม่ได้เลย" ชะเอมบิดยิ้มร้ายใส่วกวนพลางกลอกตามองบนใส่วกวนอย่างมีจริต

"ปากมึงก็ไม่ต่างจากกูนักหรอก" วกวนว่าให้ชะเอมพลางกระแทกหมัดลงที่ท่อนแขนเรียวเล็กของชะเอมอย่างไม่แรงนักก่อนจะเดินออกไปซื้อน้ำมาให้น้ำขิง

"ขอแทรกคิวแป๊บนึงได้ไหม" วกวนเดินเข้ามาขอแซงคิวเหล่านักศึกษารุ่นพี่ที่ยืนต่อคิวรอซื้อน้ำอยู่นับสิบคน

"คนอื่นเขามาต่อแถวกันตั้งนานอย่ามาเห็นแก่ตัว" ติน่านักศึกษาสาวนิเทศศาสตร์ปีสองเอ่ยขึ้นพลางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของวกวนอย่างเอาเรื่อง

"เสือก..ผมไม่ได้ขอแซงคิวเจ้นะผมขอแซงคิวไอ้หัวเกรียนนั้นที่ยืนคนแรก" วกวนตอบกลับรุ่นพี่สาวด้วยน้ำเสียงทุ้มห้าวอย่างยียวน

"ปากดีนะ..นักศึกษาใหม่สินะ" ติน่ากอดอกมองวกวนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอย่างพินิจพิจารณา

"มองอะไรเจ้ผมไม่ชอบคนแก่นะ"

"เจ้บ้านป้าแกสิ..ฉันอายุมากกว่าแกแค่ปีเดียวเองเว้ย" ติน่ากระชากคอเสื้อของวกวนอย่างแรง

"วกวน" น้ำขิงที่ยืนมองดูวกวนอยู่ไม่ไกลนักรีบวิ่งเข้ามาหาวกวนพร้อมกับชะเอมด้วยกลัวว่าวกวนจะทำร้ายผู้หญิงเข้า

"โห่!!โคตรน่ารัก~" เหล่านักศึกษารุ่นพี่ทั้งชายและหญิงต่างตกตะลึงในความสวยของน้ำขิง

"อึ้งๆ..ตะลึงเลยสิพวกเวร" วกวนยักยิ้มมุมปากเล็กน้อยต่างจากน้ำขิงที่ยืนประหม่าอยู่ข้างหลังของวกวน "พวกมึงไม่เคยเห็นคนสวยเหรอหลบไปไอ้หัวเกรียน" วกวนเดินเข้าไปแซงคิวรุ่นพี่นักศึกษาหนุ่มทรงผมสกินเฮดที่ยืนต่อคิวคนแรกด้วยท่าทางที่เหนือกว่าเหล่าบรรดารุ่นพี่นักศึกษาต่างพากันหลบทางให้น้ำขิงเดินเข้ามาแทรกคิวอย่างว่าง่ายบางคนก็จับกล้องโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพของน้ำขิงเก็บเอาไว้อย่างถือวิสาสะรุ่นพี่ทุกคนต่างส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับน้ำขิงทำให้น้ำขิงหันมาคลี่ยิ้มบางๆให้กับบรรดานักศึกษารุ่นพี่ด้วยท่าทางเหนียมอาย

"ไอ้สารเลวนี่ทำตัวบูดอีกแล้ว" ชะเอมส่ายหน้าน้อยๆให้กับการกระทำที่ขวานผ่าซากของวกวนอย่างเอือมระอา

16 : 00 น.

"น้ำขิงขาวขึ้นรึเปล่าเนี่ย..ตัวก็นุ่มนิ่มน่าฟัดมิน่าล่ะพี่ชายถึงหวงขนาดนี้..เด็กเกี๊ยวตัวนุ่มนิ่มของพี่ชายยิ่งโตยิ่งสวยนะเนี่ย..เราอยากสวยอยากผิวขาวเหมือนหยวกกล้วยแบบน้ำขิงบ้างอ่ะต้องทำยังไงถึงจะขาวขนาดนี้" ชะเอมเอ่ยถามน้ำขิงขณะที่เดินมาส่งน้ำขิงที่ห้องของอธิการบดีที่มีไฟนั่งรออยู่พร้อมกับวกวน

"ไม่รู้สิ..ดื่มน้ำเยอะๆมั้ง" น้ำขิงตอบ

"ดื่มน้ำเยอะๆอะไร..จะให้เราเดินจนฉี่ราดเลยเหรอ..ตลกแล้ว" ชะเอมทำหน้ามุ่ยพลางเดินกอดแขนของน้ำขิงไปด้วย "ลงเรียนวิชาการภาพยนตร์และภาพนิ่งกันรึยังอ่ะ" ชะเอมเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสองคน

"กูลงแล้ว" วกวนตอบ

"ของเราพี่ชายจัดการให้เรียบร้อยแล้ว" น้ำขิงตอบ

"ดีอ่ะ..อยากมีพี่ชายที่คอยดูแลจัดการปัญหาทุกอย่างให้แบบนี้บ้างจัง~" ชะเอมใช้ไหล่ของตัวเองชนเข้ากับไหล่ของน้ำขิงด้วยท่าทางเขินอายอย่างมีจริต

"มึงเป็นอะไร" วกวนขมวดคิ้วถามนึกลำคาญกับท่าทางเหนียมอายของเพื่อนรัก

"คนโง่อย่างแกจะไปเข้าใจอะไร..แล้วนี่ลงเรียนวิชาการภาพยนตร์และภาพนิ่งของอาจารย์คนไหนกันเหรอ..เมื่อตอนบ่ายเห็นเพื่อนโต๊ะข้างหลังคุยกันว่าของอาจารย์นักรบจะเต็มแล้วนะเห็นว่าอาจารย์เพิ่งจบใหม่หล่อมากด้วย..แต่ฉันยังไม่ได้ลงเลยอ่ะ" ชะเอมเอ่ยถามวกวน

"นักรบ" น้ำขิงพึมพำกับตัวเองเบาๆแต่ชะเอมก็ได้ยินชัดเจน

"ใช่..ทำไมเหรอ..อย่าบอกนะว่าน้ำขิงคิดว่าเป็นพี่คนนั้นน่ะ" ชะเอมหรี่ตามองน้ำขิงอย่างจับผิด

"พี่ไหนวะ" วกวนเอ่ยถาม