SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 38

ตอนที่ 38

"โดนยุงกัดมาใช่ไหม" นักรบเอ่ยถาม "นี่ยา..ยุงที่มหาวิทยาลัยเยอะหน่อยจะไปนั่งที่ไหนก็ระวังหน่อยอย่าให้ยุงมันกัดบ่อย" นักรบยื่นครีมทาผิวหนังหลังยุงกัดหลอดสีส้มให้กับน้ำขิง

"ขอบคุณค่ะ" น้ำขิงผายมือรับครีมหลอดนั่นมาตามมารยาท

"มีแฟนรึยัง" คำถามตรงไปตรงมาของนักรบทำให้น้ำขิงนิ่งไป "มีใครในใจหรือยังถ้ายังไม่มี..พี่ขอจีบเราเลยได้ไหม"

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องพักของอาจารย์ดังขึ้นสองครั้งก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกโดยฝีมือของวกวนและชะเอม

"ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ..พอดีท่านอธิการบดี..พี่ชายของน้ำขิงให้มาตามน้ำขิงกลับบ้านค่ะ" ชะเอมเน้นคำว่าอธิการบดีอย่างจงใจก่อนจะเดินเข้ามาจูงมือของน้ำขิงออกไปจากห้องพักของอาจารย์ทันที

"ขอเตือนว่าอย่ายุ่งกับน้ำขิงถ้าไม่อยากมรณะก่อนอายุขัย" วกวนพูดตักเตือนนักรบก่อนจะยกกองเอกสารใบงานสำหรับที่จะเรียนพรุ่งนี้ออกไปทันทีคำพูดของวกวนสร้างความงุนงงให้นักรบไม่น้อย

"น้ำขิง..รีบไปหาพี่ชายที่ห้องอธิการบดีสิ" ชะเอมหันมาบอกกับน้ำขิงที่เดินมือไม้สั่นอยู่ข้างๆของเธอ

ก๊อก~ก๊อก~

"เข้ามา" น้ำเสียงทุ่มต่ำที่คุ้นเคยดังเล็ดลอดออกมาจากห้องพักของอธิการบดี น้ำขิงก้าวขาเรียวสวยเดินเข้ามาภายในห้องพักของอธิการบดีด้วยเรียวขาสั่นเทาเธอเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาแทนที่จะไปนั่งบนตักแกร่งของไฟเหมือนที่เธอชอบทำเป็นประจำ

"มานั่งนี่สิ" ไฟเอ่ยบอกน้องสาวเสียงเรียบทำให้น้ำขิงเดินเข้าไปนั่งบนตักแกร่งของเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ

"วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง" ไฟเอ่ยถามน้องสาวเหมือนประจำทุกวันพลางอ่านเอกสารในแฟ้มไปด้วยอย่างเคร่งเครียด

"ก็โอเคเลยค่ะอาจารย์สอนเข้าใจดี"

"วันนี้มีผู้ชายมายุ่งด้วยรึเปล่า"

"มะ..ไม่มีนะคะ" น้ำขิงตอบกลับพี่ชายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักมือเรียวสั่นเทาด้วยความกลัว

"ทำไมมือสั่น" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นมือของน้องสาวที่กำลังสั่นเทาอยู่มือหนาจับมือบางขึ้นมาจูบฝังจมูกโด่งคมลงบนหลังมือของน้องสาวอยู่นานนับนาทีก่อนจะถอนจูบออก

"มีอะไรอยากจะพูดก็พูดออกมา" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งสายตาคมกริบจ้องมองดวงหน้าของน้องสาวด้วยแววตาที่ยากเกินจะคาดเดา มือหนาหยิบปากกาขึ้นมาเคาะลงที่โต๊ะทำงานเป็นจังหวะอย่างใจเย็น ต้อก~ต้อก จังหวะการเคาะที่ดูเยือกเย็นทำเอาน้ำขิงขนลุกซู่ด้วยความกลัว

"วะ..วันนี้น้องชวนวกวนกับชะเอมมาปาร์ตี้ที่บ้านของเราได้ไหมคะ" น้ำขิงแสร้งตอบไปแบบนั้นเพื่อเบี่ยงประเด็นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"อืม" มาเฟียหนุ่มตอบรับในลำคอเบาๆ "ช่วงนี้ฉันจะไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่บ่อยฉันมีงานที่บริษัทต้องดูแลวันไหนที่ฉันไม่ได้เข้ามาเธอเข้ามานั่งเล่นห้องนี้ได้ตลอด"

19 : 00 น.

@คฤหาสน์ไฟ

"ทำไมมากันเร็วจัง" น้ำขิงเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสองคนเสียงใส

"ของฟรีก็ต้องมาเร็วสิเดี๋ยวหมดก่อน" ชะเอมตอบกลับอย่างติดตลก

"เข้ามาข้างในเถอะ" น้ำขิงเดินนำเพื่อนรักทั้งสองเข้ามาภายในคฤหาสน์หรู

@ห้องซ้อมยิงปืนชั้นใต้ดินของคฤหาสน์หรู

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงลั่นไกจากปลายกระบอกปืนของไฟดังขึ้นรัวห้านัดติดจนหมดแม็กก่อนจะหยิบปืนอีกกระบอกที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาลั่นไกยิงเข้าที่ตำแหน่งกลางศีรษะของหุ่นกระดาษยิงปืนรัวๆราวกับคนเก็บกด ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

"มึงไปเก็บกดมาจากไหน" พนาเอ่ยถามไฟที่ตั้งแต่เดินลงมาที่ห้องซ้อมยิงปืนก็เอาแต่ลั่นไกไม่หยุดโดยที่ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาสักคำ

"อกหักเหรอไอ้ไฟ" อชิเอ่ยถามพลางพ่นควันบุหรี่ขาวฟุ้งกระจายออกมาก่อนจะโยนบุหรี่ลงพื้นบดขยี้จนมันแหลกคารองเท้าหนังราคาแพงของตัวเอง

"ได้ข่าวว่ามึงเล่นซื้อมหาวิทยาลัยเพื่อน้องสาวคนเดียวเลยเหรอ" พนาเอ่ยถามไฟ "รักมากเหรอวะ"

"อื้ม" ไฟตอบรับเพื่อนรักในลำคอก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเองขึ้นมาดูด ไฟพ่นควันบุหรี่ขาวฟุ้งลอยขึ้นอากาศก่อนจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่ทำราวกับมันเป็นเพียงแค่น้ำเปล่าไร้รสชาติ

"กับพวกกูเย็นชาจังนะทีกับน้องสาวมึงพูดไม่หยุดเลยนะ" อชิเอ่ยกระแหนะกระแหนเพื่อนรักอย่างไม่ใส่ใจนัก

"กับคนที่ใช่ทำไมต้องเย็นชา" คำตอบของไฟทำเอาเพื่อนทั้งสองนิ่งอึ้งไปตามๆกันไม่คิดว่าไฟจะมีความคิดแบบนี้ปกติที่พวกเขาเห็นไฟก็จะเย็นชาพูดน้อยหรือแทบจะไม่พูดเลย

"อย่าคลั่งรักให้มันมากเผื่อใจไว้หน่อยก็ดี" พนาเป็นเจ้าของคำพูดนั้นทำให้ไฟปรายตามองพนาเพียงนิดก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน

"ไม่เผื่อใจสินะ!" พนาตะโกนขึ้นตามแผ่นหลังแกร่งของไฟอย่างรู้ทัน

"จะกินอะไร" ไฟเอ่ยถามน้องสาวที่นั่งเล่นอยู่กับวกวนและชะเอมภายในห้องรับแขกพลางเดินถอดเสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวของตัวเองออกขณะที่เดินขึ้นมาจากชั้นใต้ดินของบ้านเผยให้เห็นซิกแพคกล้ามหน้าท้องล่ำชัดบ่งบอกว่าเขาผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนักหน่วง

"ขอเนื้อกับเบียร์เย็นๆค่ะ" น้ำขิงตอบ

"เธอกินเบียร์เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่" ไฟเอ่ยถามน้องสาวอย่างรู้ทันพลางปรายตามองวกวนและชะเอมเพียงนิดทำให้วกวนและชะเอมที่เป็นคนขอให้น้ำขิงหาเบียร์และเนื้อมาให้ต่างพากันทำหน้าเลิ่กลั่ก