SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 60

ตอนที่ 60

"ปืนอันนี้ใช่ไหมคะที่พี่ชายซื้อมาไว้ให้ลูก" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายเสียงเข้มพลางหยิบของเล่นปืนที่วางอยู่ข้างเตียงนอนขึ้นมา

"ใช่..ทำไม?"

"เมื่อกี้พี่ชายจะทุบน้องใช่ไหมคะ"

"พี่จะไปทำแบบนั้นได้ยังไง..พี่รักหนูจะตาย..พี่แค่จะถักเปียให้"

"ตอแหล" น้ำขิงว่าให้พี่ชายก่อนจะกดยิงปืนของเล่นเข้าใส่ที่หน้าท้องแกร่งเปลือยเปล่าของพี่ชายไม่ยั้งอย่างไร้ความปราณี

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

"โอ๊ย!!น้ำขิง!ยิงเป็นหุ่นยนต์เลยนะ!..ซี๊ดดดเจ็บ!" ไฟส่งเสียงคำรามดังลั่นห้องนอนก่อนจะรีบดีดตัวลุกขึ้นออกมาจากเตียงนอนให้เร็วที่สุด

"และอีกนัดสำหรับที่พี่ชายซื้อปืนมาไว้ให้ลูก..น้องบอกแล้วว่าเด็กเขายังไม่เข้าใจในความรุนแรงถึงจะเป็นปืนของเล่นก็ไม่ควร" ปัง! ปัง! ปัง! น้ำขิงกดยิงปืนระรัวเข้าที่หน้าท้องกำยำของพี่ชายเป็นการลงโทษอีกครั้งโดยที่ใบหน้าของเธอไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆออกมา

"โอ๊ย!!น้ำขิง!!ยิงแบบหน้านิ่งๆเธอเลือดเย็นเกินไปนะ" กระสุนปืนพลาสติกถูกยิงเข้าที่ลำตัวหนาของไฟไม่ยั้งถึงจะไม่ใช่ปืนจริงแต่ก็ทำให้มาเฟียหนุ่มเจ็บไม่น้อย น้ำขิงทิ้งปืนลงทันทีเมื่อกระสุนหมดแม็กก่อนจะล้มตัวลงนอนชันเข่าขึ้นดูการ์ตูนโปรดของสบายใจโดยที่ไม่ได้สนใจสายตาอำมหิตของไฟที่จ้องมองมาเลยแม้แต่น้อย

"ทีกับฉันนี่เก่งจังนะ..ทีอยู่กับแม่ไม่เห็นเป็นงี้" ไฟว่าให้น้องสาวพลางใช้มือหนาลูบคลำรอยแดงบนหน้าท้องแกร่งเพื่อเช็คดูความช้ำจากการโดนยิงด้วยปืนพลาสติกของตัวเองไปด้วย

"ก็คุณแม่มีพระคุณกับน้องหนิคะ"

"แล้วฉันไม่มีพระคุณกับเธอหรือไง..ทั้งตัวของเธอก็มาจากเงินของฉันทุกชิ้นฉันดูแลเธอมาตั้งแต่เด็ก.."

"ได้ทีทวงบุญคุณใหญ่เลยนะคะ...พี่ชายคะ"

"อะไร"

"เราอย่าทะเลาะกันอีกได้ไหมคะ...ตอนไม่ทะเลาะกันพี่ชายน่ารักกับน้อง..แต่พอเราทะเลาะกันพี่ชายก็เปลี่ยนเป็นอีกคน"

"เมื่อกี้เธอเพิ่งยิงฉันไป..ฉันเข้าไม่ถึงอารมณ์ของคนท้องจริงๆถ้าลูกไม่ออกมาสักทีฉันว่าเธอจะเป็นบ้าเอานะตอนนี้เธอเริ่มชักจะเหมือนคนเป็นไบโพลาร์ขึ้นทุกวัน"

"น้องก็ปกติหนิคะ...พี่ชายคะวันนี้น้องขอไปเที่ยวคลับกับวกวนและก็ชะเอมได้ไหมคะ"

"ปรับอารมณ์ตามไม่ทัน" ไฟส่ายหน้าน้อยๆด้วยตามอารมณ์แปรปรวนของน้องสาวไม่ทัน

"ให้ไปไหมคะ"

"แรด"

"พี่ชายว่าน้องแรดเหรอ"

"ฉันแค่พูดลอยๆไม่ได้ว่าใคร"

"คำว่าพูดลอยๆไม่มีอยู่จริงที่จริงแล้วพี่ชายตั้งใจจะให้มันลอยมากระแทกหน้าน้อง" น้ำขิงจ้องมองพี่ชายกลับอย่างเอาเรื่อง

"ก็แล้วแต่..ถ้าเธออยากจะคิดแบบนั้น" ไฟยักไหล่ให้น้องสาวอย่างไม่ยี่หระ

"ให้น้องไป..น้องอยากไปเที่ยวตอนที่ท้องยังไม่โต" น้ำขิงเอ่ยขอพี่ชายแต่โทนเสียงที่เปล่งออกมาเหมือนจะเป็นการออกคำสั่งมากกว่าเอ่ยขออนุญาต

"เธอเป็นแฟนฉัน..ฉันไม่อยากเห็นเธอไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่น..ฉันทนไม่ได้"

"เฮ้อ..พี่ชายหึงหวงน้องมากเกินไปรึเปล่าคะวกวนเป็นเพื่อนน้องนะอีกอย่างวกวนก็มีแฟนแล้วด้วย" น้ำขิงถอนหายใจเบาๆด้วยความอ่อนใจ

"เธอเป็นแฟนฉันนะ..ไม่ให้ฉันหวงเธอแล้วจะให้ฉันหวงใคร..เธอสวยขนาดนี้แล้วฉันจะปล่อยให้เธอไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นได้ยังไง"

ชั่วโมงต่อมา

"เอารูปตอนเด็กของพี่ชายมาใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์ของน้องทำไมคะ" น้ำขิงเอ่ยถามเมื่อเปิดกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกแล้วเจอเข้ากับรูปถ่ายสองใบคือรูปในวัยเด็กของไฟและรูปอีกใบคือรูปของเธอในวัยเด็ก

"เป็นไงตอนเด็กฉันหล่อไหม"

"ให้คนอื่นชมดีกว่านะคะ"

"ฉันรู้ตัวเอง"

"อวยตัวเองตลอด" น้ำขิงว่าให้พี่ชายเพียงนิดก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายภาพกระเป๋าสตางค์ของเธอที่มีรูปถ่ายในวัยเด็กของเธอและพี่ชายอยู่ชิดกันก่อนจะโพสต์รูปภาพที่เพิ่งถ่ายลงบนอินสตาแกรมของตัวเองด้วยข้อความดังด้านล่าง

[น้องรักพี่โลกันตร์]

"ทำไมพี่ชายไม่เล่นโซเชียลเลยล่ะคะ?"

"ถ้าฉันเล่น..เธอจะหึงรึเปล่า"

"ชิ..พี่ชายก็อย่าไปติดตามอย่าไปกดไลค์ให้ผู้หญิงคนอื่นสิ"

"หึ..ฉันมีอินตาแกรม" ไฟหัวเราะในลำคอเบาๆให้กับคำพูดของน้องสาว

"ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" น้ำขิงตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ฟังที่พี่ชายเอ่ย

"ตั้งแต่เธอเปิดแอคเคาท์อินสตาแกรมวันแรก"

"น้องไม่เห็นรู้เรื่องเลยน้องเล่นโทรศัพท์ของพี่ชายบ่อยๆทำไมไม่เห็นแอปอินสตาแกรมในโทรศัพท์ของพี่ชายเลยคะ..พี่ชายติดตามผู้หญิงคนไหนบ้างคะขอน้องดูหน่อย"

"ฉันมีโทรศัพท์หลายเครื่องฉันแอบติดตามเธออยู่เงียบๆ...ฉันติดตามแค่เธอกดไลค์ให้แค่เธอคนเดียว" ไฟหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเลื่อนดูรูปที่เขาแอบถ่ายน้ำขิงในตอนที่เธอเผลอพลางกดซูมดูเนินสามเหลี่ยมอวบนูนของน้ำขิงในตอนที่เธอกำลังแต่งตัวอยู่อย่างใจเย็นในโทรศัพท์มือถือของเขาส่วนมากจะมีแต่รูปแอบถ่ายโป๊เปลือยของน้ำขิงเป็นส่วนใหญ่

"เป็นคำตอบที่ฉันอยากได้ยินมาก" ไฟตอบกลับน้องสาวเสียงเข้มพลางเดินหนีขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านทันทีด้วยความน้อยใจเขาอุตส่าห์ไปอ้อนวอนขอผู้เป็นบิดามาทั้งอาทิตย์กว่าที่ผู้เป็นบิดาจะยอมใจอ่อนอนุญาตยกเธอให้กับเขาแต่เธอกลับสนใจแต่ของเล่นตรงหน้าไม่สนใจหรือรู้สึกดีใจที่ได้หมั้นกับเขาเลยแม้แต่น้อย

"เอ้า" น้ำขิงเงยหน้าออกจากกองเลโก้มองตามแผ่นหลังแกร่งของพี่ชายที่เดินขึ้นบันไดชั้นสองของบ้านไปด้วยความงุนงง

"ไปเรียกพี่ชายเรากลับเข้าด้อมสิน้อยใจไปถึงดาวอังคารแล้วมั้งป่านนี้" เป็นพริบพราวที่พูดขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาวางขนมหวานที่เพิ่งทำเสร็จเมื่อครู่ให้กับลูกสาว

"พี่ชาย" น้ำขิงเปิดประตูห้องนอนเดินเข้ามาหาพี่ชายที่นั่งเช็ดผมอยู่ตรงปลายเตียงนอนด้วยใบหน้าที่เย็นชาจนคนมองอย่างเธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

"งอนน้องเพราะเรื่องที่น้องติดเล่นแค่นี้เองเหรอคะ..ทำไมงอนง่ายจังงอนง่ายแบบนี้ไม่สมกับเป็นมาเฟียเลยนะคะ" น้ำขิงเอาตัวเข้ามาแทรกในอ้อมกอดของพี่ชายพลางจ้องมองใบหน้าเย็นชาของพี่ชายตาแป๋ว

"ฉันแพ้ท้องแทนเธอมาทั้งวัน..ไหนต้องทำงานอีกไหนต้องไปอ้อนวอนขอพ่อเพื่อที่จะได้หมั้นกับเธออีกพอพ่ออนุญาตแล้วเธอก็เอาแต่ติดเล่นสนใจแต่ของเล่นไม่สนใจความรู้สึกของฉันเลย"

"น้องขอโทษค่ะ..กอดๆนะคะพี่ชาย~กลับเข้าด้อมเหมือนเดิมนะคะน้องมาง้อพี่ชายแล้วนะอย่าน้อยใจไปเลยนะคะ" น้ำขิงสวมกอดลำคอหนาของพี่ชายแน่นก่อนจะขยับตัวเคลื่อนลงมาแกะผ้าขนหนูที่พันรอบเอวสอบของพี่ชายออกอย่างถือวิสาสะ

"เดี๋ยวน้องจะทำให้พี่ชายรู้สึกดีนะคะ" น้ำขิงแหงนคอขึ้นมามองใบหน้าเย็นชาของพี่ชายก่อนจะใช้มือบางชักรูดแก่นกายใหญ่ที่ผงาดแข็งชันสู้มือของเธอขึ้นลงช้าๆลิ้นเล็กเปียกชุ่มตวัดเลียส่วนหัวปลายบานเบอะอย่างเงอะงะ

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!

"อื้อ" น้ำขิงร้องห้ามในลำคอเมื่อโดนมือหนาของพี่ชายกดศีรษะของเธอลงจนสุดลำคอปลายหัวเห็ดบานเบอะชนเข้ากับผนังลำคออย่างถี่ๆจนรู้สึกจุกในลำคอ

"อ๊าส์!!อ๊าสสสส" มาเฟียหนุ่มเชิดหน้าเปล่งเสียงคำรามออกมาดังลั่นห้องนอนก่อนจะฉีดพ่นน้ำคาวเข้ามาในโพรงปากเล็กของน้องสาวจนล้นทะลักออกมาเปรอะเปื้อนปลายคางมนและพื้นกระเบื้องของห้องนอน

"คายออกมา" ไฟแบมือรองรับน้ำคาวของตัวเองตรงใต้คางมนของน้องสาวหากแต่น้ำขิงกลับกลืนมันลงคอจนหมด

"บอกให้คายออกแล้วกลืนทำไม" ไฟดุน้องสาวเพียงนิดก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่งเดินเข้าไปล้างปากในห้องน้ำให้เธอเสร็จสรรพ

วันต่อมา

@มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง

"จะไปเข้าห้องน้ำอ่ะพาไปหน่อยดิ" น้ำขิงหันมากระซิบบอกชะเอมที่นั่งเรียนอยู่ข้างๆ

"เค.."

"ไปเข้าห้องน้ำป่ะ" น้ำขิงหันไปเอ่ยชวนเพื่อนนักศึกษาผู้หญิงที่นั่งอยู่แถวเดียวกันกับเธอ

"ไปดิ..ปวดเหมือนกัน" นิวเพื่อนนักศึกษาตอบรับ

"ไปด้วยคน..จะไปซื้อน้ำ" มายเพื่อนนักศึกษาอีกคนขอไปด้วย

"ไปด้วย/ไปด้วย" เพื่อนนักศึกษาอีกสองคนรีบลุกขึ้นเดินตามน้ำขิงและชะเอมออกมาติดๆ

"ไปคนเดียว..ไปเป็นเพื่อนแค่คนเดียวก็พอ..ทำตัวเป็นเด็กมัธยมผมเปียไปได้..ไปทีละสองคนก็พอ.." อาจารย์ผู้หญิงวัยกลางคนที่กำลังทำการสอนอยู่บนเวทีเอ่ยพูดใส่ไมค์เสียงเข้มทำให้เพื่อนนักศึกษาอีกสี่คนของน้ำขิงเดินถอยหลังกลับมานั่งที่เดิมทันที "เด็กพวกนี้..ไปเข้าห้องน้ำทีหอบกันไปครึ่งห้อง" อาจารย์ผู้หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าน้อยๆให้กับลูกศิษย์