สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 24

บทที่ 24 : ฟินิกส์ที่ปีกหักยังเทียบไก่ไม่ติด

“ไอ้เผย แกดื่มอะไร” กู้หลี่เหลียงยกขวดเหล้าขึ้นมาขวดหนึ่ง

เผยลี่เชินเอ่ยเบา ๆ นั่งลงบนโซฟา “วิสกี้”

เทเหล้าให้เผยลี่เชินแล้ว กู้หลี่เหลียงกันไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ “คุณไป๋ คุณหละ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ยังไม่ทันได้พูดอะไร เผยลี่เชินที่อยู่ข้าง ๆ ตัดสินใจแทนเธอ “น้ำผลไม้”

กู้หลี่เหลียงทำเสียง “หึ” อย่างตั้งใจในลำคอ แล้วสั่งให้บริกรเสิร์ฟน้ำผลไม้มาหนึ่งแก้ว

แค่รายละเอียดเล็ก ๆ จุดหนึ่งก็สามารถทำให้เห็นถึงการดูแลใส่ใจของผู้ชาย คนอื่นที่อยู่ในโต๊ะต่างซุบซิบไป๋เสว่เอ๋อร์

ผู้หญิงสองคนในนั้น เป็นเพื่อนที่เคยเที่ยวเล่นกับไป๋เสว่เอ๋อร์ ถึงแม้จะไม่ค่อยสนิทกัน แต่ไป๋เสว่เอ๋อร์ยังพอจำได้ ตอนนี้ผู้หญิงสองคนนั้นกำลังรวมหัวกันคุยอะไรบางอย่าง

ถึงแม้เธอจะไม่ได้ยิน แต่ก็คงจะไม่พ้นประเด็นล้มละลายของตระกูลไป๋สินะ

บริกรนำน้ำผลไม้วางไว้ด้านหน้าไป๋เสว่เอ๋อร์ เธอพูดด้วยความมีมารยาท “ขอบคุณค่ะ”

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ เห็นหญิงสาวกระโปรงแดงกำลังจ้องมาที่เธอ

ไป๋เสว่เอ๋อขยับสายตาหนี แต่สักพักเธอพบว่าหญิงสาวคนนั้นมองเธออีกแล้ว

ทำไมเหรอ บนหน้าเธอมีดอกไม้หรือยังไงกัน

ขณะที่ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังเหม่อ อยู่ ๆ รู้สึกได้ว่าผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ ขยับเข้ามาหาเธอ

เธอเงยหน้าขึ้น สายตาชนกับแววตาดำเงาของเผยลี่เชิน ภายในแววตานั้นสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่มีมากกว่าปกติ “คืนพรุ่งนี้อยากทานอะไร เดี๋ยวผมจองร้านอาหารล่วงหน้า”

เสียงของเขาไม่ดังและไม่เบา แต่คนที่อยู่รอบ ๆ สามารถได้ยิน ไป๋เสว่เอ๋อร์ขมวดคิ้ว รู้สึกงุนงง

ทำไมจู่ ๆ เผยลี่เชินถึงถามเธอว่าพรุ่งนี้อยากกินอะไร แถมน้ำเสียงยังดูมีซัมติง ลำพังเธอมากับเผยลี่เชินก็จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอยู่แล้ว พอเขาพูดแบบนี้ ยิ่งทำให้คนพวกนั้นมองมาด้วยสายตาสงสัยเข้าไปอีก

ขณะที่ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังสับสนไม่รู้ว่าจะตอบไปว่ายังไงดี อยู่ดี ๆ เหมือนมีมือจิกเบา ๆ ตรงเอวเธออย่างตั้งใจ

ไป๋เสว่เอ๋อร์หันหน้าไปมองเห็นหญิงในเดรสแดงจ้องมองพวกเขาสองคนอย่างตาไม่

กะพริบ หน้าเล็ก ๆ ของเธอบูดเบี้ยวจนไม่เป็นทรง เธอพึ่งจะเข้าใจอะไรบางอย่าง…

หรือว่า…เผยลี่เชินกำลังแสดงละครอยู่?

ไป๋เสว่เอ๋อร์กัดปากพูดด้วยความไม่เต็มใจ “คุณตัดสินใจเลยค่ะ”

เผยลี่เชินตอบรับสั้น ๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก

สักพัก กู้หลี่เหลียงลากคุณชายเมิ่งและเรียกเผยลี่เชินไปคุยกันด้านนอกอย่างลำพัง ไป๋เสว่เอ๋อร์นั่งอยู่บนโซฟา มองแก้วในมือที่สวยงามด้วยความสนใจ

ผู้หญิงสองคนที่รู้จักกับไป๋เสว่เอ๋อร์คนหนึ่งชื่อฟางเสี่ยวเสี่ยว อีกคนชื่อเฉินม่าน ทั้งสองเห็นเผยลี่เชินลุกไปก็อดไม่ที่จะมองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ พูดด้วยท่าทางเย้ยหยัน “คุณหนูไป๋ ใช้ได้นี่นา”

“ตระกูลไป๋พึ่งจะล้มละลาย เธอก็เกาะคุณชายตระกูลเผยซะแล้ว เก่งจริง ๆ”

ทั้งสองคนสลับกันพูดคนละประโยค ภายในคำพูดเต็มไปด้วยความประชดประชัน

ไป๋เสว่เอ๋อร์เม้มปากแน่น สายตามองต่ำ ไม่ได้ต่อกลอนกับพวกหล่อน