สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 25

บทที่ 25: ศักดิ์ศรีเธออยู่ไหน

ทุกคนหน้าเสีย พวกเขาล้วนเป็นคนที่พอรู้ว่าเผยลี่เชินเป็นคนยังไงในระดับหนึ่ง นอกจากรู้ว่าเผยลี่เชินภายนอกหยิ่งยโส ทำงานเด็ดขาด และก็เข้าใจกว่าคนทั่วไปว่าเขาเป็นคนที่เย็นชาและใจเด็ดขนาดไหน

แต่วันนี้ฟางเสี่ยวเสี่ยวดื่มเยอะไปหน่อย ในจังหวะนี้คงไม่เห็นหัวใครทั้งนั้น

“ทำไมหรอประธานเผย ใครเป็นฟินิกส์ใครเป็นไก่ คำตอบก็เห็น ๆ อยู่”

เผยลี่เชินแววตานิ่งเฉย ใช้สติข่มความอดทนขีดสุดท้ายเอาไว้

เฉินม่านที่อยู่ข้าง ๆ เห็นบรรยากาศเริ่มแปลกไป เอื้อมมือไปดึงตัวฟางเสี่ยวเสี่ยวไว้ “โอเคเสี่ยวเสี่ยว วันนี้แกดื่มเยอะไปหน่อย เราไม่วุ่นวายดีกว่าเนอะ…”

ฟางเสี่ยวเสี่ยวสะบัดมือของเฉินม่านออก “ทำไมหละ ฉันก็แค่พูดไปตามเนื้อผ้า ก่อนหน้านั้นไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่เคยมองหน้าใครเลย ตอนนี้ตระกูลไป๋ล้มละลายแล้วฉันพูดนิดเดียวทำไมไม่ได้หละ”

ตัวของไป๋เสว่เอ๋อร์เริ่มสั่น เธอหายใจเข้า ความคิดเริ่มฟุ้งซ่าน ก่อนที่ตระกูลไป๋จะล้มละลาย ทุกความสนใจอยู่บนตัวเธอทั้งหมด ถึงจะไม่ได้เว่อร์เกินตามที่ฟางเสี่ยวเสี่ยวพูด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสนิทกับใครก็ได้ ในสายตาคนอื่นก็มองว่าเธอหยิ่งไปหน่อย แค่ไม่คิดว่าจริง ๆ แล้วในสายคนอื่นเธอจะมีภาพลักษณ์แบบไม่เห็นหัวใครขนาดนั้น

“พูดจบหรือยัง” ผู้ชายเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเข้ม

“ประธานเผยตั้งใจจะปกป้องเธอจริง ๆ หรอ เธอจะมาไม้ไหนก็ไม่รู้ เมื่อไหร่ก็มีคน…”

เธอยังพูดไม่จบ เผยลี่เชินยกแก้วที่อยู่อยู่ข้าง ๆ มองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ “สาดไป”

เสียงของฟางเสี่ยวเสี่ยวหยุดทันที เฉินม่านข้าง ๆ ดึงตัวเธอไว้อีกครั้ง พยายามส่งสัญญาณให้ เธอถึงจะตั้งสติได้

ตอนแรกคิดว่าเผยลี่เชินจะแค่เล่น ๆ กับไป๋เสว่เอ๋อร์ คุณหนูตกอับ ปล่อยให้ใคร ๆ มาเหยียบย่ำ แต่ไม่คิดว่าเผยลี่เชินจะให้ไป๋เสว่เอ๋อร์สาดเหล้าใส่เธอ

เธอชักสีหน้า จ้องไปที่ไป๋เสว่เอ๋อร์ “แก…แกกล้าหรอ”

เผยลี่เชินทำเป็นไม่ได้ยิน สายตาจ่อไว้บนผู้หญิงข้างกาย เม้มปากแน่น “จะเอายังไง คุณตัดสินใจเอาเอง”

ไป๋เสว่เอ๋อร์รับแก้วเอาไว้ มองแก้วเหล้าอยู่อย่างงั้น ลังเลอยู่นาน

คนรอบข้างเห็นว่าบรรยากาศเริ่มตึงเครียด ต่างคนต่างคิด บางคนอยากจะเข้าไปเจรจาให้ แต่พอเห็นหน้าของเผยลี่เชิน ก็ไม่กล้าจะพูดอะไรทั้งนั้น

กู้หลี่เหลียงเห็นว่าสถานการณ์เริ่มจะเลยเถิดไปใหญ่ ได้แต่ฝืนใจออกมาพูด เขาขำแห้ง ๆ “ไอ้เผยเอ้ย…”

“หุปปากซะ” น้ำเสียงเด็ดขาดนั้นทำเอาเขาไปต่อไม่ถูก

กู้หลี่เหลียงเห็นเผยลี่เชินเข้าโหมดจริงจัง ก็ไม่อยากเปลืองน้ำลาย ไม่พูดซะดีกว่า

ฟางเสี่ยวเสี่ยวที่ท่าทางจองหองเมื่อกี้ จู่ ๆ ก็หายไปทันตา เธอหันหน้าไปมองแฟนหนุ่มที่อยู่อยู่หลังโซฟา “ชวนจื่อ…”

ผู้ชายที่ชื่อว่าชวนจื่อไม่ทำตัวมักง่ายเหมือนฟางเสี่ยวเสี่ยว เขารู้อยู่แก่ใจว่าเผยลี่เชินเป็นคนที่เขามีเรื่องด้วยไม่ได้ ถึงแม้บ้านเขาจะมีเงินแต่ก็ไม่สามารถประชันกับคนอย่างเผยลี่เชินได้ รวมถึงคนสร้างเรื่องไม่ใช่เขา จะหาเรื่องเผยลี่เชินเพื่อแฟนสาวชั่วคราวแบบนี้ ไม่คุ้มเอาซะเลย

เขาแสยะยิ้ม เบี่ยงสายตาหนี มองไปทางเผยลี่เชิน “เฮียเผย ผมเลิกกับฟางเสี่ยวเสี่ยวแล้วครับ เฮียจะทำอะไรก็ทำเลย ไม่ต้องเกรงใจผม”

การตัดสัมพันธ์อย่างชัดเจน

สีหน้าฟางเสี่ยวเสี่ยวเปลี่ยนทันที “นี่คุณ…”