สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 26

บทที่ 26: เขาใส่ใจขนาดนี้

คืนนี้ไป๋เสว่เอ๋อร์นอนไม่ดี พลิกตัวไปมา สุดท้ายหลับไปในช่วงกลางดึก เป็นไปตามคาด ตื่นขึ้นมาอีกวัน ใต้ขอบตาดำอย่างเห็นได้ชัด

ไป๋เสว่เอ๋อร์ล้างหน้าล้างตา แต่งหน้าเรียบร้อย ลงมาข้างล่างบ้าน พบว่าคุณแม่ไป๋กำลังยุ่งอยู่ในห้องครัว

พอเห็นเธอ คุณแม่ไป๋รีบยกโจ๊กและซาลาเปามาให้เธอ “เสว่เอ๋อร์ลูก กินอาหารเช้าสักหน่อยนะลูก”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ชะงัก “แม่ นี่แม่ทำเองหรอคะ”

“แม่ทำเป็นที่ไหนหละ เมื่อกี้แม่วิ่งไปซื้อหน้าปากซอยต่างหาก รีบกินตอนที่มันยังร้อนอยู่”

ตั้งแต่ล้มละลายมา ไป๋เสว่เอ๋อร์พึ่งจะเห็นคุณแม่ไป๋ดีใจขนาดนี้ เธอนั่งลงข้างโต๊ะอาหาร ถามไปว่า “แม่ ทำไม่วันนี้ดูดีใจจังคะ”

“เมื่อวานแม่ดวงขึ้น เล่นไพ่ได้เงินมาหน่อย”

มือที่ถือช้อนอยู่ชะงักไปครู่หนึ่ง เงยหน้ามองคุณแม่ไป๋ “แม่ เมื่อวานหนูบอกแม่แล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามเล่นพนันอีกแล้ว”

คุณแม่ไป๋ยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน “แม่ก็แค่เล่นนิด ๆ หน่อย ๆ มีแพ้มีชนะ เป็นเรื่องปกติ ลูกไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหน่า แม่เองรู้ว่าอะไรคืออะไร”

ไป๋เสว่เอ๋อร์มุ่ยหน้า รู้ว่าแม่พูดไม่ฟัง ขี้เกียจที่จะพูดต่อ รีบกินโจ๊กในถ้วยให้หมด บอกลาแม่ว่าไปทำงานก็ออกจากบ้านไปโดยเร็ว

เมื่อก่อนไม่เคยเห็นคุณแม่ไป๋ติดพนันงอมแงมแบบนี้ ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนแต่ก่อน เขาไม่มีต้นทุนในการเล่นพนันอีกแล้ว แต่คุณแม่ไป๋กลับเอาความหวังไปไว้ในการเล่นไพ่

ไป๋เสว่เอ๋อร์ถอนหายใจ ไม่อยากคิดอะไรมาก รีบมุ่งไปเผยซื่อ

พอถึงชั้นที่ 22 ไป๋เสว่เอ๋อร์วางกระเป๋าลง ตั้งใจไปเดินแถวหน้าประตูห้องประธาน แต่ข้างในกลับว่างเปล่า สงสัยเผยลี่เชินยังมาไม่ถึง

ไป๋เสว่เอ๋อร์กลับไปเตรียมเอกสารที่เกี่ยวข้องตามตารางงานตอนเช้าของเผยลี่เชินไว้เรียบร้อย วางไว้บนมุมขวาบนโต๊ะทำงานเขา และกลับไปที่ห้องทำงานตัวเอง อ่านเอกสารโครงการหนานไห่ต่อ

ผ่านไปไม่นาน มีเสียงโหวกเหวกอยู่นอกห้อง ไป๋เสว่เอ๋อร์ลุกขึ้นยืน พอออกประตูไปก็เห็นแผ่นหลังของเผยลี่เชิน ข้าง ๆ เขายังมีผู้ชายที่ดูเหมือนเป็นลูกน้องตามอยู่ กำลังรายงานเขาอยู่

สวี่เย่วหรูกำลังถือเอกสารเดินออกมาจากห้องทำงาน กำลังจะเดินตามไป พอเหลือบไปเห็นไป๋เสว่เอ๋อร์ข้าง ๆ เลยกลอกตาไปมาใส่ “ฉันจะไปประชุมเช้ากับประธานเผย เธอว่างมากหรอ โทรไปคอนเฟิร์มตารางงานตอนบ่ายของประธานเผยสิ”

“ทราบ” ไป๋เสว่เอ๋อร์ตอบรับ เธอมองไปทางเผยลี่เชินด้วยสายตาลึกซึ้งอีกครั้ง ถึงจะหันหลังกลับห้องทำงาน

เมื่อคืนเธอตั้งใจว่าเธอจะไม่ยอมเป็น Loser เธอจะใช้พลังของตัวเอง ไต่ขึ้นไปเรื่อย ๆ และการตัดสินใจนี้เธออยากบอกกับเผยลี่เชินด้วยตัวเอง

ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังคอนเฟิร์มตารางงานตอนบ่ายของเผยลี่เชิน แต่คนที่จะเข้าพบตอนบ่ายมีสถานการณ์ฉุกเฉิน ผู้ช่วยฝ่ายนั้นขอให้เปลี่ยนแปลงเวลา ไป๋เสว่เอ๋อร์จดบันทึกไว้ ขณะเดียวกันวางตารางงานที่ตอนบ่ายสามารถดำเนินการได้ รอให้เผยลี่เชินประชุมเช้าเสร็จค่อยให้เข้าตัดสินใจเอง

ไม่ถึงชั่วโมง ประชุมเช้าเสร็จสิ้น ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินเสียงห้องข้าง ๆ รีบลุกไป เคาะประตูห้องเข้าไปในห้องแล้ว พึ่งพบว่าในห้องนอกจากจะมีเผยลี่เชินแล้วยังมีผู้ชายอีกคนอยู่ในนั้น

ผู้ชายอายุราว 40 กว่า ไรผมแซมไปด้วยเส้นผมสีเงิน เสื้อเชิ้ตสีเทาเงินเนื้อผ้าแพรสวมด้วยเสื้อสูทที่ใหญ่กว่าตัว แลดูใส่ใจในการแต่งตัว แววตาเข้มขรึม มีความน่าเกรงขามอยู่ในตัวเขา

เมื่อเห็นเธอเข้ามา ผู้ชายมองไปทางเธอ สายตาหยุดอยู่บนตัวเธอชั่วคราว และหันไปมองเผยลี่เชิน “เปลี่ยนเลขาใหม่หรอ”

“ครับ” เผยลี่เชินตอบรับด้วยน้ำเสียงธรรมดา และเงยหน้ามองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ “ขอกาแฟสองแก้ว แก้วนึงปกติ แก้วนึงไม่ใส่น้ำตาล”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตอบรับเบา ๆ ยิ้มที่มุมปากในองศาที่กำลังดี ค่อย ๆ เดินออกจากห้องไป

เมื่อเธอเตรียมกาแฟเสร็จเรียบร้อย กำลังจะถือเข้าไปในห้อง ผู้ชายคนนั้นและเผยลี่เชินกำลังคุยกันอยู่