สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 27

บทที่ 27: เรื่องบางเรื่องไม่ต้องรอให้กลับบ้านถึงจะทำได้

พอเผยลี่เชินทาแผลให้เธอได้พอประมาณ เขาถึงเงยหน้าขึ้น โยงสำลีเข้าถังขยะ “มองอะไร?”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตั้งสติได้ กลับตอบคำถามจากเขาทันทีไม่ได้ จึงนิ่งเงียบไว้

เผยลี่เชินยิ้ม มองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ด้วยท่าทางพูดเล่น “ผู้ชายเมื่อกี้เป็นรองประธานของบริษัท ฟางหรงเทียน เขาบอกว่าเธอโง่เกินไป ให้ผมไล่คุณออก คุณว่าไง”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ใจตกไปถึงตาตุ่ม มองสีหน้าพิลึกของเผยลี่เชิน เดาไม่ถูกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

แต่พูดถึงฟางหรงเทียน เธอเองก็เคยได้ยินมาก่อน รองประธานของเผยซื่อ อยู่ระดับเดียวกันกับเผยอี้ เป็นคู่หูมือหนึ่งที่ต่อสู้มาพร้อมกับเถ้าแก่เผย อำนาจแกในเผยซื่อมหาศาล ความสามารถยิ่งไม่ต้องพูดถึง เป็นคนที่น่านับถืออย่างยิ่ง ได้ข่าวว่าฟางหรงเทียนนี่มีความทะเยยทะยานในทางธุรกิจมาก…

เผยลี่เชินเห็นไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่ตอบคำถามเขา แถมเหม่อลอยไปไหนอีก เขาเอื้อมมือ พลิกลำตัวมากดตัวไป๋เสว่เอ๋อร์ให้หลังพิงติดกับโซฟาทันที

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตั้งตัวได้ เงยหน้าสบตาผู้ชาย หายใจเข้าลึก ๆ “จะไล่ฉันออกหรือเก็บฉันไว้ ไม่ได้อยู่ที่ฉัน สิทธิ์ในการตัดสินใจอยู่ในมือประธานเผยหนิคะ”

เผยลี่เชินหัวเราะเบา ๆ เหมือนตลกกับความจริงจังของเธอ เขาบีบเอวเธอเบา ๆ ด้วยมือที่ไม่นิ่งเฉย คางแตะที่หูเธอเบา ๆ “ลำพังเมื่อกี้เธอยอมให้กาแฟราดใส่ตัวเองเพราะไม่อยากให้ราดโดนผม ผมจะกล้าไล่คุณออกได้ไงหละครับ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกชาไปทั้งตัว ความชานั้นไหลไปทั่วร่างกาย ลมหายใจเธอเริ่มไม่เป็นจังหวะ

เผยลี่เชินเหมือนจะรับรู้ได้ว่าร่างกายของเธอมีปฏิกิริยาบางอย่าง ตั้งใจแนบคางเข้าใกล้หูเธอมากขึ้น สีคางเบา ๆ ไปมาอยู่ข้างหน้าเธอ

ไป๋เสว่เอ๋อร์หน้าแดงก่ำ หายใจเข้าลึก ๆ ตักเตือนด้วยเสียงเบา “ประธานเผยคะ นี่อยู่ที่บริษัทนะคะ”

เผยลี่เชินแสยะยิ้ม แกล้งพูด “เรื่องบางเรื่องไม่ต้องรอให้กลับบ้านถึงจะทำได้”

ไป๋เสว่เอ๋อร์สะท้านไปทั้งตัว ภายในร่างกายร้อนวูบขึ้นมา เธอผลักเผยลี่เชินออก ลุกตั้งตัวขึ้นบนโซฟา ถอยหลังด้วยความเขินอาย “ประธานเผยคะ ฉันยังมีเรื่องต้องรายงานต่อ การนัดหมายกับหัวหน้าสาขาเฉินจากธนาคารพัฒนาธุรกิจเมืองไห่เฉินมีการเปลี่ยนแปลงค่ะ คงต้องรอถึงพรุ่งนี้ ส่วนเวลาที่เว้นว่างไว้ช่วงบ่ายสามารถนัดพบกับผู้รับผิดชอบของบริษัทเฟิงสิงหรือบริษัทเซิ่งหัวได้ คุณคอนเฟิร์มหน่อยนะคะ”

พอพูดถึงเรื่องงาน เผยลี่เชินจริงจังขึ้นมาทันที เขาลังเลอยู่พักหนึ่ง เอ่ยว่า “เลื่อนเฟิงสิงและเซิ่งหัวไปชั่วคราว ยังไม่พบ ตอนบ่ายผมมีรายการของตัวเอง จัดการเรื่องคนขับรถให้ผมก็พอ”

“รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อร์พูดจบมองเชิงเผยลี่เชินครู่หนึ่ง เห็นเขาไม่ได้พูดอะไรต่อ จึงบอกต่อว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปทำงานก่อนนะคะ”

อยู่ ๆ มีคนเคาะประตูพอดี เป็นลูกน้องของเผยลี่เชินมารายงานผลงาน ไป๋เสว่เอ๋อร์อาศัยจังหวะนี้ออกมาจากห้องประธาน

“ได้ข่าวว่าเธอทำกาแฟหกหรอ หน้าแดงขนาดนี้โดนด่าหรือไง” สวี่เยว่หรูยิงคำถามมาเป็นชุด ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินเธอพูดเช่นนั้น ยกมือมาจับแก้มตัวเอง ตอบไปส่ง ๆ ว่า “อื้อ”

สวี่เยว่หรูเห็นไป๋เสว่เอ๋อร์ท่าทางเด๋อด๋าแบบนี้ คิดว่าเผยลี่เชินด่าเธอจนหัวเน่าแน่นอน ยิ่งสะใจเข้าไปใหญ่ “ซุ่มซ่ามขนาดนี้ ไม่รู้ว่าทำไมประธานเผยให้เธอเป็นเลขาได้ไงเนี่ย”

ไป๋เสว่เอ๋อร์เงยหน้ามองไปทางสวี่เยว่หรู พูดเบา ๆ ว่า “รองประธานฟางที่อยู่ในห้องเมื่อกี้ดุมาก เขาบอกประธานเผยให้ไล่ฉันออก…”

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ ปากของสวี่เยว่หรูแทบฉีกไปถึงหู “รองประธานฟางเขาโหดขึ้นชื่อ ทำผิดต่อหน้าแกหนะ เธอไม่มีโอกาสครั้งที่สองหรอกนะ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้มแล้วถามต่อไปตามน้ำ “เมื่อวานประชุมกับผู้บริหารระดับสูงกับประธานเผย ทำไมฉันไม่เห็นรองประธานฟางหละ”

ครั้งที่แล้วเธอใส่ยาไปในเหล้าของไป๋เสว่เอ๋อร์ พอเผยอี้รู้เรื่องแล้วด่าเธอไปชุดใหญ่ เธอคับแค้นใจมานาน ไม่คิดว่าวันนี้มาหาเผยอี้ที่เผยซื่อจะเจอนางเข้า

ผู้หญิงคนนี้ ใช้ความเป็นแฟนเก่าเผยอี้ แถมยังปรากฏตัวในชีวิตเผยอี้ถี่ขนาดนี้ เธอหงุดหงิดมานานแล้วเหมือนกัน

จินจิงจิงเห็นว่าไป๋เสว่เอ๋อร์จะเดินผ่านเธอไป ไม่ทันได้คิดอะไรทั้งนั้น ก้าวไปขวางหน้าเธอ

“คุณไป๋ ไม่เจอตั้งนานนะคะ”

จินจิงจิงเค้นหน้ายิ้ม แต่ภายใต้แว่นดำนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา

ไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นว่าหนีไม่พ้นแล้ว หันหน้าไปทางเธอแล้วพัดเอกสารในมือ “ขอโทษนะคะ ฉันยังต้องทำงาน”

“คุณหนูไป๋สถานะเร็วเหมือนกันนะ สองสามก่อนยังเป็นคุณหนูตระกูลไป๋อยู่เลย จู่ ๆ กลายเป็นพนักงานจ๊อกจ๋อย

ของเผยซื่อเฉยเลยนะ ชีวิตมีความหลากหลายดีเนอะ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นว่าจินจิงจิงตั้งใจจะประชดประชันเธอ เธอหายใจเข้าลึก ๆ ฝืนยิ้มออกมา “ขอโทษนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ”

พูดจบ ก็ทำท่าจะอ้อมเธอไป

“คุณไป๋” จินจิงจิงยกระดับเสียงสูง “ตอนนี้เธอดูอยู่ดีเป็นสุขเชียวนะ ไม่รู้จริง ๆ หรอว่าสภาพพ่อเธอในคุกเป็นยังไง”