สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 64

ตอนที่ 64 มือไหนทำร้ายเธอ

รถขับไปอย่างช้าๆ ตามถนนสองข้างทางของถนนเต็มไปด้วยความว่างเปล่า นอกจากเสียงฝนตกแล้ว เผยลี่เชินก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

ในที่สุดก็ขับรถมาถึงถนที่ตั้งของโรงแรม ถนนดูรกร้างมากขึ้น สองข้างทางมีร้านค้าเล็กๆ กระจากอยู่ไม่มาก

เผยลี่เชินขมวดคิ้ว สายตาของเขากวาดมองไปตามถนนและร้านค้า ทันใดก็มองเห็นเงายืนอยู่ตรงประตูร้านค้า เขาตื่นเต้นเล็กน้อยพร้อมสั่งให้เจิงหงขับรถช้าลง

ไป๋เสว่เอ๋อร์ยืนอยู่หน้าประตูร้านค้า เนื้อตัวเปียกปอน ผมยาวของเธอพันกันยุ่งเหยิงเนื่องจากเปียกฝน เธอกอดแขนไว้ร่างกายหนาวสั่นไปทั้งตัว

เจ้าของร้านเป็นชายอายุประมาณสี่สิบกว่าๆ เขามองเห็นไป๋เสว่เอ๋อร์ยืนอยู่หน้าร้านเป็นเวลานาน เขามองดูอยู่สักพักสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ผอมเพรียว ใบหน้าดูดี นอกจากจุดที่น่าอาย นอกนั้นดูดีหมด

ในเวลานี้บริเวณโดยรอบไม่มีใคร มีแต่หญิงสาวโดดเดี่ยวยืนอยู่หน้าประตูร้านเขา เขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยได้อย่างไรกัน?

เจ้าของร้านใจเต้นไม่เป็นจังหวะ จึงหยิบถ้วยกระดาษเติมน้ำอุ่น ผลักประตูแล้วเดินออกไป “คุณครับ นี่คือ....”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินเสียงรีบหันกลับมาตามเสียงเห็นชายหัวล้านนิดหน่อย เดินออกมาจากในร้านพร้อมกับยกน้ำส่งให้เธอ

ไป๋เสว่เอ๋อร์ลังเลเล็กน้อยแล้วส่งยิ้มให้เขา “เถ้าแก่ ฉันขอยืนหลบฝนที่นี่สักพัก ฝนซาแล้วก็จะไป”

เจ้าของร้านมองใบหน้าของไป๋เสว่เอ๋อร์ รู้สึกตะลึงและหลงใหลในความสวยของเธอ เขายังคงส่งแก้วน้ำให้เธอ “ไม่เป็นไร คุณดื่มน้ำก่อนเถอะ อากาศมันหนาวนะ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์กล่าวขอบคุณ ยื่นมือรับแก้ว

เจ้าของร้านยื่นข้อเสนอ “ถ้างั้นเข้ามาหลบฝนข้างในก่อน ข้างนอกฝนตกหนักมาก”

ไป๋เสว่เอ๋อร์มองดูเสื้อผ้าและรองเท้าที่เปียกโชก ส่ายหัวด้วยความลังเลใจ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยืนข้างนอกอีกสักครู่ ไม่อยากให้คุณต้องลำบาก ขอบคุณมากคะ เถ้าแก่”

เสื้อผ้าและรองเท้าของเธอเปียกมาก ถ้าหากเข้าไปข้างในคงทำให้พื้นเปียกไปด้วย เจ้าของร้านให้เธอยืนอยู่ข้างนอกสำหรับเธอก็เพียงพอแล้ว

“ไม่เป็นไร ไม่ลำบากหรอก เข้าไปข้างในเถอะ”

เจ้าของร้านเชื้อเชิญ ยื่นมือมาจับข้อมือของไป๋เสว่เอ๋อร์

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตกตะลึงเกือบทำแก้วน้ำในมือตก เธอก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว พยายามสลัดมือให้หลุดจากมือเจ้าของร้าน เธอคาดไม่ถึงว่าเขาพูดไปพูดมา มือไม้เริ่มเคลื่อนไหว

ไป๋เสว่เอ๋อร์เงยหน้าเห็นสายตาของเจ้าของร้านไม่ชอบมาพากล ขณะที่ขวัญผวาก็รีบวางแก้วน้ำไว้ที่โต๊ะด้านข้าง แล้วผลักเขาออกไปเต็มแรง

เจ้าของร้านยังไม่ยอมปล่อยมือ ลากไป๋เสว่เอ๋อร์เข้าไปข้างในบ้าน “ไม่เป็นไร เข้าไปหลบฝนข้างในผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”

ไป๋เสว่เอ๋อร์กัดฟันแน่น ในดวงตามองเห็นเขาจะลากเข้าไปในห้อง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ทันใดนั้นด้านข้างก็ปรากฏเงาสูงใหญ่ แขนยาวใหญ่ของอีกฝั่งยื่นออกมาจับที่ข้อมือของเจ้าของร้านอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยมือ” ชายคนนั้นพูดเสียงดังเต็มที่ บรรยากาศเย็นยะเยือกทันที

เจ้าของร้านถูกจับที่มือ ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสี ร้องเสียงดังรีบปล่อยมือของไป๋เสว่เอ๋อร์พร้อมกับถอยห่างออกไปสองสามก้าว

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตกตะลึงแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เห็นเผยลี่เชินเดินมาข้างหน้า ขู่บังคับเจ้าของร้าน ใบหน้าของเจ้าของร้านดูหวาดกลัว รีบวิ่งกลับเข้าไปในร้าน

เผยลี่เชินหันหลังกลับมา มองมาที่ไป๋เสว่เอ๋อร์ ใบหน้าเหมือนคนตกใจ ไป๋เสว่เอ๋อร์มองไปที่สายตาของเขา จิตใจรู้สึกลึกลับ

เธออยากอธิบาย แต่ไม่รอให้พูดอะไรเลย เผยลี่เชินหันหลังกลับมาลากเธอออกจากหน้าร้านไป