สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 71

ตอนที่ 71 เหมาะสมกันดี

ไป๋เสว่เอ๋อยื่นมือไปหยิบมือถือออกมาเปิดดู เห็นข้อความเสียงที่เผยลี่เชินส่งมาให้เธอความยาวประมาณสิบกว่าวินาที เธอไม่แน่ใจว่าในข้อความเสียงคืออะไร จะเปิดต่อหน้าหม่าสวี้หมิงก็คงจะไม่สู้ดีนัก เธอจึงทำได้เพียงมองหม่าสวี้หมิง ขอโทษและยิ้มให้เขา “ฉันขอฟังเรื่องงานสักครู่นะคะ?”

หม่าสวี้หมิงพยักหน้า “ได้แน่นอนสิ”

ไป๋เสี่ยวเอ๋อยิ้ม ลุกขึ้นหยิบมือถือเดินไปที่ระเบียงด้านข้าง เธอดูไฟล์เสียง ไม่ได้คิดอะไรมาก กดเปิดขึ้นทันที

มือถือมีเสียงคนกำลังคุยกันดังขึ้นมา ได้ยินอย่างชัดเจนเลยว่าเป็นเสียงของลู่อี้หลิง “ไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจผู้หญิง แค่เธอไม่สนใจฉัน ฉันเห็นเธอสนใจเลขาไป๋มากเลยนะ”

คำพูดนี้ทำให้บีบหัวใจไป๋เสี่ยวเอ๋อมาก ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ ก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่เต็มไปด้วยความนิ่งสุขุมดังเข้ามา “ผมก็ไม่ได้สนใจเธอเหมือนกัน”

เสียงผู้ชายที่ทุ้มต่ำและน่าดึงดูด เธอคุ้นเคยเป็นที่สุด นั่นคือเสียงของเผยลี่เชิน

ได้ยินคำพูดของผู้ชายคนนี้ ไป๋เสี่ยวเอ๋อกำมือตัวเองแน่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ความกลุ้มใจผิดหวังทั้งหมดทะลักล้นเต็มหัวใจ

เธอเข้าใจดีมาตั้งนานแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับเผยลี่เชินเป็นเพียงความสัมพันธ์ที่หวังผลประโยชน์เพื่อตัวเองทั้งคู่เพียงเท่านั้น แต่เธอกลับยังรู้สึกทรมานใจอยู่ดี

จิตใจที่แสนปวดร้าว ลามไปทำให้เธอรู้สึกหวิวที่หน้าอก รู้สึกเหมือนมีอะไรกดทับพูดอะไรไม่ออก

ไป๋เสว่เอ๋อกัดริมฝีปากแน่น เก็บกดข่มอารมณ์ตัวเองไว้ แม้ว่าจะพยายามเพียงไหน ความรู้สึกที่เอ่อล้นก็ปะทุขึ้นมายังดวงตา น้ำตาคลอเบ้า เธอขยี้ตา เก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ที่เดิม หลังจากที่สงบสติอารมณ์ดีขึ้นแล้ว เธอเก็บมือถือ หันหลังกลับไปที่ร้านอาหาร

เธอฝืนยิ้ม เดินตรงไปที่โต๊ะ มองเห็นอาหารที่มาเสริ์ฟรอไว้แล้ว เธอเก็บอารมณ์ที่โศกเศร้าทั้งหมดไว้ ปั้นหน้ายิ้มให้กับหม่าสวี้หมิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพูดคุยกับเขาต่อ

อาหารค่ำมื้อนี้ผ่านไปอย่างมีความสุข เธอเปรียบเสมือนเพื่อนสนิทเก่าแก่ของหม่าสวี้หมิง พวกเขาพูดคุยกันหลายเรื่องมากมาย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงาน

ท้ายสุด เมื่อทานอาหารเสร็จเรียบร้อย หม่าสวี้หมิงให้คนขับรถไปส่งไป๋เสว่เอ๋อถึงประตูหน้าโรงแรม จากนั้นเขาจึงกลับไป

ไป๋เสว่เอ๋อดื่มไวน์ไปสองแก้ว รู้สึกมึนหัวเล็กน้อย แต่จิตใจเธอกลับมีความสุข สองชั่วโมงที่ได้พูดคุยกับหม่าสวี้หมิง เธอรู้สึกว่าตัวเองเรียนรู้อะไรเพิ่มขึ้นมากมายทั้งยังนับถือพลังใจที่เต็มไปด้วยความรักความใส่ใจที่มีต่อการเย็บปักถักร้อย

เธอดื่มไม่ค่อยเก่ง ไวน์สองแก้วก็ทำให้เธอเริ่มทรงตัวไม่ได้ เริ่มโซซัดโซเซ

เธอออกมาจากลิฟต์ เดินไปที่ประตูห้อง ควานหาบัตรเปิดประตูในกระเป๋า หยิบบัตรขึ้นมาเปิดห้อง

“ตี๊ดตี๊ด” เสียงดังขึ้น เธอเปิดประตูก้าวเท้าเข้าไป เปิดสวิตช์ไฟขึ้น กำลังจะปิดประตู แต่ทันใดนั้นราวกับมีของบางอย่างมาขวางประตูไว้ จู่ๆก็ขยับประตูไม่ได้

ไป๋เสว่เอ๋อหันหลังกลับมา เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ที่หน้าประตู เธอตกใจมาก ผ่านไปครู่หนึ่ง จึงรวบรวมสติขึ้นมาได้

“เผย...เผยลี่เชิน”

เธอตื่นตระหนก เดินถอยหลังสองสามก้าว กระเป๋าที่ถืออยู่ในมือก็หล่นลงไปกองกับพื้น

เมื่อรู้สึกว่าสีหน้าของผู้ชายไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอรีบพูดแก้เขิน “ประธานเผย...คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?”

มือข้างหนึ่งของเผยลี่เชินดันประตูไว้ สายตาของเขาจ้องมองมายังไป๋เสว่เอ๋อ รีบเดินเข้าไปในห้อง

“คุณดื่มมาเหรอ?” เมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์เจือจางบนตัวของเธอ เขาขมวดคิ้วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“ดื่มไปนิดเดียวเอง...” ไป๋เสว่เอ๋อรู้สึกผิด เธอรู้ดีว่าตัวเองดื่มเยอะไม่ได้ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะดื่มเยอะ เพียงแค่ไวน์สองแก้วเท่านั้น แต่แม้ว่าตอนนี้เธอจะเริ่มรู้สึกมึนหัว แต่สติก็ยังดีอยู่

“นิดเดียว?” เผยลี่เชินขมวดคิ้วขึ้นมา กระแอมเสียงออกมา เหมือนเยาะเย้ย

ไป๋เสว่เอ๋อยังไม่เข้าใจความหมายของเขา เผยลี่เชินก็เดินตรงเข้ามาในห้องเธอเรียบร้อยแล้ว ทำเสมือนเดินเข้าออกห้องตัวเองตามอำเภอใจ