สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 78

ตอนที่78 ยิงปืนหนึ่งนัดได้นกสองตัว

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอก็มาถึงที่นี่แล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะหลบหนีต่อไป ไป๋เสว่เอ๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ก้าวเดินตามเขาไป

เมื่อครู่ที่เธอมองจากประตูหลัง แค่เห็นวาคนเยอะมาก แต่เมื่อเข้าไปจากประตูด้านหน้า กลับรู้สึกคนละแบบกันเลย

ราวกับช่วงเวลาขณะนั้น สายตาของทุกคนมองมาทางประตู แววตาของพวกเขาจดจ้องมาที่เธอกับเผยลี่เชินเพียงที่เดียว ทุกอย่างหยุดชะงัก เสียงที่ดังโหวกเวหกเมื่อครู่สงบลงทันที

มีพนักงานที่รับผิดชอบบนเวทีเตรียมไมโครโฟนไว้เรียบร้อยแล้ว เขารีบเดินขึ้นไปข้างหน้ายื่นไมค์ให้เผยลี่เชิน

เผยลี่เชินยื่นมือรับมา หันมาด้านข้างมองไปที่ไป๋เสว่เอ๋อ พูดขึ้น “คุณไปหาที่นั่งแถวแรกนั่งก่อน”

“รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อตอบกลับ อดทนกับสายตาต่างๆนานาของคนรอบข้างที่มองมา หาที่นั่งใกล้ประตูและนั่งลง

พนักงานคนหนึ่งอยู่บนเวทีคอยจัดการคิว เมื่อเห็นเผยลี่เชินขึ้นมาอยู่บนเวทีแล้ว รีบเอ่ยปากพูด “เอาล่ะครับ ทุกคนโปรดอยู่ในความสงบสักครู่ ขอเรียนเชิญประธานเผยของพวกเราขึ้นเวทีให้โอวาท”

งานเลี้ยงนี้จัดขึ้นในเวลาที่ค่อนข้างกระชั้น ไม่ได้มีการเตรียมล่วงหน้า เผ่ยลี่เชินออกคำสั่งให้คนไปแจ้งข่าวให้ทราบทั่วกัน ให้พนักงานในแต่ละแผนกหยุดการทำงานเพื่อมาเข้าร่วมการเลี้ยงฉลองที่จะจัดภายในเวลาไม่เกินสามสิบนาที

พิธีกรลงมาจากเวที เผยลี่เชินจับไมค์แน่น ก้าวเดินจากบันไดขึ้นไปบนเวที มุมที่นั่งของไป๋เสว่เอ๋อ สามารถมองเห็นด้านข้างของฝ่ายชายได้อย่างชัดเจนพอดี ขาที่เหยียดตรง และใบหน้าด้านข้างที่ดูเรียวเท่ห์

คนบุคลิกแบบนี้ ใครจะอดใจไม่หันไปมองไหวกันล่ะ?

เมื่อเผยลี่เชินขึ้นไปบนเวที คนข้างล่างสงบลงอย่างทันที เขาเดินอย่างมีสติไม่ตื่นตระหนกไปกลางเวที มองดูพนักงานที่อยู่ด้านล่างรอบๆ หยุดไปครู่หนึ่ง หยิบไมค์ขึ้นมา เอ่ยปากพูด “งานเลี้ยงวันนี้ ถูกจัดขึ้นมาค่อนข้างกะทันหัน อาจจะกระทบกับงานของทุกคนบ้าง แต่ผมคิดว่ามีคำพูดบางคำที่จำเป็นต้องพูดกับทุกคน”

“บริษัทเผยซื่อของพวกเรา ให้ความสำคัญต่อการสื่อสารระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องมาโดยตลอด พวกเราไม่ได้ถือความสัมพันธ์แบบชั้นสูงชั้นต่ำ แต่เป็นความสัมพันธ์แบบพันธมิตร ดังนั้น ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ผมจะใช้วิธีที่เหมาะสมที่สุดประกาศให้ทุกคนได้ทราบ”

ท่าทางที่ฝ่ายชายพูดบนเวทีดูมีเสน่ห์แพรวพราวเหลือนเกิน ราวกับดวงดาวหนึ่งดวง ในห้วงเวลานั้น ทำให้ผู้คนมิอาจละสายตาไปไหนได้

ไป๋เสว่เอ๋อจ้องมองเผยลี่เชินที่อยู่บนเวที รู้สึกสบายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความกังวลและความกลัวเมื่อครู่ ก็หายไปในพริบตาเช่นกัน

“ทุกคนคงทราบกันดี ผมเพิ่งกลับมาจากการทำงานที่หนานไห่ ได้มาซึ่งที่ดินที่บริษัทเผยซื่อของเรารอคอยมานาน ความสำเร็จนี้ ไม่ได้เป็นผลจากความพยายามของผมเพียงผู้เดียว แต่เป็นผลสำเร็จของความขยันและทุ่มเทของทุกคนเช่นกัน ดังนั้นความปิติยินดีในครั้งนี้ ผมอยากจะขอแบ่งปันกับทุกท่านในที่นี้”

เมื่อเผยลี่เชินพูดจบ ด้านล่างของเวทีกึกก้องไปด้วยเสียงปรบมือ ผู้นำที่ดีคนหนึ่ง ก็ควรที่จะทำให้ทุกคนไม่ลังเลหรือกังวลที่จะคอยสนับสนุนและให้ความเชื่อมัน และสิ่งเหล่านี้นั้น เผยลี่เชินสามารถทำสำเร็จแล้ว เขาเข้าใจดีว่าพนักงานในบริษัทต้องการอะไร และเข้าใจดีว่าต้องพูดยังไงจึงจะเติมเต็มความรู้สึกและความสัมพันธ์ขึ้นได้

เผยลี่เชินหยุดไปสักพัก จากนั้นเริ่มพูดต่อ”สิ่งที่ตามมากับข่าวดีนี้ มีข่าวโคมลอยพูดต่อกันมากมายในบริษัท เลขาไป๋เสว่เอ๋อที่ไปทำงานกับผมครั้งนี้ เธอแสดงความสามารถได้ดีเยี่ยม แต่กลับมีบางคนเจตนาปล่อยข่าวใส่ร้ายเธอ”

ผู้คนที่อยู่ใต้เวทีต่างพากันเงียบ รวมทั้งไป๋เสว่เอ๋อที่นั่งอยู่แถวแรก ไม่มีใครคิดว่าเผยลี่เชินจะพูดเรื่องนี้บนเวที

เธอรู้สึกประหลาดใจ มองไปที่เผยลี่เชิน ทำให้เลือดเนื้อทุกส่วนในร่างกายตื่นตัวปะทุขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าของเธอแดงก่ำ จิตใจสับสนวุ่นวาย

เธอเข้าใจดีว่าในบริษัทไม่มีข่าวคราวไหนที่ปิดบังเป็นความลับไว้ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นตอนเช้าในที่ประชุมถูกนำไปพูดส่งต่อกันปากต่อปากอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเผยลี่เชินนำเรื่องนี้มาพูดต่อหน้าทุกคนจริงๆ เธอกลับยังรู้สึกละอายใจและเป็นทุกข์

“บริษัทเผยซื่อของพวกเรา ไม่ยินยอมที่จะให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ดังนั้นผมมีความรู้สึกว่าผมต้องชำระล้างมลทินคืนความยุติธรรมให้แก่ไป๋เสว่เอ๋อ”