สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 86

ตอนที่86 มาขอร้องผมดีกว่า

เมื่อออกมาจากตึกสำนักงานบริษัทการเงินเฟิงเฉิง ไป๋เสว่เอ๋อถอนหายใจยาวๆหนึ่งเฮือก

ไม่ว่าจะพูดยังไง ครั้งนี้หล่อนก็ไม่ได้มามือเปล่า ไม่เพียงแต่ได้อธิบายความจริงให้ประธานอู๋ได้ฟัง แต่ยังบังเอิญได้ช่องทางการติดต่อของนักสืบมาด้วย

นามบัตรใบนั้นถูกหล่อนกำไว้ในมือแน่น จนเหงื่อออกเต็มไปหมด

เดิมทีหล่อนคิดอยากจะให้เผยลี่เชินช่วยหาทางสืบเรื่องของพ่อให้ แต่หลังจากกลับมาจากเมืองหนานไห่ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นอีก หล่อนก็ไม่อยากที่จะไปพูดเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ตอนนี้หล่อนมีหนทางที่สามารถสืบเรื่องนี้ได้ หล่อนก็ต้องฉวยโอกาสนี้ไว้อย่างแน่นอน

นามบัตรใบนั้นขาวสะอาดเรียบง่าย ไม่เหมือนนามบัตรของนักธุรกิจที่จะเต็มไปด้วยลวดลาย ตัวอักษรสีดำตัวใหญ่บนพื้นขาว “เฉิงชวน” ด้านล่างมีหมายเลขโทรศัพท์เขียนไว้อยู่

ไป๋เสว่เอ๋อหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรออกทันที เสียงรอสายดังอยู่สักพัก คู่สายยังไม่กดรับสักที หล่อนไม่ละความพยายาม โทรกลับไปใหม่อีกหนึ่งรอบ ก็ยังไม่มีใครรับสาย

หล่อนมองดูเวลา ยังเหลืออีกชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเลิกงาน ตอนนี้หล่อนควรจะกลับไปที่บริษัทจะดีกว่า ขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน เพิ่งถึงชั้นสิบเจ็ด ประตูลิฟต์ถูกเปิดออก มีคนเดินออดจากลิฟต์ ไป๋เสว่เอ๋อกำลังจะกดปุ่มปิดประตูลิฟต์ มือถือก็สั่นขึ้นทันที

หล่อนหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นเบอร์โทรศัพท์ที่โทรออกไปเมื่อครู่ หล่อนตื่นเต้น มือสั่นพลางกดรับ ตอนกำลังจะหยิบมือถือขึ้นมารับ หล่อนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าในลิฟต์ยังมีคนอื่นอยู่ด้วย หล่อนจึงรีบออกจากลิฟต์อย่างลุกลี้ลุกลนทันที

เมื่อออกมาจากลิฟต์ ทางด้านข้างไม่ไกลมีระเบียงเล็กๆอยู่ เผอิญไม่มีคนพอดี หล่อนเดินตรงไป ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู

“ฮัลโหล? สวัสดีค่ะ”

“ภารกิจอะไร?”

คู่สายมีเสียงแหบแห้งของผู้ชาย ที่ฟังดูเหมือนเป็นผู้มากประสบการณ์

ไป๋เสว่เอ๋อกำมือถือไว้แน่น รู้สึกเหมือนกับหัวใจจะเต้นจนจะหลุดออกมาถึงคอ

“ช่วยฉันสืบหาสถานการณ์ของคนคนหนึ่งได้ไหมคะ?”

ฝ่ายตรงข้ามแทบไม่พูดอะไร ทุกคำที่พูดออกจากปากทั้งเรียบง่ายและตรงประเด็น “ชื่อ”

ไป๋เสว่เอ๋อสูดหายใจเข้าลึก พูดออกมา “ไป๋เจิ้งตง”

คู่สายเงียบไปสักพัก “หนึ่งแสน”

หนึ่งแสน?!

ไป๋เสว่เอ๋อตกใจ เกิดความประหลาดใจเล็กน้อย เพียงแค่ไปสืบหาข้อมูล ต้องใช้เงินถึงหนึ่งแสนบาทเชียวเหรอ?

เงินที่หล่อนมีอยู่ตอนนี้มีแค่ไม่กี่หมื่น พอที่จะเลี้ยงครอบครัวและใช้จ่ายรายวันเท่านั้น จะไปหาเงินแสนมาจากที่ไหนกัน?

หล่อนเงียบอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่อยากเสียโอกาสนี้ไป หล่อนครุ่นคิดไปมา สุดท้ายกัดฟันถามขึ้น “ลดราคาหน่อยได้ไหมคะ?”

“สถานการณ์ของไป๋เจิงตงตอนนี้เป็นที่จับตามองค่อนข้างมาก ไม่ต้องพูดมาก ราคาเดียว ลดไม่ได้”

ไป๋เสว่เอ๋ออยากจะพูดต่อ แต่จู่ๆก็รู้สึกร้อนขึ้นมาตรงหลังมือ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว มือถือก็ถูกใครบางคนกระชากแย่งไป

หล่อนรีบหันหลังกลับด้วยความกลัว เห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักของเผยอี้ ฝ่ายชายยกมือขึ้น กดตัดสายทันที

ไป๋เสว่เอ๋อหน้าถอดสี โกรธโมโหเป็นฟืนไฟ หล่อนยื่นมือจะไปแย่งมือถือกลับมา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเผยอี้จะยกแขนขึ้นมา หลบมือของหล่อนได้ทัน

หล่อนโกรธจนหน้าแดง จ้องคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า โมโหสุดเกินทน “เผยอี้ เอามือถือคืนมาให้ฉัน!”

เผยอี้มองหล่อนด้วยความไม่พอใจ พูดขึ้นด้วยความเยาะเย้ย “ไป๋เสว่เอ๋อ เธอหมดหนทางจนต้องหานักสืบไปสืบหาข่าวแล้วงั้นหรือ?”

คาดไม่ถึงเลยจริงๆว่าเขาจะได้ยิน!

“ไม้เกี่ยวกับคุณ! เอามิถือคืนฉันมาเดี๋ยวนี้!”

ไป๋เสว่เอ๋อกระโดดแย่งมือถือที่อยู่ในมือของเผยอี้ เผยอี้สูงกว่าเขาเท่าตัว ได้เปรียบเพราะสูงกว่า มือถือถูกโยนไปมาระหว่างมือทั้งสองข้างของเขา

“ไป๋เสว่เอ๋อ ถ้าเธออยากจะรู้ข่าวคราวของไป๋เจิ้งตงจริง เธอมาขอร้องฉันดีกว่”