สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 9

บทที่9 เธอก็จะพนันสักตั้งเหมือนกัน

ลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้น รวมไปถึงจ้าวหยางหลินที่ค่อยๆเนียนเข้ามาใกล้อย่างคนได้คืบจะเอาศอก “ไป๋เสว่เอ๋อร์ตัวคุณหอมมากเลย วันนี้ฉีดน้ำหอมมาเหรอครับ?”

โชคดีที่ลิฟต์ถึงชั้นพอดี ไป๋เสว่เอ๋อร์โค้งหลบถอยห่างได้พอดี ก่อนจะส่งยิ้มเป็นกันเองเนียนๆไป “ประธานจ้าว ถึงแล้วค่ะ”

ความสวยงามของคนตรงหน้าราวกับโจรที่หวังจะมาหลอกล่อเขาให้ลุ่มหลง แม้อีกคนจะพยายามเว้นระยะห่างแต่จ้าวหยางหลินก็ไม่ได้รู้สึกโมโหแต่อย่างใด ซ้ำเขายังเป็นต่อเสียอีก อีกคนเป็นเหยื่อ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าอีกคนจะยังหลบออกจากกรงเขาได้อีกไหม?

หลังจากเข้าห้องมา จ้าวหยางหลินในใจแทบไม่ได้สนใจข้อความบนเอกสาร ในหัวเขามีแค่การชักชวนดื่มและเรื่องที่จะลวนลามคนตรงหน้า

แค่มองก็ทำให้เธอรับรู้ว่าเธอเอาไม่อยู่ ก่อนจะรีบหาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำ

ยืนตรงอ่างล้างมือ หญิงสาวตัดสินใจหยิบซองยาออกมาจากกระเป๋า พนันกันสักตั้งละกัน

หันกลับออกมาจากห้องน้ำ เดินไปได้ไม่เท่าไหร่หัวก็ชนเข้ากับคนที่เดินสวนมาเข้าให้

“ใครเนี่ย ไม่มีตามองทางเดินหรือไง?”

เสียงที่แสนคุ้นนี่มัน...

ไป๋เสว่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเจอใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงของจินจิงจิง

“คุณหนูไป๋นี่เอง เรามาคุยกันหน่อยไหม?”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่ได้สนใจ เธอทำแค่ก้มลงหยิบของที่ตกตอนชนไว้ก่อนจะเดินละออกมา

“นังบ้านั่น ยังจะมาแอ๊บทำตัวหยิ่งอีก”

จินจิงๆกระทืบเท้าอย่างระบายอารมณ์โกรธ ก่อนจะก้มลงมองและหยิบมันขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามีซองยาใบเล็กตกอยู่บนพื้น

หลังจากนั้นดวงตาก็แปลเปลี่ยนเป็นสุกวาว มองตามทางที่ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินห่างออกไป

ทันทีที่ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินกลับถึงห้อง เธอล้วงหยิบถุงสำคัญที่เธอเก็บไว้ ถุงยาไม่มีงั้นเหรอ?