สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 90

ตอนที่ 90 คุณเชื่อฟังอยู่ในโอวาทแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“หื้ม?” สวี่เยว่หรูตกใจชะงัก สายตาดูมีพิรุธ สีหน้ากระวนกระวายมองไปที่เผยลี่เชิน รีบส่ายหน้า “เปล่านี่ ฉันไม่รู้”

เดิมทีเผยลี่เชินแค่ลองถามดู แต่เมื่อเห็นท่าทีของสวี่เยว่หรู เขาขมวดคิ้วย่นเข้าหัน สายตาหยุดมองที่สวี่เยว่หรู

เขาพูดขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ ถามขึ้นอีกครั้ง “คุณไม่รู้จริงเหรอ?”

สวี่เยว่หรูกระสับกระส่าย คิดว่าเผยลี่เชินไปรู้เรื่องอะไรมา รีบพูดขึ้นทันที “ฉันไม่รู้”

ปกติหล่อนจะพูดจาระมัดระวังอ่อนหวานกับเผยลี่เชินเสมอ แต่วันนี้กลับถูกเขามองด้วยท่าทีที่น่าสงสัย ทำให้ยิ่งน่ากลัวมากขึ้น

หล่อนตกใจจนทำตัวไม่ถูก พูดพึมพำ ถุงของขวัญที่อยู่ในมือตกลงไปบนพื้น ปฏิกิริยาท่าทางเช่นนี้ ดูผิดปกติอย่างมาก เผยลี่เชินมองออกแน่นอน จะพูดออกไปตรงๆคงไม่ง่าย เขาหรี่ตาลงจ้องไปที่สวี่เยว่หรู เห็นหล่อนท่าทีกระวนกระวายรีบก้มลงเก็บถุงของขวัญ แถมยังไม่กล้าสบตาเขา ตอนนั้นเอง เขาเข้าใจทุกอย่างขึ้นมาทันที

“สวี่เยว่หรู”

เขาเรียกชื่อของหล่อนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา พลางเดินขึ้นไปข้างหน้า จ้องไปที่หล่อน “คุณกำลังโกหกผมอยู่”

เขาเรียนรู้เรื่องและคลกคลีเรื่องราวมากมายในแวดวงธุรกิจ เจอคนและเรื่องมามากมายหลายรูปแบบ สายตาของคนถูกขัดเกลาจนเฉียบแหลม ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร ไม่ต้องพูดก็สามารถรับรู้ได้ถึงแปดสิบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ และอาจจะมีหกสิบเปอร์เซ็นต์บ้าง

สวี่เยว่หรูกลัวจนตัวสั่น หล่อนยืดตัวขึ้นตรง แต่ไม่กล้าสบตาเผยลี่เชิน กลับเบี่ยงสายตามองไปที่รองเท้าหนังของเขา

เผยลี่เชินเห็นสวี่เยว่หรูไม่มีท่าทีจะยอมเอ่ยปากพูด เสียงสูงและดุขึ้น “บอกมา หล่อนไปไหน”

สวี่เยว่หรูสั่นไปทั้งตัว กำมือทั้งสองแน่น “ฉัน...ฉันให้หล่อนไปส่งเอกสารทำโบชัวร์ที่โรงพิมพ์ในเมืองหนานเฉิง”

เผยลี่เชินได้ยินเช่นนั้น หน้ามืดตามัวขึ้นมาทันที โรงพิมพ์อยู่นอกเมืองหนานเฉิง หล่อนไปและกลับคนเดียว คงเสียเวลาไม่น้อย

เขาไม่คิดลังเลอะไร รีบหยิบมือถือออกมาโทรหาไป๋เสว่เอ๋อ มีเสียงรอสายดังขึ้น ดังอยู่นานแต่กลับไม่มีคนรับ

เผยลี่เชินขมวดคิ้วจนแทบจะผูกโบว์กัน รู้สึกใจคอไม่ดี โทรหาต่ออีกสองครั้ง แต่ก็ไม่มีคนรับ

ถ้าไป๋เสว่เอ๋อไม่ได้ติดอะไร ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ล่ะ? นี่มันไม่ปกติ

เผยลี่เชินทนไม่ไหว รีบเปิดประตูขึ้นรถไป แต่กลับนึกอะไรขึ้นได้ หยุดชะงักไป หันมามองสวี่เยว่หรู

“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ คุณมาอธิบายให้ผมฟังวันหลัง”

เขาไม่ชอบเรื่องความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอยกันของคนในบริษัทมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับไป๋เสว่เอ๋อ แต่เป็นพนักงานคนอื่น เขาก็จะต้องให้สวี่เยว่หรูมาอธิบายให้ชัดเจนเช่นกัน

เมื่อเขาขึ้นรถ พูดกำชับเจิงหงให้ขับตรงไปที่นอกเมืองหนานเฉิงทันที และโทรหาลูกน้องของตน ให้เขาช่วยหาตำแหน่งที่ตั้งตามโทรศัพท์ของไป๋เสว่เอ๋อ

ขอเพียงแค่หล่อนเปิดโทรศัพท์ไว้ ก็จะสามารถตามหาหล่อนได้แน่นอน!

……

หลังจากนั้นยี่สิบนาที เท้าข้างขวาของไป๋เสว่เอ๋อเจ็บจนทนไม่ไหว อีกทั้งยังหารถไม่ได้ ยิ่งเวลาผ่านไปยิ่งกังวลใจ หล่อนเดินไปที่ด้านข้างของสวนดอกไม้ ไม่ได้สนใจว่าที่ตรงนั้นคืออะไร นั่งลงไปทันที

หล่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเปิดขึ้น บนหน้าจอมีการแจ้งเตือนสายที่ไม่ได้รับเป็นจำนวนมาก

เป็นเบอร์ของเผยลี่เชินโทรมา โทรหาหล่อนตั้งสองครั้ง อันที่จริงไป๋เสว่เอ๋อรู้สึกซึ้งใจอยู่บ้าง แต่เมื่อนึกถึงคำพูดที่สวี่เยว่หรูรับสายเมื่อครู่ ความอบอุ่นใจที่หล่อนรู้สึกขึ้นมากลับดับสลายไปในทันที

หล่อนสูดลมหายใจเข้าลึก ลบการแจ้งเตือนที่โชว์บนมือถือ คิดอยู่ว่าจะเรียกรถอย่างไรดี

เมื่อก่อนตอนหล่อนอยู่ตระกูลไป๋มีรถคอยรับส่งเสมอ ไม่ว่าจะไปไหนก็มีคนขับรถส่วนตัว ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาหล่อนไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย

แต่วันนี้ ที่ที่ห่างไกลจนแทบไม่เห็นเงาของผู้คน แม้ว่าหล่อนจะควักเงินให้เป็นจำนวนมาก แต่ถึงอย่างไรก็คงหารถไม่ได้สักคัน

อากาศเย็นลงอย่างรวดเร็ว หล่อนใส่เสื้อยูนิฟอร์ม ด้านล่างเป็นกระโปรงคลุมแค่เข่า ขาที่โผล่ออกมาทั้งสองข้างเย็นจนชาไม่รับรู้ถึงความรู้สึก แถมยังมีบาดแผลที่เท้าด้านขวา หล่อนนั่งสั่นอยู่ตรงนั้น