บทที่ 13 ว่าไงนะ ผู้หญิงของนาย ?
มองออกไปทางกระจก ฝนที่ยิ่งตกยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกปวดหัวและตอนนี้เธอก็ลงจากรถไม่ได้
ได้แต่ปล่อยให้เขาเป็นคนส่งเธอกลับบ้าน
เธอพิงอยู่ที่กระจกของรถ ไม่นานเธอเริ่มรู้สึกมืนหัว ตายิ่งอยู่ก็ยิ่งหนักขึ้น หลับไปในรถโดยไม่รู้ตัว
อาคารส้ายน่าที่พักอาศัยริมทะเลที่หรูหราที่สุดในเมืองเฉิงหนาน
รถลัมโบร์กีนีได้จอดลงที่หน้าคฤหาสน์หลังนึง
เว่ยชีได้ลงจากรถแล้วกางร่มขึ้น เดินไปเปิดประตูข้างรถอย่างสุภาพ “ เชิญครับ ท่าน ”
โห้หลีเฉินกำลังเตรียมจะลงรถ หันไปมองเธอที่อยู่อีกฝั่ง ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เธอยังนั่งพิงกับกระจกแบบไม่ขยับ
ตัวเลย ดูถ้าเธอคงจะหลับสนิท เว่ยชีก้มหน้ามองในรถ ถามขึ้นว่า
“ ท่านครับ ให้ผมไปปลุกคุณเย้นมั้ยครับ ? ”
“ ไม่ต้อง ”โห้หลีเฉินพูดขึ้นเสียงต่ำ จากนั้นก็ลงจากรถ
สีหน้าของเขาเรียบเฉยแล้วอ้อมไปอีกฝั่งขอรถ และได้ยกมือเปิดประตูออก
จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา เว่ยชีที่กางร่มตามหลังของเขาอึ้งไปทีเดียว มองฉากตรงหน้านี้แบบไม่น่าเชื่อ
ท่านถึงกับอุ้มคุณเย้นกับมือเอง ? หลายปีมานี้ เขาไม่เคยเห็นนายท่านตัวเองไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนเลย
นี่เป็นครั้งแรก !
โห้หลีเฉินอุ้ม เย้นหว่านเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เท้าของเขาเหยียบกับน้ำฝน
แววตาที่ลึกไม่อาจเดาใจได้จ้องเธอคนนี้ที่อยู่ในอ้อมกอดไว้
เสื้อของเธอได้เปียกฝนหมด อุ้มเธอไว้แล้วรู้สึกมันเย็บๆไม่ค่อยสบาย แต่รูปร่างเธอที่บอบบาง ทำให้เขารู้สึก
คุ้นเคยกับมัน เหมือนความรู้สึกที่ผู้หญิงคืนนั้นมีให้เขา
“ หนาว ...... “
เธอรู้สึกจะไม่สบายเอาอย่างมาก เปลือกตาเธอกระตุกไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นสักที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน