บทที่ 386 คุณยอมแพ้จริงๆเหรอ?
ตระกูลเย้นและตระกูลหยูต่างก็เป็นครอบครัวที่มีอำนาจในประเทศนี้และพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีมาหลายชั่วอายุคนและมีประเพณีการแต่งงาน
ความยุ่งเหยิงของผลประโยชน์มันยิ่งกว่าคำว่าซับซ้อนอย่างมาก
ความสัมพันธ์แบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากทำลายได้ง่ายๆและยิ่งกลัวว่าจะต้องเผชิญกับความพินาศย่อยยับ
อย่างไรก็ตาม เย้นโม่หลินเป็นนายน้อยคนปัจจุบันของตระกูลเย้น คำพูดของเขาถือเป็นเด็ดขาด ถ้าเขายืนกรานที่จะหักหน้าตระกูลหยูจริง ๆ เรื่องนี้ก็ควบคุมไม่ได้จริง ๆ
แม้แต่นาท่านตระกูลหยูหยูฉู่สองก็ไม่กล้าที่จะแบกรับความรับผิดชอบนี้ไว้
แถมเรื่องนี้เกิดจากโห้หลีเฉิน ถึงตอนนั้น โห้หลีเฉินจะเป็นคนผิดต่อตระกูลหยู อย่างนั้นทั้งครอบครัวก็ต้องรับผิด ไม่มีใครกล้ารับผิดชอบแทน
เมื่อเผชิญกับข่มขู่ที่รุนแรงของเย้นโม่หลิน โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากบางของและยิ้มอย่างเย็นชา
“นายน้อยเย้น เดาว่าคงเช็คมาหมดแล้วสินะ ว่าทำไมฉันถึงได้เข้ามาที่ตระกูลหยู และกลายมาเป็นทายาทของตระกูลหยู ฉันเป็นแค่อากาศธาตุของตระกูลหยู ฉันไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นในครอบครัวที่แม่ของฉันอยากหนีออกมาและต้องการที่จะหลบหนีความรู้สึกและความรับผิดชอบ”
ท่าทีที่ดูถูกและไม่แยแสแบบนั้น เหมือนไม่เห็นตระกูลหยูอยู่ในสายตาของเขาเลย
เย้นโม่หลินขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจและมองไปที่โห้หลีเฉิน
ความเฉยชาของโห้หลีเฉินเกินความคาดหมายของเขา เป็นไปไม่ได้อย่างมากที่เขาจะไม่รู้ว่า เขาจะจัดการกับตระกูลหยูทั้งหมด ให้ต้องสูญเสียสิทธิ์ในการรับมรดกและถูกแก้แค้นจากคนตระกูลหยู
แต่เขาไม่สามารถมองทะลุได้ว่าโห้หลีเฉินนั้นไม่แยแสจริง ๆ หรือมีแรงอันกล้าหาญอยู่แล้ว
โห้หลีเฉินมองไปในทิศทางของเครื่องบินและพูดอย่างเคร่งขรึมอีกครั้ง “ให้ฉันดูหน้าเย้นหว่านหน่อย”
ท่าทีเด็ดเดี่ยวของเขาเผยให้เห็นความกระตือรือร้นที่ซ่อนอยู่
“ไม่มีทาง!”
เย้นโม่หลินปฏิเสธโดยไม่ลังเล และท่าทีของเขาก็ยิ่งแน่วแน่มากขึ้น “โห้หลีเฉินไม่ว่าคุณจะพูดจริงหรือไม่ ไม่ว่าคุณจะสนใจ ตระกูลหยูหรือไม่ก็ตาม เรื่องระหว่างคุณกับเย้นหว่านไม่มีทางเป็นไปได้! ฉันจะไม่ให้โอกาสคุณทำร้ายเสี่ยวหว่านอีก”
ทำร้าย?
สีหน้าของโห้หลีเฉินขยับ ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเย้นหว่าน มันคือการทำร้ายจริงหรือ?
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจความเป็นปรปักษ์ของเย้นโม่หลินที่มีต่อเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีเจตนากับเหตุการณ์ที่เกิด แต่เขาก็ทำให้เย้นหว่านผิดหวังและเสียใจเช่นกัน
ในช่วงเวลานี้เขาก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ส่วนเย้นหว่านก็มีช่วงเวลาที่เสียใจ ดังนั้นหลังจากได้พบเขาอีกครั้งเธอจึงหนีไปอย่างรวดเร็ว
เขาอยากจะอธิบายให้เธอฟัง แต่ดูท่าทีของเย้นโม่หลินและการหนีของเย้นหว่าน เธอจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดจริงๆหรือเปล่า?
โอกาสที่หาได้ยาก โห้หลีเฉินไม่อยากเสียมันไปอีกแล้วและต้องทำผิดพลาดใด ๆ
เขาเงยหน้าขึ้นและมองอย่างลึกซึ้งไปยังทิศทางของเครื่องบินและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอยหลัง
“รบกวนแล้ว”
เสียงของเขาต่ำมาก
เย้นโม่หลินประหลาดใจเขาไม่คิดว่า โห้หลีเฉินจะยอมแพ้อย่างกะทันหัน ตอนเขามาครั้งแรกเขาดูมุ่งมั่นและเข้มแข็งมาก
หรือว่าจะเป็นเพราะตระกูลเย้นไม่มีทางเห็นด้วยกับเขา ซึ่งหมายความว่าแม้ว่าเขาจะไล่ตามเย้นหว่านอย่างไรเขาก็ไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเย้น ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์สำหรับเขาเขาจึงยอมแพ้?
ความคิดนี้ทำให้ใบหน้าของเย้นโม่หลินเย็นลงทันที
เขามองไปที่โห้หลีเฉินอย่างเย็นชาและยิ่งมองไปที่เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเท่านั้น
"ดีมาก ต่อไปอย่าทำเรื่องรบกวนเช่นนี้อีก" นิ่งไปชั่วครู่ เย้นโม่หลินพูดเสริมอย่างกัดฟัน "ใช่แล้ว อาจจะไม่มีคำว่าต่อไปแล้วคุณโห้เราจะไม่ได้พบกันอีกตลอดชีวิตนี้”
มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถคุมความรุนแรงที่ปะทุในร่างกายของเขาได้และลงมือตัดโห้หลีเฉินเป็นชิ้น ๆ
โห้หลีเฉินยืนตรง กดริมฝีปากบางของเขาแน่นและมองไปที่ไฟบนเครื่องบินที่ริบหรี่อยู่ในนั้น
จะไม่ได้เจอกันอีกหรอ? เกรงว่ามันจะไม่เกิดขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...