สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 385

บทที่ 385 ตามมาแล้ว

Lamborghini คันสีดำจอดอยู่ข้างเครื่องบินอย่างนุ่มนวล เปิดประตูออก ก็มือรองเท้าหนังมันวาวข้างหนึ่งเหยียบลงบนพื้น

ต่อมา ก็เป็นขายาวเหยียดตรงหนึ่งข้างยาวเสียดฟ้า ชุดสูททรงพอดีตัว ไหล่กว้าง กลิ่นอายที่สูงส่งและอันธพาล รอยเส้นตรงคางที่เย็นชาและหนักแน่น ใบหน้าคมและดูดี หล่อเหล่าจนทำให้คนไม่อาจลืม และน่าจดจำในใจเป็นเวลานาน

เย้นหว่านทั้งตัวคนงงไปหมด มองชายหนุ่มที่ลงจากรถด้วยความประหลาดใจ มันเป็นใบหน้าที่เธอไม่มีวันลืมในใจ

โห้หลีเฉิน

คิดไม่ถึงว่าเขาจะตามมาถึงที่นี่!

เขาอยากทำอะไรกันแน่?

หัวใจของเย้นหว่านเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ราวกับว่ากำลังอุ้มกระต่ายที่กระสับกระส่ายหนึ่งตัว อยากจะวิ่งออกจากอกของเธอออกมาอย่างตุ้ม ๆต่อม ๆ

โห้หลีเฉินลงจากรถ เงยหน้าขึ้น สายตาอันแหลมคมมองไปที่หน้าต่างเล็ก ๆ ของเครื่องบิน และกำลังมองไปที่ตำแหน่งของเย้นหว่านพอดี

ทั้งคู่สบตากัน ราวกับว่าในชั่วพริบตา เวลาได้หยุดลง

การหายใจของเย้นหว่านก็หายไป

เธอตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก และกำลังพัวพันว่าจะหลบหลีกสายตาของเขาโดยทันที หรือตอนที่ซ่อนตัวดี การมองเห็นของเธอกลับถูกปิดกั้นทันที

เย้นโม่หลินยืนอยู่ตรงกลางระหว่างสายตาของเธอและโห้หลีเฉินพอดี

ในทิศทางของเย้นหว่านนี้ เห็นแค่เพียงเงาด้านหลังของเย้นโม่หลินเท่านั้น และมองเห็นได้สีหน้าของโห้หลีเฉินอีกต่อไป

ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็กังวลขึ้นมา ถอนหายใจหนึ่งครั้ง และดูเหมือนว่าใจคอหดเหี่ยวเล็กน้อยอยากจะทำอะไรบางอย่าง แต่ก็มือไม้อ่อนไปหมดจนทำอะไรก็ไม่ได้

ตอนนี้เธอ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องเผชิญหน้าต่อโห้หลีเฉินอย่างไรดี ถึงได้วิ่งหนีไปอย่างจนตรอกและรีบร้อนเช่นนี้

เมื่อสายตาถูกปิดกั้น คิ้วของโห้หลีเฉินก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย สายตาของเขามืดลงและมองไปที่ชายตรงหน้าเขา

เย้นโม่หลิน ก่อนที่เย้นหว่านจะออกไปนั้น เขาก็ได้ค้นหาข่าวทุกประเภทเกี่ยวกับเย้นโม่หลินมาหมดแล้ว หลังจากกลับตระกูลหยูนั้น ก็มีข่าวเพิ่มเติมขึ้นเล็กน้อย และเขาก็อ่านมันทั้งหมดโดยไม่พลาดสักตัว

ผู้ชายที่มีภาพลักษณ์ภายนอกอ่อนโยนเหมือนหยก แต่ในความเป็นจริงใจอำมหิตและเหี้ยมโหดโหด

และในครั้งนี้ที่เขาหาเย้นหว่านไม่เจอมาโดยตลอด ก็ต้องเป็นฝีมือของเย้นโม่หลินแน่นอน

ถ้าเป็นคนอื่น กล้าเล่นกลอุบายกลางคันเช่นนี้ โห้หลีเฉินคงจะฉีกเขาให้เป็นชิ้นๆเก้าสิบเก้าครั้งแล้ว แต่เขาเป็นพี่ชายแท้ๆของเย้นหว่าน และพี่ชายของภรรยาในอนาคตของเขา

ไม่ต้องใช้กำลังทุบตีจะดีที่สุด

"คุณเย้น ผมมีเรื่องจะคุยกับเย้นหว่าน โปรดให้เวลาผมสักหน่อยนะครับ"

เอ่ยพูดอย่างสุภาพบุรุษของโห้หลีเฉิน แม้ว่าจะเป็นท่าทีร้องขอ แต่กลับมีพลังที่แข็งแกร่งและไม่สามารถปฏิเสธได้

เย้นโม่หลินมองไปยังสายตาที่เย็นชาและไม่เป็นมิตร ของโห้หลีเฉิน

สองมือกอดอก พูดอย่างเย็นชาว่า: "ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณโห้ คุณไม่มีความสัมพันธ์กับเสี่ยวหว่าน ตั้งแต่ตอนที่คุณอยู่ที่เมืองหนานแล้วไม่ใช่เหรอ？ ในเมื่อแยกทางกันแล้ว ก็อย่าพบเจอกันจะดีกว่า"

"เรื่องในเมืองหนานเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมจะอธิบายต่อหน้าให้เธอฟังเอง"

โห้หลีเฉินอธิบาย ความอดทนที่หายาก

เว่ยชียืนตัวตรงอยู่ข้าง ๆ พลางแอบถอนหายใจในใจ เมื่อก่อนนัยน์สายตาของคุณโห้ไม่เคยมีใครมีอารมณ์ที่จะมองคนข้าง ๆนานซะเมื่อไหร่ มีความอดทนที่จะอธิบายบางสิ่งให้คนอื่นฟังซะเมื่อไหร่

แต่ว่าตอนนี้ กลับเป็นเพราะเย้นหว่าน เส้นขีดจำกัดถึงได้เปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า

ไม่รู้จริงๆว่า นี่เป็นโชคดีหรือโชคร้ายสำหรับคุณผู้ชาย

เย้นโม่หลินกลับไม่แสดงสีหน้าเลยสักนิด ยืนนิ่งเหมือนภูเขาอย่างไม่ขยับ พลังที่แข็งแกร่งรอบๆตัวนั้น และในดวงตาก็เต็มไปด้วยความเย็นชาและการปฏิเสธ

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทีละคำ: "เธอไม่อยากพบคุณ"