สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 384

บทที่ 384 อกตัญญู

ตระกูลเย้น ห้องหนังสือ

ตกแต่งด้วยสไตล์ขาวดำโทนเย็น ดูหรูหราและเคร่งขรึม ทำให้พื้นที่ทั้งหมดดูเข้มงวดมากเป็นพิเศษ ทำให้บรรยากาศหดหู่โดยไม่รู้ตัว

ในเวลานี้บนโซฟาหนังสีดำ มีชายชรา ผมขาวและใบหน้าเหี่ยวย่นกำลังนั่งอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขาอายุมากแล้ว อย่างน้อยก็เจ็ดสิบกว่าปีแล้ว

อย่างไรก็ตามการตกตะกอนของยุคสมัย กลับไม่ได้ทำให้ขอบและมุมของเขาราบเรียบ แววตาของเขาคมเหมือนคบเพลิง และแรงพละกำลังรอบๆกายรุนแรง เป็นคนระดับสูงที่ชอบออกคำสั่ง

ดวงตาของเขาเฉียบคม และเขามองตรงไปที่โห้หลีเฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้า

เสียงแก่ แต่ดุดัน“ เมื่อสักครู่นายไปเจอเย้นหว่านมาเหรอ?”

ตรงไปตรงมาตรง ตรงเข้าประเด็นโดยทันที

คิ้วของโห้หลีเฉินขยับเล็กน้อย การคาดเดาในใจได้รับการยืนยันแล้ว หยูฉู่สองรู้ตัวตนของเย้นหว่านตอนอยู่เมืองหนานจริงๆด้วย และตรวจสอบพบสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรอีกต่อไปแล้ว พูดอย่างตรงไปตรงมาจนหมดเปลือกเลยแล้วกัน

โห้หลีเฉินยืนตัวตรง เผชิญหน้ากับชายชราที่มีอำนาจและแข็งแกร่ง แต่กลับวางตัวอย่างไม่น้อยเนื้อต่ำใจและไม่เย่อหยิ่งจองหอง หรืออ่อนแอเลยแม้แต่นิด

เขาตอบน้ำเสียงทุ้มว่า "ใช่"

"เย้นหว่านเป็นคู่หมั้นของผม ผมไม่ยอมให้เธอแต่งงานกับหยูซือห้านแน่ๆ" ทีละคำ ท่าทีของโห้หลีเฉินยืนกรานแน่วแน่ และไม่มีว่าจะปรึกษาหารือเลยแม้แต่น้อย

หยูฉู่สองขมวดคิ้วอย่างรุนแรง และพละกำลังก็แข็งแกร่งมากขึ้นในทันที

เขาก็กำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถึงได้เรียกหาโห้หลีเฉินอย่างเร่งด่วน คิดไม่ถึงว่าหลานชายคนนี้ของเขาจะเจ้าอารมณ์มากกว่า ไม่รอให้เขาซักถาม ก็บอกการตัดสินใจของเขาโดยตรง

เขาไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับเย้นหว่าน จะก่อให้เกิดผลกระทบและเสียงดังสะท้านในตระกูลหยูมากแค่ไหน？

ตั้งแต่คลอดเย้นหว่านออกมาก็กำหนดให้เป็นคู่หมั้นของหยูซือห้านแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนในตระกูลหยูยอมรับกันหมด และหลายปีมานี้ หยูซือห้าน ก็ไม่ได้แต่งงานมาโดยตลอด รอแต่เย้นหว่าน

ถ้าเย้นหว่านแต่งเข้ามาในตระกูลหยู ก็จะต้องเป็นภรรยาของหยูซือห้านเท่านั้น นี่ถึงจะเป็นสถานการณ์ที่ตระกูลหยูยอมรับได้

“เรื่องระหว่างนายกับเธอได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้อยู่ที่ตระกูลหยู นายกับเธอก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้! นายหยุดความคิดนี้ไว้แต่ต้นซะ”

หยูฉู่สอง ให้คำสั่งโดยตรง ด้วยท่าทีที่แข็งแกร่ง

โห้หลีเฉินเคยคิดเกี่ยวกับการตัดสินใจต่างๆของหยูฉู่สอง แต่ตอนนี้เห็นการต่อต้านอย่างเด็ดขาดของเขา ส่วนโค้งของมุมปากก็เย็นชาลงเล็กน้อย

“ ถ้าผมไม่ทำล่ะ?”

“ โห้หลีเฉิน!”

ไม้เท้าที่ยันในมือของหยูฉู่สองก็กระแทกลงกับพื้นสองสามครั้ง เสียงนั้นหนักหน่วงและทรงพลัง เต็มไปด้วยความโกรธและคำเตือน

เขาพูดอย่างโมโหว่า : "นายควรรู้ตัวตนและสถานการณ์ของตัวเอง！แม้ว่านายจะเป็นทายาทโดยตรงเพียงคนเดียวของฉัน และเป็นผู้สืบทอดตระกูลหยูที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุด แต่นายก็ต้องรู้ด้วยว่า ตอนนั้นคุณแม่ของนายแอบหนีไป ตระกูลถูกวิพากษ์วิจารณ์ต่อเธออย่างมาก

ตอนนี้นายกลับมา โดยไม่มีรากฐานใด ๆ มีไม่กี่คนในครอบครัวที่สนับสนุนนาย ถ้าหากยังสร้างปัญหากับหลานชายเรื่องแย่งภรรยาอีกล่ะก็ นายจะยืนหยัดอย่างมั่นคง ในตระกูลหยูได้ยาก! "

"ผมไม่สน"

โห้หลีเฉินตอบกลับโดยไม่คิด ท่าทางจำเป็นจะต้องชนะมากขึ้นไปอีก "ผมต้องการเย้นหว่าน ผมจะแต่งงานกับเธอ"

“ คุณไม่สนใจจริงๆเหรอ？นายจะรู้ว่า พอถึงตอนนั้นตอนนายอยู่ในตระกูลหยู จะลำบากมากแค่ไหน!”

หยูฉู่สองขมวดคิ้วอย่างเหี้ยมโหด พูดแต่ละประโยครุนแรงกว่าประโยคเดิมเรื่อยๆ “ จะมีทายาทเพียงคนเดียวในตระกูลหยู ถ้าหากนายเป็นไม่ได้ ไม่ได้รับการนับถือ ก็ยังเป็นแค่นายได้ และวิธีที่จะเปลี่ยนทายาท ก็คือการเสียชีวิตเท่านั้น ถ้าหากนายไม่สามารถยืนหยัดในตระกูลหยูได้ นายก็จะกลายเป็นปลาบนเขียงของคนอื่น จะถูกกดขี่ข่มเหง และแม้แต่ชีวิตก็จะสูญสิ้น!

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นายก็ยังยืนยันที่จะขอแต่งงานกับเย้นหว่านอีกเหรอ? "

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากบาง แม้ว่าจุดจบจะเลวร้ายเช่นนี้ แต่เขากลับไม่ขมวดคิ้วเลยแม้แต่น้อย บนใบหน้าหล่อเหลานั้น มีแค่เพียงความไม่เปลี่ยนแปลงและแน่วแน่

"ดื้อรั้น! ดื้อรั้นเหมือนแม่นาย! ดื้อรั้นอย่างไม่มีเหตุผล!"