สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1365

ชายหนุ่มกล่าวด้วยรอยยิ้ม "นายน้อยเป็นคนที่พูดน้อยมาก แต่อาจเป็นเพราะหลายปีมานี้ เขาต้องดูแลน้องสาว เพื่อน้องสาวแล้วจึงยอมเดินออกมา ไม่เก็บตัวเงียบอีกต่อไป"

"เมื่อยามจำเป็นก็จะคุยกับพวกผมบ้าง"

เย้นหว่านน้ำไหลลงมาซิกๆ จากเบ้าตา 

เธอไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจ ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ บีบให้โห้หยูเซิงรักษาโรคเก็บตัว

โห้หยูเซิงเห็นน้ำตาของเย้นหว่านไหลแล้วไม่รู้จะทำอย่างไร ร่างน้อยๆ ของเขายืนขึ้นจากเก้าอี้เล็กๆ นิ้วน้อยๆ ประสานกัน

"หนูพูดอะไรผิดเหรอครับ"

"เปล่า เปล่า"

เย้นหว่านหันไปมองเขา แล้วนั่งยองลงไปด้านหน้าเขา พลางพูดพลางยิ้ม "หนูทำได้ดีมาก หยูเซิง แม่ดีใจมาก"

บางทีพลางยิ้มพลางร้องไห้ของเย้นหว่านอาจไม่สมเหตุสมผลนัก โห้หยูเซิงจึงขมวดคิ้วมองเธอด้วยความสงสัย และก็ไม่พูดจาไม่จา

หลังจากครู่หนึ่งผ่านไป เขายื่นมือน้อยๆ ไปที่หน้าของเย้นหว่านแล้วเช็ดน้ำตาเบา

การกระทำของเขาทำให้เย้นหว่านซาบซึ้งจนสะอึกสะอื้น น้ำตาก็ยิ่งไหลพรั่งพรูออกมาไม่หยุด แล้วก็อดไม่ได้ที่จะโอบตัวโห้หยูเซิงมากอดไว้

โห้หยูเซิงรู้สึกไม่คุ้นชิน จึงยกมือน้อยๆ ขึ้นเพื่อจะผลักเย้นหว่าน แต่ก็ไม่ได้ผลัก

เย้นหว่านยิ่งมีความสุขมากขึ้นไปอีก กอดเขาไว้แน่นอย่างความพึงพอใจ ราวกับจะกอดรัดเด็กน้อยนี้เข้าไปในกระดูกของตัวเอง ไม่ต้องการที่จะแยกจากพวกเขาไปอีกแล้วในชีวิตนี้

หลังจากกอดร้องไห้อยู่สักพัก ได้แสดงความคิดถึงที่มีต่อเขาทั้งหมดออกมาแล้ว เย้นหว่านถึงได้คลายโห้หยูเซิงออกอย่างอาลัยอาวรณ์

เบ้าตาเธอแดงก่ำ ถามเขาอย่างสะอึก "น้องสาวละครับ"

โห้หลีเฉินได้บอกเธอไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ แล้วว่าแรบบิทถูกแช่แข็งไว้ ดังนั้นเธอได้เตรียมใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

โห้หยูเซิงเบนสายตาไปมองกล่องเหล็กขนาดเล็กที่อยู่ตรงหน้า 

เย้นหว่านขมวดคิ้ว "อยู่ด้านในเหรอ"

โห้หยูเซิงพยักหน้า

กล่องใบเล็กๆ นี้ ถูกปิดมิดชิดประหนึ่งโลงศพ

เห็นแล้วเย้นหว่านถึงกับหดหู่ทรมานใจ  เมื่อคิดว่าแรบบิทถูกปิดอยู่ด้านในสามปี ก็ยิ่งเจ็บปวดใจ

ชายหนุ่มเดินเข้ามา "คุณนายครับ ชีวิตของคุณหนูตกอยู่ในอันตราย นายท่านได้กำชับว่า นอกจากเขา ห้ามเปิดกล่องนี้เด็ดขาด"

เย้นหว่านเข้าใจความหมายและความกังวลของเขา

เธอกล่าว "ฉันรู้ ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้โห้หลีเฉินเขา...... ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติไปแล้ว เขาจะต้องมาพร้อมกับฉันอย่างแน่นอน"

ขณะพูด เย้นหว่านเปิดวิดีโอที่บันทึกไว้ตั้งแต่แรกให้ชายหนุ่มดู

ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่น "นายท่านเขา....."

"ได้รับบาดเจ็บสาหัส รักษาชีวิตได้ไว้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะฟื้นตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ เขาตอนนี้อยู่ที่ตระกูลเย้น ปลอดภัยมาก ฉันมาครั้งนี้ก็เพื่อจะมารับแรบบิทกับหยูเซิงกลับไป มีลูกๆ คอยปั่นป่วนอยู่ข้างๆ เขา บางทีอาจจะทำให้เขาฟื้นขึ้นมาเร็ว"

ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความลำบากใจ

ให้เย้นหว่านเข้ามานั้นไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่ว่าการเปิดกล่องแล้วนำคุณหนูออกมานั้น เป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับชีวิต ต่อให้เป็นเย้นหว่าน เขาก็ไม่กล้าที่จะรับปากไปแบบง่ายๆ

"ฉันรู้ว่านายกังวลเรื่องอะไร บางทีนายอาจไม่เข้าใจเท่าฉัน บนตัวของแรบบิทยังมีสิ่งที่หลงเหลือจากยาเสริมความแกร่ง ขอเพียงผู้ควบคุมยาตัวนี้กดปุ่มสวิตช์ แรบบิทก็จะเสียชีวิตทันที เหตุนี้ชีวิตของแรบบิทจึงอยู่ในกำมือของคนอื่น อีกทั้งอาจจะเสียชีวิตกะทันหันได้ทุกเมื่อ"

ดังนั้นโห้หลีเฉินถึงได้เลือกแช่แข็งเธอไว้ที่นี่ ต่อให้คนเหล่านั้นจะกดปุ่มสวิตช์ปิดเปิด แรบบิทก็จะไม่เสียชีวิต"

ชายหนุ่มมองเย้นหว่านด้วยความประหลาดใจ

เธอเข้าใจมากกว่าเขาจริงๆ เขารับคำสั่งพาเด็กสองคนนี้มาที่นี่ แช่ตัวแรบบิทไว้ และก็รู้เพียงว่าแรบบิทเผชิญกับอันตรายที่อาจต้องเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ จึงต้องแช่น้ำแข็งเพื่อรักษาชีวิต

และที่โห้หลีเฉินต้องอยู่เมืองหนานนั้น ทำทุกอย่างก็เพื่อนช่วยชีวิตแรบบิท

"นายวางใจได้ ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคือฝู้ยวนกับเจมส์ และยังมีท่านอาวุโสเจ็ด ฝู้ยวนกับเจมส์เสียชีวิตแล้ว ส่วนท่านอาวุโสเจ็ดโดนเชื้อไวรัส มีชีวิตอยู่ไม่ถึงสองเดือน ตอนนี้พวกเราจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว และแรบบิทปลอดภัยแล้ว"

เย้นหว่านอธิบายให้ชายหนุ่มฟังอย่างอดทน เธอทั้งเคารพอีกทั้งซาบซึ้งที่พวกเขาดูแลเด็กๆ มาตลอดสามปี

"ฉันเป็นแม่ของแรบบิท เมื่อใดที่มีอันตรายแม้แต่เพียงเศษเสี้ยวน้อยนิด ฉันย่อมไม่มีทางยอมให้ปลดล็อกแรบบิทอย่างแน่นอน"