บทที่ 15 ฟังแล้วรู้สึกเป็นกันเอง
วันที่สอง
เย้นหว่านตื่นมา เห็นห้องที่แปลกไม่คุยเคยห้องนี้ อึ้งไปสักพัก
นี่เธออยู่ไหนเนี่ย ?
เธอใช้มือนวดที่ขมับตัวเอง พยายามนึก
ก็นึกได้แต่ว่า เมื่อคืนเธอได้ขึ้นรถของโห้หลีเฉิน นั่งอยู่สักพักก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้น เกิดอะไรขึ้น
เธอจำไม่ได้เลย
ช่างเถอะ !ออกไปแล้วค่อยว่ากัน
เธอเปิดผ้าห่มออก กำลังเตรียมที่จะลุกจากเตียง เวลานี้ประตูก็ได้ถูกเปิดออกจากด้านนอก ผู้ชายที่สูงใหญ่ได้
เดินเข้ามา เขาใส่เสื้อลำลองสบาย ในมือถือกล่องยาไว้ บุคลิกดูสะอาดเป็นผู้ดี
พอเขาเห็นเย้นหว่าน ใบหน้าที่หล่อก็มีรอยยิ้มขึ้นมา
“ พี่สะใภ้ ตื่นแล้วเหรอ ?”
เย้นหว่านงง เธอไม่รู้จักเขา แล้วมาเป็นพี่สะใภ้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ? อีกอย่าง เธอก็ยังไม่มีแฟนนะ !
“ คุณคะ คุณจำคนผิดหรือเปล่า ? ”
“ เป็นไปได้ไง ? เมื่อคืนคุณเป็นไข้สูง หลีเฉินเป็นคนตามผมมาดูอาการคุณเองเลยนะ ”
แป๊บเดียวเธอก็คิดอะไรออก
เมื่อคืน ตอนอยู่บนรถ เธอรู้สึกปวดหัวเลยหลับอยู่ในรถของโห้หลีเฉิน
เธอไม่สบาย เขาเห็นแก่มนุษยธรรม เลยให้เธอนอนที่บ้านคืนนึง มันก็สมเหตุผล
เย้นหว่านลงจากเตียง ขอบคุณเขาอย่างมีมารยาท “ เมื่อคืน รบกวนคุณแล้วนะคะ ”
“ คนบ้านเดียวกัน พูดขอบคุณอะไรกัน ”
ฉินฉู่เดินมาทางเธอ ล้อเล่นพูด “ แต่ผมรู้จักกับหลีเฉินหลายปีมานี้
เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาดูแลคนๆนึงขนาดนี้
เมื่อคืนเขาเฝ้าคุณจนเกือบเช้าเลยนะ รอจนเธอลดไข้แล้วเขาถึงออกไป ”
เย้นหว่านตกใจอึ้ง ไม่กล้าเชื่อคำพูดของฉินฉู่
โห้หลีเฉินจะเป็นหว่งเธอขนาดนั้นทำไม ?
ฉินฉู่ยังยิ้มอย่างคลุมเครือ“ และก็ เธอยังจำได้มั้ย ? หลีเฉินเขาใช้ปากป้อนยาเธอ ”
ในสมองเธอได้ระเบิดขึ้น ใบหน้าเธอแดงก่ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน