สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1001

เจียงเป้ยนีตัวแข็งชะงักอยู่ในที่เกิดเหตุ

เธอแทบจะเป็นบ้า การลงโทษแบบนี้ ยิ่งทรมานกว่าการตีเธอให้ตายทั้งเป็น ตัดแขนตัดขาของเธอเสียอีก

ชื่อเสียง สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดในชีวิตนี้ก็คือชื่อเสียง

ในแวดวงนี้ เธอเป็นคนสูงส่ง สง่างาม วางตัวดี เดินไปถึงไหนก็เป็นที่รัก เป็นที่ชื่นชมและเป็นที่เคารพของทุกคน

และก็ยิ่งเพราะเธอเคยถูกเลือกโดยตระกูลเย้น เป็นคนที่โดดเด่นสุดในบรรดาหมู่กุลสตรี

ถ้าหากว่าเธอถูกขับไล่ออกจากตระกูลเย้นแบบนี้ ชื่อเสียงก็จะป่นปี้เสียหาย ต่อไปก็คงเงยหน้าสู้หน้าคนไม่ได้อีก จากกุลสตรีที่สูงส่ง สง่างาม สู่แม่ม่ายผู้ชั่วช้าอย่างที่ทุกคนรู้กัน

แล้วต่อไป เธอจะสู้หน้าคนอย่างไร

เธอจะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร

เจียงเป้ยนีสั่นเทาไปทั้งตัว "ไม่ ไม่ได้ กู้จื่อเฟยเธอจะทำแบบนี้ไม่ได้"

กู้จื่อเฟยมองเจียงเป้ยนีอย่างสะใจที่เห็นท่าทางเธอตกใจจนแทบจะเป็นบ้าตาย

ตอนที่กล้าคิดจะตลบหลังเธอนั้น เจียงเป้ยนีเคยคิดบ้างไหมว่าตัวเองจะมีจุดจบเช่นนี้ได้

ชื่อเสียง มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่ต้องการ

เจียงเป้ยนีต้องการทำลายชื่อเสียงอันบริสุทธิ์ของเธอ เธอต้องหนามยอกเอาหนามบ่ง ให้เจียงเป้ยนีลิ้มลองรสชาติการถูกทำลายชื่อเสียง รสชาติของการถูกคนแทงสันหลังอยู่ตลอดเวลา

กู้จื่อเฟยกล่าว "เห็นเธอแล้วก็หงุดหงิดน่ารำคาญ รีบนำตัวเธอไปโยนทิ้งซะ"

"ครับ"

มีบอดี้การ์ดสองคนก้าวมาข้างหน้าทันที ประกบซ้ายขวาดึงกระชากลากถูเธอออกไปราวกับขยะก็ไม่ปาน

เจียงเป้ยนีถอยหลังขัดขืน ฉับพลันภาพลักษณ์ต่างๆ ก็ไม่มีให้หลงเหลืออีก

เธอเริ่มผวา เริ่มหวาดกลัว

กรีดร้องตะโกนขึ้น "กู้จื่อเฟยอย่านะ เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ พี่เย้นๆ ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย"

ครั้นแล้ว ก็ไม่มีสนใจคำกรีดร้องตะโกนของเธอ

ทุกคนต่างชิงชังเธอมากจนถึงมากที่สุด

คนแบบนี้ให้เป็นไม้ตักอุจจาระในบ้านตระกูลเย้นก็ยังน่าขยะแขยง

ขณะที่เจียงเป้ยนีถูกลากตัวออกไป เสียงของเธอก็ไกลออกไปเรื่อยๆ ค่อยๆ จางหายจนไม่ได้ยินในที่สุด

บอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งเดินมาที่ด้านหน้าของกู้จื่อเฟย แล้วกล่าวขึ้นอย่างนอบน้อม

"จะจัดการอย่างไรกับชิวเจ๋อดีครับ จะใช้มีดกรีดเหมือนเดิมหรือเปล่าครับ"

กู้จื่อเฟยรีบส่ายหน้ารัวๆ "ฉันเป็นพลเมืองที่จิตใจดีบริสุทธิ์ จะให้พวกนายทำเรื่องที่อำมหิตแบบนี้ได้อย่างไร"

บอดี้การ์ด "......"

เมื่อสักครู่ตอนที่คุณพูดถึงมีดกรีดอย่างสนอกสนใจ ท่าทางไม่ใช่แบบนี้นะ

กู้จื่อเฟยหันหน้าไปมองเย้นโม่หลิน "ฉันเหนื่อยแล้ว คุณตัดสินใจเองแล้วกันว่าจะจัดการอย่างไรกับชิวเจ๋อดี"

"ครับ"

เย้นโม่หลินพยักหน้า สั่งกำชับกับสาวใช้ว่า "ส่งเธอกลับไปที่ห้องแล้วดูแลให้ดี"

"ฉันจะรอคุณอยู่ที่ห้องนะ จุ๊บๆ "

กู้จื่อเฟยส่งจูบให้กับเย้นโม่หลิน

ทันใดนั้นใบหูเย้นโม่หลินก็แดงก่ำขื้นอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง

คนอื่น "......"

นายน้อยกับคุณกู้กุ๊กกิ๊กรักกันจริงๆ เลย

สาวใช้เข็นกู้จื่อเฟยเข้าไปในตึกเล็ก ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้หันไปมองชิวเจ๋อแม้แต่แวบเดียว

อันที่จริงเธอไม่ได้คิดที่จะใช้มีดกรีดตั้งแต่แรก ที่พูดแบบนั้น ก็แค่อยากจะข่มขวัญชิวเจ๋อให้กลัวเท่านั้น

เช่นนี้แล้ว เขาที่รักตัวกลัวตายก็จะได้สาวตัวเจียงเป้ยนีออกมา

ทำลายชื่อเสียงของเจียงเป้ยนี ก็เท่ากับเป็นการทำลายทั้งชีวิตของเจียงเป้ยนี นี่ต่างหากคือสิ่งที่กู้จื่อเฟยสะใจที่สุด

สำหรับเสียงบันทึกนั่น......

กู้จื่อเฟยมาถึงที่ห้อง ได้ยื่นเสียงบันทึกนั้นให้กับสาวใช้

"โยนลงไปในเครื่องบด อย่าให้เหลือร่องรอยแม้แต่นิดเดียว"