สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1003

คุณหมอนั้นคอยเตรียมพร้อมอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ไม่นานคุณหมอก็ได้มาถึง

ระหว่างรอนั้น เย้นหว่านทนไม่ไหวได้อาเจียนออกมาอีกครั้ง แม้แต่เครื่องสำอางบนใบหน้าก็ไม่สามารถปกปิดความอ่อนเพลียบนหน้าเจ้าสาวได้

หลังจากที่คุณหมอมาแล้ว ก็ได้จัดการด้วยวิธีที่ชำนาญ เย้นหว่านอาการถึงค่อยๆ ดีขึ้น

ตอนนี้เอง โห้หลีเฉินก็ได้มาถึงอย่างรวดเร็ว

เขาสวมชุดสูทสีดำเรียบ หลังจากผ่านการแต่งหน้าแต่งตามา คนทั้งคนก็หล่อเหลาเปล่งประกาย

แต่ใบหน้าที่หล่อเหลานั้น หว่างคิ้วกลับขมวดแน่น เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและทรมานใจ

เขาเดินเข้ามาข้างๆ เย้นหว่านแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่ง กุมมือน้อยๆ ของเธอไว้

"เป็นอย่างไรบ้าง ไม่สบายอีกแล้วเหรอ"

พักนี้ อาการแพ้ท้องของเย้นหว่านยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงและบ่อยขึ้น เขาคอยดูแลทั้งวัน ถึงแม้ว่าจะคุ้นชินแล้ว แต่ทุกๆ ครั้งที่เห็นก็เจ็บปวดใจอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ถ้าหากรู้ตั้งแต่แรกว่าการตั้งท้องแล้วเธอจะทรมานขนาดนี้ เขายอมที่จะให้เธอชีวิตนี้ไม่ต้องมีลูกก็ได้

"ไม่เป็นไรแล้ว ดีขึ้นมากแล้ว"

เย้นหว่านส่ายหน้า ยิ้มแล้วก็มองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า "คุณมาได้ยังไง ก่อนพิธีแต่งงานพวกเรายังเจอกันไม่ได้"

"ผมเป็นห่วงคุณ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว"

โห้หลีเฉินขมวดคิ้วด้วยความตระหนก

เย้นหว่านยิ้มอย่างจนปัญญา ชายหนุ่มคนนี้ก็มักจะเป็นแบบนี้ ไม่ว่าเรื่องใดก็มักจะวางเธอไว้เป็นอันดับแรก

ไม่ว่าจะเวลาไหน ก็มักจะทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

"โห้หลีเฉิน ดัจังที่ได้แต่งงานกับคุณ"

เธอโน้มตัวมาข้างหน้า แล้วประทับรอยจูบเบาๆ ลงกลางหน้าผากของเขา

บรรยากาศช่างโรแมนติก

แต่เมื่อเย้นหว่านถอยออกนั้น ก็ถึงกับชะงัก ใบหน้าแดงก่ำฉับพลัน และสีหน้าอึดอัด

บนหน้าผากของโห้หลีเฉิน มีรอยจูบสีแดงไม่เข้มมากแต่ก็ไม่จางประทับอยู่

ทำให้เครื่องสำอางบนใบหน้าของเขาที่แต่งมาอย่างประณีต เลอะไปหมด

โห้หลีเฉินเกิดความสงสัย "เป็นอะไร"

เย้นหว่านลุกขึ้นด้วยความเขินอาย

"บนหน้าของคุณเลอะแล้ว ไปทำความสะอาดก่อนสิ ฉันจะออกไปเตรียมตัวก่อน"

เมื่อพูดจบ เย้นหว่านยกกระโปรงแล้วเดินออกไปด้านนอก

เป็นการเดินที่ทั้งเร็วและรีบเร่งราวกับวิ่งก็ไม่ปาน

โห้หลีเฉินหรี่ตาลงมองแผ่นหลังของเธอ จากนั้นลุกยืนขึ้นเดินไปส่องดูตัวเองที่กระจกที่ยาวจรดถึงพื้น

บนตรงกลางหน้าผาก มีรอยจูบสีแดงของภรรยาของเขา

มุมปากของเขายกขึ้น แผ่รัศมีความรักความเอ็นดู ผู้หญิงเล็กๆ คนนี้ช่าง......

พิธีแต่งงานนั้นเป็นการจัดตามความชอบเย้นหว่าน ริมทะเลที่ใสสะอาด หายทรายสีทอง ยังมีการแต่งตัวที่เรียบหรูสดใส รวมไปถึงดอกกุหลาบสีขาวที่เบ่งบานสะพรั่ง

ทุกอย่างดูงดงาม สมบูรณ์แบบอย่างลงตัว

นี่เป็นงานแต่งในฝันของเธอ และเจ้าบ่ายก็คือชายหนุ่มที่เธอต้องการอยากแต่งด้วยที่สุด

เย้นหว่านทั้งตื่นเต้นแล้วก็ดีใจ จนร่างกายนั้นเกร็งแน่นไปหมด

หรือบางทีอาจตื่นเต้นเกินไป ทำให้เธอรู้สึกได้ว่ากระเพาะเริ่มปั่นป่วนจนอึดอัดขึ้นอีกครั้ง

"คุณเย้น ไหวไหมครับ"

ท่านอาวุโสแปดที่สวมสูทอยู่ข้างๆ มองเย้นหว่านด้วยความเป็นห่วง

เย้นเจิ้นจื๋อไม่สามารถมาเข้าร่วมงานแต่งได้ เขาก็เลยไม่ได้มาส่งตัวเจ้าสาวเข้าไปในห้องโถงทำพิธี

ที่นี่ ก็มีแต่ท่านอาวุโสแปดที่เย้นหว่านสนิทที่สุด และเขาก็เป็นผู้อาวุโส ก็เลยให้เขาได้ทำหน้าที่บทบาทแทนพ่อ

วันนี้ เย้นหว่านจึงคล้องแขนของท่านอาวุโสแปดแล้วเดินเข้ามาหาโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านยืนใต้ซุ้มดอกไม้ที่ยังไม่ได้ทำการเปิด ภายใต้ผ้าม่านสีขาวบางๆ สามารถมองเห็นกลีบดอกไม้ที่โรยเป็นพรมไปจนสุดปลายทางที่โห้หลีเฉินยืนอยู่

เจ้าบ่าวของเธอที่กำลังรอเธอ

วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุดของเธอกับเขา เธออยากให้ทุกอย่างนั้นงดงามสมบูรณ์แบบ