สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1039

กู้จื่อเฟยดูเย้นโม่หลินอโดยอยากรู้อยากเห็น

เย้นโม่หลินส่ายหัวของเขากับกู้จื่อเฟยพูดด้วยเสียงต่ำว่า "เมื่อผมเพิ่งออกจากงานประมูล เพียงแค่โทรแจ้งป่ายฉีให้มาสนับสนุน

แต่ตามระยะทางป่ายฉีกับที่นี่ เขาไม่ควรมาเร็วๆขนาดนี้ และไม่ต้องพูดถึงระดมคนจำนวนมาก และมีอาวุธที่สมบูรณ์ด้วย

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสิ่งที่มีการวางแผนไว้ล่วงหน้า

เย้นโม่หลินจ้องมองป่ายฉีอย่างไต่สวน

ป่ายฉีรู้สึกหวาดผวาเล็กน้อย "เฮ้เฮ้ เดียวอธิบายให้นาย ผมจะจัดการเจียงเป้ยนีก่อน

เขาหันและไปโจมตีเจียงเป้ยนีพวกเขาอย่างรวดเร็ว

เขาจงใจไม่ปล่อยให้เจียงเป้ยนีรู้เลย

ให้เจียงเป้ยนีเดา รังเกียจและมีความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน

ปกป้องคุณเจียงครับ ถอยหลัง

เจ้าภาพโต้ตอบกลับทันที

ในเวลาเดียวกัน คนที่นำโดยป่ายฉีก็เริ่มโจมตีพวกเขา

ประลองยุทธ์ก็ได้เกิดขึ้นแล้ว

แต่อาวุธของพวกเขาถูกยับยั้ง ก็ไม่มีทางสู้กับป่ายฉีได้ หลังจากผ่านไปไม่นาน พวกเขาก็ล้มลงทีละคน

เจ้าภาพก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส เจียงเป้ยนียืนอยู่ตรงกลางของฝูงชน แล้วไม่มีทางที่จะล่าถอย

ใบหน้าของเธอขาวซีด และกลัวมาก แล้วจ้องกู้จื่อเฟยอย่างเคียดแค้นมาก

ทั้งหมดเป็นเพราะเธอเลย ทำลายชีวิตของเขา

"กู้จื่อเฟยแม้ว่าฉันเป็นผีก็ไม่ปล่อยเธอ

เธอกรีดร้อง เหมือนคำสาปของปีศาจ

ป่ายฉีหัวเราะ "อยากเป็นผีหรือ มันไม่ง่ายเลย เธอทรมานพี่สะใภ้เรามานานแล้ว ทำให้เธอเจ็บปวดจนมีชีวิตอยู่ไม่เท่าตายไป

เราจะคืนเป็นสองเท่าให้เธอ ทำให้เธอคิดว่าความตายมันจะก็เป็นความหรูหรา

เจียงเป้ยนีมองดูป่ายฉีความประหลาดใจ และเธอก็คิดว่าตัวเย็นทันที

เขา เขาหมายความว่าอย่างไร

นึกถึงช่วงเวลานี้ความระทมทุกข์ที่เธอปฏิบัติต่อกู้จื่อเฟย

เจียงเป้ยนีก็รู้สึกว่าตกใจหวาดกลัวมาก เธอรู้สึกดีใจมากเมื่อเธอทรมานกับกู้จื่อเฟยแต่คนที่ถูกทรมานมันเปลี่ยนเป็นเธอเอง

เธอก็ทนไม่ไหวเลย

คุณอย่าคิด อย่ามา อย่าปล่อยให้เขามา

เจียงเป้ยนีถอยหลังอย่างหวาดกลัว ผลักบอดี้การ์ดสองคนที่ยังเหลืออยู่ไปข้างหน้า

ป่ายฉีเตะบอดี้การ์ดสองคนไป เข้าใกล้กับเธอเหมือนฆ่าพระเจ้าโดยเป็นขั้นเป็นตอน

รอยยิ้มเขาเต็มไปด้วยเจตนาร้าย "จับเป็น"

แม้แต่โฮสต์ก็ล้มลงด้วย

ผู้คนนำโดยป่ายฉีล้อมรอบเจียงเป้ยนี ทำให้เธอไม่มีทางที่จะล่าถอย

สภาพการณ์ที่ดีต่อเธอผ่านไปแล้ว

ความมั่นใจของเจียงเป้ยนีทั้งหมด ถูกทำลายทำลายล้าง เธอตัวสั่นมาก พึ่งพิงฝาผนังอย่างกลัว

"อย่ามาเลย อย่ามานะคะ ..."

"เฮอ ผมเลยไม่สัมผัสนาย สกปรก"

ป่ายฉีถอยหลังหนึ่งก้าว และพึ่งพิงฝาผนังอย่างเกียจคร้าน ส่วนคนที่จับเจียงเป้ยนีเป็นกลุ่มบอดี้การ์ดที่เย็นชาและไม่มีอารมณ์

เจียงเป้ยนีรู้สึกถูกดูถูก ใส่ศักดิ์ศรีของเธอลงกับพื้นเหยียบย่ำ

สมองเธอว่างเปล่า เธอไม่กล้าคิดว่าอนาคตที่ถูกป่ายฉีจับ

ป่ายฉีวิปริตขนาดนี้ เธอจะมีความโหดร้ายมากกว่ากู้จื่อเฟยหนึ่งร้อยเท่า

เธอกลัว

แต่หนีไปไม่ได้ หรือว่าฆ่าตัวตาย

แต่ความคิดนี้เพิ่มจะออกก็กระจัดกระจายหายไปทันที เธอไม่มีความกล้าหาญฆ่าตัวตาย เธอยังคงต้องการมีชีวิตอยู่ เธอไม่อยากตาย

ไม่อยากตายเลย

"จับเธอ ตัดขาขาดก่อน"

ป่ายฉีหัวเราะ และสั่งคำสั่งที่ความโหดร้ายที่สุด

บอดี้การ์ดที่ใกล้ที่สุดเอากระบองไฟฟ้าออกจากทันที เข้าใกล้กับ เจียงเป้ยนีและยกสูง

จากนั้นก็ล้ยื่นลง

"อ้า—"

เสียงกรีดร้อง ดังขึ้น