สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1041

กู้จื่อเฟยไม่ได้รู้สึกเกรงใจเลย โอกาสที่หายากขนาดนี้ เธอยังคิดอยากจะใช้โอกาสนี้จัดการเย้นโม่หลินอีกด้วย

ทว่า มีความคิดร้ายๆ แต่ไม่มีความสามารถนี้

เธอเหนื่อยมากแล้วจริงๆ แช่อยู่ในอ่างไม่กี่วินาที ก็หลับไปแล้ว

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตลอดกระบวนการนี้ถูกอาบให้สะอาดยังไง

เย้นโม่หลินอาบน้ำให้เธออย่างระมัดระวัง

นอกจากครั้งแรกแล้ว นี่เป็นครั้งเดียวที่เขาได้ใกล้ชิดกับกู้จื่อเฟยโดยไม่มีการขัดขวางใดๆ มองทั้งส่วนบนและส่วนล่างของเธอไว้ในสายตา

ทว่า ครั้งนี้เขาไม่มีความรู้สึกในด้านนั้นเลยแม้แต่น้อย

มองดูร่างกายที่ซูบผอมจนเหลือแต่หนังของเธอ หัวใจของเขากลับเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บปวดจนรู้สึกแย่

เพียงแค่สองเดือนสั้นๆ กู้จื่อเฟยก็ผอมขนาดนี้แล้ว

นอกจากหนัง ก็เหลือเพียงแต่กระดูก

ร่างกายนี้ซูบผอมสุดจะทน ราวกับว่าเพียงแค่เขาออกแรงเล็กน้อย ก็จะแตกหัก

เป็นเพราะเขาที่ดูแลเธอได้ไม่ดี คือเขาที่ทำให้เธอต้องเจ็บแบบนี้

จะไม่มี ครั้งหน้าอีกต่อไปแล้ว

เย้นโม่หลินสาบานในใจ

กู้จื่อเฟยหลับไปนานมาก ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เป็นครั้งเดียวที่เธอหลับสบายที่สุด

ในตอนที่เธอลืมตาขึ้น เป็นช่วงบ่ายวันที่สองแล้ว

เธอถึงขั้นนอนจนรู้สึกเวียนหัว แววตาพร่ามัวไปหมด

ภายในแววตาที่พร่ามัว แวบแรกของเธอมองเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังชมความงามออกมาจากจิตใจ แววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน จ้องเธออยู่แบบนั้น

กู้จื่อเฟยยิ้มด้วยความเคยชิน "พี่เย้น อย่าบอกนะว่าในตอนที่ฉันหลับนายจ้องฉันแบบนี้ตลอด?"

"อืม" เย้นโม่หลินตอบกลับด้วยเสียงนุ่มต่ำ

นี่ทำให้กู้จื่อเฟยตกใจมาก เธอก็แค่พูดลอยๆ กลับเป็นเรื่องจริง?

ความสัปหงกของเธอได้หายไปทันที

เธอลุกขึ้นมานั่งจากเตียง มองใบเขาจากระยะใกล้ ขอบตาดำจนถึงขั้นสามารถเป็นมาสคาร่าได้แล้ว

กู้จื่อเฟยลูบหน้าของเขาด้วยความเอ็นดู "ถึงแม้ว่าฉันจะงดงามดั่งบุปผาจนทำให้นายไม่สามารถหยุดมองได้ แต่ก็ต้องควบคุมให้อยู่ในความเหมาะสมนะ"

งดงามดั่งบุปผา?

ควบคุม?

เย้นโม่หลินฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ

เขาไอออกเสียง "จะทานอาหารเช้าที่ห้อง หรือไปที่ร้านอาหาร?"

"ไปร้าน......"

กู้จื่อเฟยพูดไปแค่ครึ่งประโยค ราวกับว่านึกอะไรออก รีบเปลี่ยนคำพูด "ทานที่ห้อง"

เหมือนว่ารู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีความมั่นใจ จึงพูดเสริมอีกประโยคหนึ่งด้วยความกลบเกลื่อน

"นอนหลับไปนาน มีความรู้สึกขี้เกียจ ไม่ค่อยอยากขยับ"

เย้นโม่หลินก็คล้อยตาม "งั้นก็ทานในห้อง"

พูดจบ เขาก็กดโทรออกไปสายหนึ่ง

ผ่านไปไม่นาน สาวใช้ก็เข็นรถเสิร์ฟอาหารเข้ามา

ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นโรงแรม แต่ว่าสาวใช้ต่างก็เป็นคนที่เย้นโม่หลินพามาเอง

คนในโรงแรมเป็นคนของเขาทั้งหมด เขาจำเป็นที่จะต้องปกป้องกู้จื่อเฟยโดยไม่มีที่ติแม้แต่น้อย

กู้จื่อเฟยก็ไม่ได้ทำอะไร มองสาวใช้วางอาหารไว้บนโต๊ะในห้องเรียบร้อยแล้ว

สาวใช้จึงออกไป

กู้จื่อเฟยเองก็ไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วนั่งลงยังข้างโต๊ะอาหารกับเย้นโม่หลิน

เย้นโม่หลินตักซุปให้เธอด้วยตัวเอง ยังอธิบายอย่างอดทนด้วยว่า

"นี่คือซุปกระดูกใหญ่ ดื่มเยอะๆหน่อย ดีต่อร่างกาย"

ตอนนี้เธอมีสารอาหารที่ไม่เพียงพอ จำเป็นต้องบำรุงดีๆ

กู้จื่อเฟยเห็นเย้นโม่หลินดูแลตนเองแบบนี้ ภายในใจก็รู้สึกอบอุ่นและมีความสุข ในที่สุดพี่เย้นบ้านเธอก็เปิดใจกว้างแล้ว รู้จักความอบอุ่นอ่อนโยนแล้ว

ทว่า......