สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1066

เดิมทีเย้นหว่านไม่อยากจะจอดรถ แต่ว่าหยูฉู่สองจะให้รถจอด

เขานั่งอยู่บนรถราง ร่างกายเต็มไปด้วยความรู้สึกที่กดขี่ พร้อมกับจ้องมาที่เธอด้วยสายตาแผดเผา

เย้นหว่านรู้สึกเหงื่อออกหลังในทันที

คนที่เดิมควรจะเรียกว่าคุณปู่ แต่กลับกลายเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอในตอนนี้ ไม่ได้มีความรู้สึกของครอบครัวแบบที่ควรจะมีเลยแม้แต่นิดเดียว

นี่คือความไร้เมตตาของอำนาจ

แววตาที่แหลมคมของหยูฉู่สองจ้องไปที่เย้นหว่าน แต่ว่าก็มีรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของเขา

"เสี่ยวหว่าน ยากมากเลยนะกว่าจะเห็นเธอออกมาครั้งหนึ่ง"

พอเย้นหว่านเห็นเขาก็รู้สึกกดดัน แต่ว่าก็ยังคงต้องปั้นหน้า มีรอยยิ้มที่สุภาพอ่อนน้อมบนใบหน้าของเธอ

"มีธุระกับโห้หลีเฉินนิดหน่อยค่ะ"

"ก็แค่ให้เขากลับมาก็พอแล้ว ทำไมต้องออกมาด้วยตัวเองด้วยล่ะ? เธอท้องโตแล้ว จะออกไปข้างนอกมั่วซั่วไม่ได้นะ"

เย้นหว่านยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเองก็ต้องออกกำลังกายบ้างเหมือนกัน พวกเขาก็จะดูแลฉันอย่างดี"

เย้นหว่านมองดูบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่ที่ตามเธอมา

น่าจะมีประมาณ 20 กว่าคน

หยูฉู่สองมองไปที่คนพวกนั้น แต่ว่าก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรเป็นพิเศษ

"ดูแลให้ดี ในท้องของเธอ เป็นหลานสุดที่รักของฉัน จะเป็นเสาหลักของตระกูลหยูในภายภาคหน้า"

ถึงแม้ว่าจะมีความยับยั้งชั่งใจ แต่ว่าสายตาที่หยูฉู่สองมองที่ทองของเย้นหว่านนั้น มันร้อนแรงเป็นอย่างมาก

เต็มไปด้วยความอยากต่อสู้

ร่างกายของเย้นหว่านกระชับขึ้นในทันที เธอเอามือปิดทองของตัวเองไว้โดยอัตโนมัติ อยากจะซ่อนมันเอาไว้

หยูฉู่สองจองลูกของเธออย่างละโมบ สายตาเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน

ตอนนี้เธออยู่ที่ตระกูลหยู ยังสามารถรักษาคลื่นลมให้สงบเงียบได้ แต่ว่าถ้าเกิดลูกของเธอคลอดออกมาเมื่อไหร่ ต้องเกิดการนองเลือดเพราะความขัดแย้งอย่างแน่นอน

เธอไม่มีทางปล่อยให้ลูกของตัวเองตกอยู่ในมือของหยูฉู่สองเป็นอันขาด

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นปู่แท้ๆ ของลูกเธอ

"ลูกยังไม่คลอดออกมาเลย ยังไม่แน่ใจได้สามารถเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เกรงว่าอาจจะไม่ได้รับดวงต่อตระกูลหยู ถึงแม้ว่าเป็นผู้ชาย ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถและลักษณะนิสัยของเขาด้วย ถ้าเกิดว่าเป็นคนธรรมดาๆ ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นทายาทที่จะรับช่วงต่อตระกูลหยู

คุณปู่อย่าเพิ่งรีบรอได้เลยค่ะ ปู่ยังคงแข็งแรง ตระกูลหยูยังคงเปล่งประกายอยู่ในมือของคุณปู่ได้อีกหลายปี"

เย้นหว่านไม่เคยวางแผนให้ลูกของเธอรับช่วงต่อตระกูลหยู

ถึงแม้ว่าลูกชายของเธอจะมีความสามารถโดดเด่นกว่าคนอื่น แต่เขาก็ควรมีชีวิตและความต้องการของตัวเอง

โดยไม่ต้องถูกผูกมัดด้วยครอบครัวที่เห็นแก่ประโยชน์แบบนี้

"อาศัยช่วงเวลาที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ อบรมทายาทรุ่นหลัง ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว เขาก็จะได้มีต้นทุนที่จะสามารถควบคุมตระกูลหยูได้"

คำพูดของหยูฉู่สองแน่วแน่มาก ไม่ต้องสงสัยเลย

แต่กลับทำให้ในใจของเย้นหว่านกลับรู้สึกหนาวเหน็บ

นี้เขากำลังบอกเธอเป็นนัยๆ ว่า เขาวางแผนจะข้ามโห้หลีเฉิน แล้วให้หลานได้เป็นผู้รับช่วงต่อแทน

เขาต้องการจะลอยแพโห้หลีเฉิน

แล้วก็มุ่งมั่นที่จะแย่งเด็กคนนี้กับเธอ

เย้นหว่านเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ท่าทางของเธอยังคงมั่นคง

"ฉันจะเลี้ยงลูกอย่างดีค่ะ ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้เขาพัฒนาไปยังทิศทางที่คุณคาดหวัง แต่ว่าถ้าเกิดว่าเขาไม่ชอบและไม่เหมาะสมจริงๆ ฉันก็จะไม่ไปบังคับลูกหรอกนะคะ

ถึงยังไงทุกคนก็ต่างมีเส้นทางชีวิตของตัวเอง ต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง"

เย้นหว่านพยักหน้า "ฉันต้องรีบหน่อย ไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันใหม่ค่ะคุณปู่"

และก็ไม่ให้เวลาหยูฉู่สองได้พูดอะไร เย้นหว่านก็พยักหน้า แล้วคนขับรถก็ขับแล่นไปด้านหน้าอีกครั้ง

สีหน้าของหยูฉู่สองมืดมนลงในทันที

เย้นหว่านตัดสินใจที่จะเป็นปรปักษ์กับเขาใช่ไหม

แต่ การตัดสินใจของเขาไม่ใช่สิ่งที่เธอจะมาต่อต้านหรือต่อสู้ได้

"ดูแลลูกในท้องของเธอให้ดี ชีวิตของเขา มันมีค่ากว่าเธอมาก"

น้ำเสียงที่เยือกเย็นและไร้ความปรานี เต็มไปด้วยการข่มขู่

เย้นหว่านกลุ่มท้องของตัวเองเอาไว้ ความโกรธเกิดขึ้นเต็มหน้าอกของเธอ ตามมาด้วยความกดดันขนาดใหญ่

ตอนนี้เธออยู่ในตระกูลหยู ถึงแม้ว่าเธอและหยูฉู่สองจะสั่งควบคุมซึ่งกันและกัน แต่ว่ายังไงนี่มันก็เป็นเขตอิทธิพลของหยูฉู่สอง เมื่อแสดงความอ่อนแอเมื่อไหร่ ก็มีแนวโน้มว่าจะถูกโจมตีได้

แถมตอนนี้โห้หลีเฉินก็ป่วย เธอเกรงว่าสถานการณ์จะเลวร้ายลง