สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 109

บทที่ 109 เป็นพ่อสื่อ

เขาเป็นผู้ชายที่ดีเลิศมากและอ่อนโยนมากคนหนึ่ง อยู่ด้วยกันกับเขา จะต้องโดนเอาอกเอาใจ ถูกความอ่อนโยนของเขาทำให้ละลายแน่

เป็นแฟนของเขา จะต้องมีความสุขมากแน่

แต่พอเผชิญหน้ากับมู่จื่ออี้ ในสมองของเย้นหว่านกลับประกายใบหน้าของโห้หลีเฉินเข้ามาโดยอัตโนมัติ

หล่อเหลาบาดใจ สูงศักดิ์ไม่อาจเอื้อม เดิมทีทำให้คนไม่กล้าคิดอะไรกับเขา และทำให้รู้สึกเกลียดจนคันเขี้ยว

ที่หน้าอกผุดความโกรธที่อธิบายไม่ได้อีกแล้ว ชั่วขณะหนึ่งเย้นหว่านไม่มีความคิดคดเคี้ยวสักนิดเลย

เธอมองมู่จื่ออี้ ตอบอย่างจริงจัง “จื่ออี้ ฉันเห็นคุณเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ต่อไปก็……”

“เสี่ยวหว่าน ตอนนี้ผมไม่ต้องการคำตอบของคุณ”

มู่จื่ออี้ขัดจังหวะเย้นหว่านด้วยท่าทีแน่วแน่ จ้องมองเธอไปตรงๆ ท่าทางยืนหยัดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

มีเพียงหลังจากที่ลังเลเคยสูญเสียเธอไปครั้งหนึ่ง เขาถึงสัมผัสได้กับตัวเอง ตอนนี้แค่ได้โอกาสรักเธออย่างเปิดเผย ก็ล่ำค่ามากแค่ไหนแล้ว

ในเมื่อเธอยังเป็นโสด เขาไม่มีเหตุผลที่จะยอมแพ้

เย้นหว่านเม้มปากอย่างจำใจ ถึงแม้เขาจะไม่อยากให้เธอพูด แต่มู่จื่ออี้ก็รู้ท่าทีของเธอแล้ว

เขาจะค่อยๆ ยอมรับเองมั้ง

……

เขตคฤหาสน์วิลล่าส้ายน่า

แสงไฟสาดส่องมาที่ดอกไม้เต็มสวน สีสันพร่ามัว ดูเหมือนงดงามที่สุด ยิ่งดูโรแมนติก

แต่บรรยากาศในเวลานี้กลับไม่เข้าขั้นโรแมนติกสักครึ่ง ยิ่งเป็นเสมือนพื้นน้ำแข็งหนาวเย็นสามนิ้ว

โห้หลีเฉินยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้าหล่อเหลานั้นดูแย่ที่สุดเลย

ทั้งตัวผุดไอเย็น ยิ่งทำให้รู้สึกสยองขวัญ

แต่ยังมีคนที่ไม่กลัวตายค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้เขา

ฉินฉู่หยุดที่ระยะห่างจากโห้หลีเฉินสามเมตร พูดอย่างระมัดระวัง

“หลีเฉิน นายอย่าเศร้าใจเลย ผู้หญิงน่ะ ล้วนต้องตามจีบทั้งนั้น นี่นายพึ่งล้มเหลวไปครั้งเดียว ยังสามารถพยายามต่อไปได้อีก ไม่ใช่ใครเคยพูดไว้เหรอ ความล้มเหลวเป็นแม่ของความสำเร็จ เมียสวยขนาดนั้น อยากแต่งกลับบ้าน แน่นอนว่าต้องผ่านความยอกย้อนสักรอบ”

กลิ่นอายบนตัวโห้หลีเฉินยิ่งหนาวเย็น

เขาไม่สนใจฉินฉู่เลย ก้าวขายาวเดินไปในบ้าน

เห็นภาพด้านหลังที่ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ของโห้หลีเฉิน ภายในฉินฉู่ถอนหายใจทีหนึ่ง เขาก็คาดไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะโดนเน้นหว่านปฏิเสธ

ต้องรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่โห้หลีเฉินชอบผู้หญิงคนหนึ่งในชีวิตนี้ ครั้งแรกที่พยายามตั้งใจตามจีบมานานขนาดนี้ ครั้งแรกที่ขอคนอื่นแต่งงาน

คิดไม่ถึงกลับโดนปฏิเสธเสียแล้ว

แต่เขากลับรู้สึกว่าไม่ควรเป็นอย่างมาก ว่าตามประสบการณ์ความรักของเขา ความจริงเย้นหว่านมีความพิเศษมากกับโห้หลีเฉิน

ไม่แน่ การที่เย้นหว่านไม่รับปาก ความจริงอาจมีความลำบากใจอะไร?

คิดแบบนี้ ฉินฉู่ก็รีบตามโห้หลีเฉินไป พูดอย่างปลุกปั่น

“ว่ากันว่าถนนซินทางนั้นมีกุ้งมังกรที่ร้านอาหารโต้รุ่งแห่งหนึ่งอร่อยมากเป็นพิเศษ ฉันพึ่งรวมกลุ่มได้ พวกเราไปดื่มด้วยกันสักหน่อยเถอะ?”

เมื่อสักครู่เขาพึ่งหามา ตอนนี้เย้นหว่านอยู่ในร้านอาหารกุ้งแห่งนั้น

โห้หลีเฉินน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ไม่ไป”

“มากลัดกลุ้มอยู่คนเดียวยิ่งไม่ดี ดื่มสักแก้วถึงคลายเครียดได้”

“ใครบอกฉันอารมณ์ไม่ดี?”

โห้หลีเฉินหยุดเดินลงทันใด จ้องฉินฉู่ด้วยสายตาที่อันตรายเป็นพิเศษ สั่งให้แขกไปโดยตรง

“ประตูอยู่ตรงนั้น ไสหัวไปเอง”

เห็นลักษณะดุร้ายของโห้หลีเฉิน ฉินฉู่หัวใจหดลง กลัวนิดหน่อยโดยสัญชาตญาณ อยากหนีไปแล้ว

แต่เขาไม่สามารถให้โห้หลีเฉินหดหู่ใจคนเดียวต่อไปได้ ยิ่งเศร้าใจ เขามีแต่จะยิ่งมืดมน ยิ่งดุร้าย