สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1124

แม้ว่าเสิ่นเคอหานจะหนีออกจากตระกูลหยูได้ แต่การหาตัวเขาไม่ใช่เรื่องยาก

พวกโห้หลีเฉินยังอยู่ระหว่างทาง ก็ได้รับข่าว เสิ่นเคอหานพาแรบบิทกลับไปที่บ้านเก่าที่พ่อแม่เขาเคยอยู่

ที่นั่นรกร้างมาหลายปี อยู่ห่างไกลและเงียบสงบ ปกติไม่มีคนไปมา

หากทำผิด หลบที่นี่สองสามวัน ก็ปกติมาก คนทั่วไป ไม่มีทางหาเจอง่ายๆ

แต่น่าเสียดาย เขาทำผิดต่อคนของตระกูลหยู

คนขับรถรีบเปลี่ยนทิศทาง เร่งเครื่องไปยังบ้านเก่าของเสิ่นเคอหานด้วยความเร็วสูงสุด

แม้ว่าโห้หลีเฉินกับฝู้ยวนกระทั่งหยูฉู่สองไม่ชอบหน้ากัน แต่เรื่องค้นหาแรบบิทนั้น พวกเขามีเป้าหมายเดียวกัน

ใครๆ ก็อยากจะควบคุมโห้หลีเฉิน เรื่องนี้สำหรับพวกเขา ถึงจะมีประโยชน์สูงสุด

เย่ซือซือมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างคุ้นตาเรื่อยๆ ร่างกายก็เกร็งขึ้นโดยไม่รู้ตัว

สีหน้าของเธอซีดเผือด พูดเสียงกระซิบน้ำเสียงเป็นกังวล

"คุณโห้ คุณ...เดี๋ยวจะฆ่าเสิ่นเคอหานมั้ยคะ"

โห้หลีเฉินสีหน้าเย็นชามองนอกหน้าต่าง ไม่สนใจเย่ซือซือ

หว่างคิ้วของเขามีไอเย็นเยียบที่ทำให้หนาวสั่นออกมา

หัวเราะเยาะ "เธอคิดว่า เขายังมีสิทธิ์ที่จะมีลมหายใจต่อไปมั้ย"

เย่ซือซือรู้สึกหนาวตั้งแต่หัวจรดเท้าในพริบตา

นี่หมายความว่า เสิ่นเคอหานต้องตายสถานเดียว

ส่วนเธอ...

แม้ว่าเธอจะเลิกกับเสิ่นเคอหานแล้ว ไม่มีความรักแบบแฟน แต่เวลาที่รู้จักกันตั้งห้าปี กลายเป็นความเคยชินฝังลึก เธอทนไม่ได้ที่จะต้องมองเห็นเขาตายต่อหน้าต่อตา

ตอนที่จะไปถึงได้พาเสิ่นเคอหานไปด้วย

แต่ว่า เสิ่นเคอหานกลับทิ้งเธอ

ในใจเย่ซือซือเหมือนมีก้อนหินยักษ์พันตัน เสียใจสับสนจนพูดไม่ถูก ทั้งตัวราวกับตกลงในบ่อน้ำแข็ง เย็นเยียบจนกลายเป็นน้ำแข็ง

รถแล่นผ่านอุโมงค์ ในรถมืดลงทันที

โห้หลีเฉินมองเห็นสีหน้าของเย่ซือซือจากเงาสะท้อนบนหน้าต่าง

ความเจ็บปวดและทนไม่ได้บนใบหน้า ทำให้ความโกรธในใจเขาทวีคูณขึ้น

เขาจู่ๆ ก็หันไป บีบคอเธอ

"เย่ซือซือว่าไง ตอนนี้เธอยังมีโอกาสรอด ไม่รู้สึกสบายหรือไง หรือว่า เดี๋ยวรอเสิ่นเคอหานตายแล้ว เธอตายตามเขาไปด้วยดีมั้ย"

สายตาของเขาเย็นเยือก ทุกคำพูดแทบจะลอดไรฟันออกมา

ทั้งรำคาญ ทั้งรังเกียจ และยังมีความอิจฉาที่พูดได้ไม่ชัดเจน

เย่ซือซือสีหน้าซีดเผือด หายใจติดขัด มองผู้ชายตรงหน้าทั้งเสียใจและหวาดกลัว

เธอพูดอย่างยากลำบาก "ฉัน...ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้..."

ไม่ต้องสงสัยแล้ว พูดถึงตายพร้อมคนรักอย่างไร บางทีแค่ใจไม่แข็งเท่านั้น

อารมณ์โมโหโกรธเกรี้ยวของโห้หลีเฉินค่อยๆ อ่อนลงนิดหน่อย สายตาที่มองเย่ซือซือ ยังคงเย็นยะเยือกน่ากลัว

มือของเขาที่บีบคอเธอเปลี่ยนเป็นบีบคาง บังคับให้เธอจ้องหน้าตัวเอง

คำพูดแต่ละคำ ราวกับปีศาจโหดเหี้ยม

"ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอตายหรอก เย่ซือซือ เธอกล้าปั่นหัวฉัน ก็ควรจะเตรียมตัวให้ดี ถูกฉันแก้แค้นร้อยเท่าพันเท่า ตายทั้งเป็น"

เย่ซือซือหน้าซีดเหมือนไก่ต้ม ตัวสั่นงันงกไปทั้งตัว

ฝู้ยวนมองทั้งหมดนี้เย็นชา

ยิ้มเสียดสี "ผมถึงกับต้องประหลาดใจ นอกจากเย้นหว่าน คุณโห้จะสนใจผู้หญิงคนอื่นด้วย เย่ซือซือ ไม่รู้จริงๆ เธอโชคดี หรือโชคร้ายกันแน่"

ก่อนหน้านี้เขายังสงสัยสถานการณ์ระหว่างเย่ซือซือกับโห้หลีเฉิน

ตอนนี้ เขายกภูเขาออกจากอก

เขามองเห็นชัดเจน ความรู้สึกของโห้หลีเฉินกับเย่ซือซือ ก็แค่ผู้ชายที่รู้สึกดีกับผู้หญิงเท่านั้น และยังรู้สึกเป็นเจ้าของ แต่ไม่ถึงกับรู้สึกรักสุดหัวใจ ถึงได้ทำรุนแรงกับเย่ซือซือ