สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1257

ป่ายฉีที่ยังคงหงุดหงิด สักพักก็เห็นกุ้งกองเต็มหน้า

เขายังไม่ทันได้ทานสักตัว!

ไม่มีเวลาที่จะไปโต้เถียงกับยัยคิงคอง เขารีบหยิบมาทาน แต่เมื่อเอาเข้าไปในปาก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนทันที

"ถุย ๆ ๆ นี่เทเกลือทั้งถุงเลยหรือไง ทำไมถึงเค็มขนาดนี้"

ป่ายฉีอาเจียนออกมาแล้วก็ล้างปากสองสามครั้ง ถึงได้รู้สึกดีขึ้น

ในชีวิตนี้เขายังไม่เคยทานของที่เค็มขนาดนี้มาก่อน จะต้องเป็นตอนที่เชฟทำแล้วไม่ทันระวังทำเกลือหกอย่างแน่นอน โดยที่ตัวเองก็ไม่รู้

ถึงได้ทำออกมารสชาติแย่อย่างนี้

"เฮ้ย ยัยคิงคอง ไม่ต้องทานแล้ว เค็มขนาดนี้คุณไม่รู้สึกทรมานเหรอ"

ป่ายฉีนับถือหานจื่อจริง ๆ เลย กุ้งมังกรน้อยเค็มขนาดนี้ เธอกลับทานไปเป็นกอง และหว่างคิ้วไม่เหี่ยวไม่ย่นอีก

ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่สามารถทนความเจ็บปวดได้ แม้แต่ต่อมรับรสยังถูกทำลาย

ช่างโหดเหี้ยมกับตัวเองเหลือเกิน

หานจื่อที่กำลังทานกุ้งอยู่ได้หยุดชะงัก มองป่ายฉี แล้วก็มองดูจานกุ้งมังกรน้อย ทันในนั้นเหมือนตระหนักถึงอะไรบางอย่าง

สักพัก เธอถึงขึ้นกล่าวเบาๆ:

"ต่อมรับรสกับต่อมรับความรู้สึกของฉันนั้นเหมือนกัน ค่อนข้างช้า เกือบจะเท่ากับศูนย์ แต่ว่ายังเหลืออีกนิดหน่อย กุ้งมังกรน้อยจานนี้ฉันทานแล้วไม่รู้สึกเค็ม ตรงกันข้าม......"

เธอหยุดชะงัก มองกุ้งมังกรน้อยส่วนที่เหลือ แววตากะพริบอยู่ตลอดเวลา "เป็นครั้งแรกที่ฉันรับรู้ถึงรสชาติของอาหาร"

อาหารก่อนหน้านี้ทั้งหมด เธอทานอย่างไร้รสชาติ

นี่เป็นครั้งแรกที่รับรู้รสชาติเค็ม สำหรับเธอแล้ว เป็นรสเค็มที่กำลังพอดิบพอดี และเธอเพิ่งจะพบว่า ที่แท้การทานอาหารนั้นมีรสชาติ

ป่ายฉีตะลึงงัน มองหานจื่อค่อนข้างที่จะประหลาดใจ

วันนี้เขาเพิ่งจะรู้ว่าต่อมรับรสชาติของเธอนั้นเป็นแบบนี้ ถึงว่าเธอถึงไม่มีความอยากในการทาน

ไม่สามารถสัมผัสถึงรสชาติของอาหาร ราวกับไม่มีรสชาติ แล้วจะเกิดความอยากได้อย่างไร

ก็เหมือนกับชีวิตของเธอ เป็นหุ่นยนต์ที่คนอื่นสร้างขึ้น ไม่มีความสนุก ไม่มีความหวัง ไม่มีแม้แต่สิ่งที่ตัวเองต้องการ

เขารู้สึกสงสารเห็นใจเธอขึ้นมาทันที

ผ่านไปสักพัก  ป่ายฉี:"อย่างนั้นคุณคิดว่าว่ากุ้งมังกรน้อยนี้อร่อยไหม"

หานจื่อมองกุ้งมังกรน้อยในจาน "ฉันไม่รู้ว่าแบบไหนถือว่าอร่อย แต่อันนี้มีรสชาติ สำหรับฉันแล้ว ไม่เลวทีเดียว ฉันอยากทานมัน"

พลางพูดเธอก็พลางหยิบกุ้งมังกรส่วนที่เหลือมาทานต่อ

การทานข้าวสำหรับเธอแล้ว เป็นภารกิจที่ทำให้เธอมีชีวิตต่อไปมาโดยตลอด มีเพียงตอนนี้ เธอรู้สึกว่าแตกต่างเล็กน้อย คือเธอเองที่อยากทาน อยากจะลิ้มลองรสชาตินี้

ป่ายฉีมองดูท่าทางการทานของเธออย่างไม่ละสายตา มุมปากอดไม่ได้ที่ผุดรอยยิ้มออกมา

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สังเกตเห็น ว่าแววตาที่เขามองเธอนั้นซ่อนด้วยความอบอุ่น

มีประสบการณ์การทานกุ้งมังกรน้อยมาแล้ว ป่ายฉีจึงได้ให้หานจื่อลองทำอาหารอย่างอื่น แล้วใส่รสชาติเข้มข้นจัดจ้าน เพื่อสนองต่อมรับรสชาติของเธอ

ไม่อาจไม่ยอมรับว่า หานจื่อเป็นอัจฉริยะในโลกของการทำอาหาร

ถึงแม้เป็นเพียงการลองทำหรือการค้นคว้าของเธอ แต่อาหารที่เธอทำออกมาล้วนดูน่ารับประทาน ได้กลิ่นหอมก็ทำให้คนถึงกับน้ำลายไหล

เพียงแต่รสชาตินั้นค่อนข้างเข้มข้นกว่าอาหารทั่วไปถึงสิบเท่า ป่ายฉีทานไม่ได้แม้แต่คำเดียว

แต่ว่าหานจื่อกลับทานอย่างมีความสุข

ไม่เพียงแต่เกลือเท่านั้น ยังมีรสชาติของเครื่องเทศชนิดต่าง ๆ อีกด้วย หลังผ่านกระบวนการการทำพิเศษจากเธอ คุณภาพและรสชาติของอาหารก็ดีขึ้น ทำให้ต่อมรับรสที่ด้านชาของเธอ ได้สัมผัสลิ้มลองถึงรสชาติเดิมของอาหาร

หานจื่อยิ่งตระหนักถึงความหมายของอาหารมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในทุก ๆ วันของเธอ เริ่มมีความสนใจ นั่นก็คือการทำอาหาร ทำอาหารสารพัดอย่างให้ตัวเธอเองทาน

ทุก ๆ ครั้งที่ได้ทาน เธอรู้สึกถึงความเพลิดเพลิน