สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1260

มนุษย์พันธุ์แกร่งไม่เพียงจะมีสมรรถภาพทางกายที่ดีเท่านั้น ยังมีความเชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ บวกกับเธอยังมีอภิสิทธิ์บางอย่าง ไม่ช้าก็สามารถถอดรหัสโปรแกรมได้อย่างรวดเร็ว

หานจื่อปรับกล้องวงจรปิดใต้ดินทั้งหมดเสร็จ

ในที่สุดก็พบผู้ร้ายที่มาสังหารหมู่ในครั้งนี้

และผู้ร้ายคนนั้นกลับทำให้ป่ายฉีสูดลมหายใจเย็นๆเข้าไปหนึ่งฟอด คนที่ปรากฏอยู่ในหน้าจอสภาพที่เลือดท่วมตัว เขารู้สึกช็อก แต่ก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล

เพราะว่าคนคนนั้นคือโห้หลีเฉิน

เดิมทีเขาถูกควบคุมอยู่ในห้องเครื่องมือวัด เจมส์กับฝู้ยวนกำลังทำอะไรบางอย่างกับเขา และในขณะที่พูดคุย โห้หลีเฉินกลับใช้ชั้นเชิงของตัวเองในการแก้โซ่ตรวนออก จากนั้นก็ทำการสังหารฝู้ยวนกับเจมส์

แน่นอนว่าคนอื่นต้องการขัดขวางเขา เขาจึงได้สังหารคนที่นี่ทั้งหมด

แม้แต่หยูฉู่สอง ก็เป็นโห้หลีเฉินที่เดินไปที่ห้องของเขา หลังจากที่พูดบางประโยค ก็ทำการใช้มีดจัดการผู้นำทรงพลังอย่างไร้ความปรานี

โห้หลีเฉินได้รับบาดเจ็บ อาศัยความเย็นชาและแข็งแกร่งในการสังหารคนที่นี่ทั้งหมด เมื่อสังหารคนสุดท้ายแล้ว ก็ก้าวเดินทีละก้าวแล้วออกไป

คลิปวิดีโอสิ้นสุดลงตรงนี้

ป่ายฉีมองดูโห้หลีเฉินในคลิปวิดีโอที่ตัวท่วมไปด้วยเลือดและวิธีการที่ไร้ความปรานี รู้สึกถึงความโกรธและความเกลียดชังอันมหึมาของเขาที่มีต่อคนเหล่านี้

เขาไม่รู้สึกว่าโห้หลีเฉินโหดเหี้ยม และก็ไม่เห็นใจคนเหล่านี้

ป่ายฉีถอนหายใจด้วยความโล่งอก หยิบหูฟังขึ้นมาทันทีแล้วสั่ง "โห้หลีเฉินออกไปจากชั้นใต้ดินเมื่อสิบชั่วโมงที่แล้ว เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส รีบระดมคนออกไปตามเขา เดี๋ยวนี้!"

ในเมื่อโห้หลีเฉินสามารถหนีออกไปได้ เรื่องตามหาเขาก็เป็นเรื่องที่ง่าย

หลังจากที่ป่ายฉีออกคำสั่งแล้ว เขาก็ทุบคอมพิวเตอร์ และขุดข้อมูลการวิจัยที่เป็นความลับสุดยอดจากคอมพิวเตอร์

นี่เป็นเรื่องที่น่าดีใจในความคาดไม่ถึง

ข้อมูลการวิจัยที่ไม่ได้ถูกขุดขึ้นมาในทะเลทราย องค์กรที่นี่กลับยังมี

เมื่อเห็นบันทึกการวิจัยที่ละเอียดเหล่านี้ ป่ายฉีดีใจอย่างมาก นี่สามารถช่วยได้มากในการเรียกแรบบิทให้ฟื้นตื่นขึ้นได้

โห้หลีเฉินหลบหนีได้อย่างปลอดภัย

อาการของแรบบิทมีวิธีการรักษา

นอกจากนี้ยังสามารถยืนยันได้ว่าเย้นหว่านนั้นยังไม่เสียชีวิต

ดังนั้นเมฆที่มืดครึ้มดูเหมือนจะจางหาย ทุกอย่างกำลังเคลื่อนไปสู่ในทิศทางที่ดี

ป่ายฉีอารมณ์ดีมาก หันหลังด้วยความตื่นเต้นและจับมือของหานจื่อไว้ "ยัยคิงคอง ขอบคุณมากนะ คุณได้ช่วยเหลืออย่างมากเลย"

หานจื่อมองดูตัวเองที่ถูกคนอื่นจับมือ จึงอึ้งชะงัก จากนั้นก็เบนสายตาหนีไปทางอื่น

"ฉันแค่ทำเพื่อตัวเอง"

เธอลุกยืนขึ้นแล้วเดินออกไปด้านนอกอย่างเฉยเมย

"ช่วยคุณหาองค์กรและข้อมูลเจอ เป็นการแลกกับเวลาอีกไม่กี่วันที่เหลือของการเดิมพัน นับจากตอนนี้ ฉันกับคุณไม่มีส่วนพัวพันกันอีก"

ป่ายฉีตอบกลับอย่างดีใจทันที "ตกลง"

หานจื่อเดินตรงไปที่ประตูทางออก จู่ ๆ ก็หยุดชะงักขึ้น เธอไม่ได้หันกลับไป เพียงแต่ทิ้งคำพูดที่เย็นชา

"ฉันไม่เคยยอมแพ้ในสิ่งที่ฉันต้องการทำ หนึ่งในนั้นก็คือการสังหารคุณ ป่ายฉี ต่อไปคุณอย่าได้มาปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องเด็ดชีวิตคุณ"

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินตรงออกไปจากห้อง แล้วหายลับไปจากประตู

ป่ายฉีมองไปยังทิศทางของประตู ฉับพลันหัวใจก็เต้นตึกตัก ไม่ใช่เป็นเพราะกลัวจากการข่มขู่ แต่เป็นความไม่อยากที่จะจากกับใครคนหนึ่งอย่างถาวร

"เฮ้ย ยัยคิงคอง"

เขาตัดสินใจตามออกไป แต่สิ่งที่เห็นคือทางระเบียงทางเดินไม่มีคนแล้ว

เขารีบวิ่งออกไปด้านนอก ไล่ตามมาตลอดทางจนถึงทางออก ก็ไม่เห็นหานจื่อแม้แต่เงา

ถามลูกน้อง พวกเราบอกเพียงว่าหานจื่อนั้นจากไปแล้ว พวกเขาเองก็รั้งไว้ไม่อยู่

ป่ายฉีมองดูสุดปลายทางที่ว่างเปล่า คิดถึงคำพูดประโยคสุดท้ายของหานจื่อ ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็ว่างเปล่าราวกับก้อนเนื้อนั้นถูกขุดออกมา