สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1317

"ไม่ต้อง"ปลายสายตอบกลับมา

รอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของเก่อหรูซวนหยุดนิ่งในทันที เธอขึ้นเสียงยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน "ทำไมถึงไม่ต้องเหรอคะ"

"เย้นหว่านไม่มีทางหนีไปไหนหรอก เธอต้องไปหาป่ายฉี เดี๋ยวเธอก็ปรากฏตัวอีกครั้ง"

ขอแค่เย้นหว่านปรากฏตัวขึ้นที่เมืองหนานอีกครั้ง ก็ถือว่ายังอยู่ในกำมือของพวกเขา เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้องใช้แผนBในการควบคุมตัวโห้หลีเฉิน

เพราะว่าถ้าเกิดว่าทำแบบนั้นความเสี่ยงมันจะมากกว่า แล้วก็ทำให้พวกเขาห่างไกลจากเป้าหมายมากกว่าเดิม

"แต่ว่า......"เก่อหรูซวนยังคงรู้สึกไม่พอใจ

ตอนนี้เอง คนที่อยู่ปลายสายก็ตัดบทเธอในทันที "เก่อหรูซวน อย่าคิดเล็กคิดน้อย ทำตามคำสั่ง สิ่งที่เธอต้องโฟกัสในตอนนี้ ก็คือก่อนที่เย้นหว่านจะปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง ไปตามหาที่ซ่อนของเธอกลับป่ายฉี ถ้าเกิดว่ามีโอกาสก็จับพวกเขามาพร้อมกัน"

จับกุมเย้นหว่านในความมืด ค่อยๆ จัดการอย่าเงียบๆ จะได้ไม่ทำให้เกิดพายุใหญ่

ยังไงซะเย้นหว่านก็เป็นคนซ่อนตัวก่อนเอง

แต่ว่าถ้าเกิดว่าเย้นหว่านปรากฏตัวขึ้นในที่สว่างอีกครั้ง เพราะเขาก็ไม่มีโอกาสที่จะลงมาอีกแล้ว

เก่อหรูซวนตกใจกับคำพูดนี้ ความคิดที่คิดเล็กคิดน้อยของเธอก็หายไปในทันที เหงื่อเย็นก็ซึมออกมา

เธอกำโทรศัพท์แน่นและรีบตอบว่า "ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ ฉันจะไปตามหาเย้นหว่านด้วยความสามารถทั้งหมด"

......

หลังจากที่เย้นหว่านสละตัวเองให้หลุดจากคนที่คอยติดตามได้แล้ว ก็ไปตามที่อยู่ในกระดาษ ไปถึงชุมชนพักอาศัยของประชาชนทั่วไป

แล้วเธอก็ไปถึงชั้น2 เคาะประตูห้อง02

หลังจากที่เคาะประตูไปไม่กี่ครั้ง ในห้องก็มีเสียงแหบแห้งของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมา "ใคร? "

"ฉันเอง"

เย้นหว่านตอบเบาๆ

หลังจากนั้น ในห้องก็มีเสียงฝีเท้าคนเดิน แล้วก็เสียงเปิดประตูดัง "แกร๊ก"

เย้นหว่านเข้าไปทางช่องว่างของประตู หลังจากนั้นก็รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว

แล้วเธอก็หันหน้าไป พร้อมกับพบว่าป่ายฉีกำลังพิงกำแพงอยู่ มือกุมท้อง แล้วก็ล้มลงที่พื้น

"ป่ายฉี"

เย้นหว่านรีบเข้าไปพยุงเขาในทันที

เห็นว่าใบหน้าของเขาซีดมาก มีรูที่ท้องของเขา และเสื้อผ้าของเขามีสีดำเปื้อนเลือด

อาการบาดเจ็บรุนแรงมาก ได้ผ่านการรักษามาแล้ว แต่ว่าก็ยังหยุดเลือดไม่ให้ไหลไม่ได้

ป่ายฉีคือหมอเทวดา บนโลกใบนี้ไม่มีอาการป่วยอะไรที่เขารักษาไม่ได้ แผลนี้อยู่ที่ท้องของเขา เขาสามารถรักษาเองได้ เพื่อไม่ให้เลือดออกอย่างต่อเนื่อง

เย้นหว่านแค่มองก็เห็นปัญหาในทันที "แผลเป็นพิษใช่ไหม?"

"อืม"

ป่ายฉีพยักหน้าอย่างอ่อนแอ บนใบหน้าของเขา ยังคงมีรอยยิ้มที่หยอกล้อ "ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก ฉันไม่ตายหรอก ฝีมือการรักษาของเธอสามารถจัดการได้

เพื่อกำจัดพิษนี้ เขาต้องล้างแผลด้วยยาพิเศษ ดังนั้นเขาก็เลยไม่สามารถทำเองได้ ต้องให้เย้นหว่านมา

พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ หัวใจที่เป็นกังวลของเย้นหว่านก็ผ่อนคลายลงในทันที

โชคดีที่อาการของป่ายฉีไม่ได้หนักหนาเท่าไหร่นะ ไม่อย่างนั้น เธอต้องพังทลายอย่างแน่นอน

เธอค่อยๆ พยุงป่ายฉีไปที่โซฟา แล้วเย้นหว่านเปิดกล่องยาที่เว่ยชีให้เธอมา และเริ่มจัดการแผลของเขา

เธอจัดการไปด้วยพร้อมกับถามไปด้วย "อีกฝ่ายส่งคนแบบไหนมากันแน่ ถึงได้ทำให้นายเจ็บหนักขนาดนี้?"