สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 35

บทที่ 35 พวกเราคือคู่หมั้นกัน

พอโห้หลีเฉินเห็นว่าเธอดูงงๆ ก็อยากจะหัวเราะออกมา

เขาย้ำอีกครั้งอย่างมีความอดทน “ฉันจะถ่ายรูปให้เธอ”

พอเห็นว่าโห้หลีเฉินหันกล้องมาที่ตัวเอง เย้นหว่านก็รู้ทันทีว่าโห้หลีเฉินพูดจริง

เธออดสงสัยไม่ได้ พออยู่ด้วยกันแล้ว โห้หลีเฉินเป็นคนเข้าถึงง่ายงั้นหรอ?

แต่ว่ายังไงมีคนถ่ายรูปให้ก็ดีเหมือนกัน สถานที่ที่สวยงามขนาดนี้ถ้าเอาแต่ถ่ายรูปวิว หรือถ่ายเซลฟี่ ก็ไม่ดีเท่ากับมีคนถ่ายรูปให้หรอก

เธอรีบเลือกมุมที่ทำให้เห็นวิวเยอะๆ แล้วก็โพสท่า

แชะ

หลังจากโห้หลีเฉินถ่ายไปหนึ่งรูป ก็พูดขึ้นมา “ต่อไป”

เย้นหว่านเปลลี่ยนท่าโพสไปหลายท่า ได้ถ่ายรูปดีๆไปหลารูปเหมือนกัน

เธอพอใจมาก รีบเดินเข้าไปตรงหน้าของโห้หลีเฉิน “ขอดูหน่อยได้มั้ยคะ?”

โห้หลีเฉินไม่ได้ยื่นโทรศัพท์ให้เธอดู ได้แต่พูดว่า “เดี๋ยวฉันจะส่งให้เธอในแชท”

“ได้ค่ะ”

เย้นหว่านก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย คนทั่วไปหลังจากช่วยถ่ายรูปให้ ก็จะส่งให้อีกฝ่ายทางแชท หลังจากนั้นก็ลบรูปออก

เธอก็คิดว่าโห้หลีเฉินก็น่าจะทำแบบนี้เหมือนกัน ก็เลยเพิ่มเพื่อนกับเขาในวีแชท

ภาพโปรไฟล์ของเขาไม่ได้ใส่รูป แล้วก็เป็นชื่อภาษาอังกฤษว่า

Hobart

เย้นหว่านงุนงงเล็กน้อย หรือว่านี่คือชื่อภาษาอังกฤษของเขา?

หลังจากส่งรูปให้เธอ โห้หลีเฉินก็ปิดโทรศัพท์อย่างเป็นธรรมชาติ แต่ว่าไม่ได้ลบรูปพวกนั้นออกไป

เย้นหว่านถูกดึงดูดโดยรูปพวกนั้น ก็เลยไม่ได้สนใจท่าทางของโห้หลีเฉิน

นี่คือรูปที่โห้หลีเฉินเป็นคนถ่ายให้เธอเองกับมือ เป็นอะไรที่คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถได้รับ เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ขนาดนี้ ถ่ายรูปออกมาก็ต้องดูดีสิ?

เย้นหว่านเปิดดูรูปอย่างมีความหวัง แต่สุดท้ายรอยยิ้มบนหน้าก็แข็งทื่อ

เธอมองดูรูปพวกนั้นด้วยความประหลาดใจ เหมือนกับว่ากำลังสงสัยว่าเธอเปิดรูปไม่ถูกรึป่าว

นี่มันอะไรกัน?

ดูจากในรูป เธอทั้งดูหน้าตาน่าเกลียดและเตี้ย

เธอมองไปที่ผู้ชายที่เดินอยู่ตรงหน้า ปากของเย้นหว่านก็กระตุกเล็กน้อย ที่แท้ไม่ว่าผู้ชายจะมีเสน่ห์ขนาดนี้ แต่ว่าก็ไม่มีความสามารถในการถ่ายรูปเลยแม้แต่น้อย

หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดโห้หลีเฉินก็พาเย้นหว่านมาที่ร้านดอกไม้

พอเห็นออร่าที่ไม่ธรรมดาของโห้หลีเฉิน แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ เจ้าของร้านก็รีบออกมาต้อนรับด้วยความกระตือรือร้นทันที

“ยินดีต้อนรับครับ ร้านของเรามีดอกไม้ทุกแบบ คุณอยากได้ดอกไม้อะไรหรอครับ?”

โห้หลีเฉินหันไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ แล้วก็พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ “ให้เธอเลือก”

เย้นหว่านอึ้งไปพักนึง โห้หลีเฉินให้สิทธิเธอในการเลือกงั้นหรอ?

เขาเชื่อในสายตาของเธอขนาดนั้นเลยหรือไง

เจ้าของร้านยิ้มแล้วก็หันมาหาเย้นหว่าน “คุณผู้หญิงครับ คุณอยากได้ดอกไม้อะไรก็บอกผมได้เลยนะครับ”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

เย้นหว่านตอบอย่างมีมารยาท แล้วก็เดินชมดอกไม้รอบๆร้านพร้อมกับเจ้าของร้าน

พอเห็นดอกไม้ที่เหมาะสมแล้วก็ดูดี เธอก็ไม่ได้ตัดสินใจเอง แต่ก็หันกลับไปถามโห้หลีเฉิน”

“คุณโห้คะ คุณว่าดอกไม้พวกนี้ถ้าปลูกที่สวนจะดูเป็นไงบ้าง?”

“ได้”

โห้หลีเฉินไม่ได้ตอบอย่างขอไปที เขามองดูดอกไม้พวกนั้น แล้วก็แสดงความคิดเห็น “น่าจะปลูกเป็นวงกลมตามแนวนอน แล้วก็จัดแต่งให้สวย”

“ใช่เลย แบบนั้นน่าจะสวยขึ้นไปอีก”

เย้นหว่านพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ทั้งสองคนเดินเลือกดอกไม้พร้อมกับปรึกษากันอยู่นาน ดอกไม้อะไรที่เย้นหว่านบอกว่าดี โห้หลีเฉินก็ซื้อหมดเลย

เจ้าของร้านเห็นเงินที่เขาจะได้รับ ก็มีความสุขจนพูดไม่หยุด สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะพูดจาเยินยอออกมา”

“คุณโห้กับคุณเย้นน่าจะเป็นคู่แต่งงานใหม่ รสนิยมของพวกคุณเหมือนกันเลยนะครับเนี่ย”