สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 412

บทที่ 412 ของขวัญสำคัญหรือผมที่สำคัญกว่า

เย้นหว่านงงงวย และจึงถามออกไปว่า "คุณพ่อ พี่ชายกำลังยุ่งอะไรอยู่เหรอ?"

การคีบตะเกียบของเย้นเจิ้นจื๋อหยุดลงชั่วคราว และมีความไม่สบายใจกะพริบไปทั่วดวงตา

เขาเม้มริมฝีปากบาง ดูเหมือนลังเล และไม่เอ่ยพูด

กงจืออวีมองไปที่เขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มทันที: "ก็ยุ่งแค่เรื่องธุรกิจพวกนั้นเท่านั้นแหละ แม้ว่าครอบครัวของเราจะซ่อนตัวอยู่ แต่เราก็ยังต้องควบคุมสิ่งต่างๆมากมายอย่างลับๆ เรื่องใหญ่หน่อย ก็จำเป็นให้พี่ชายของเธอเป็นคนลงมือด้วยตัวเอง"

ขณะที่พูด กงจืออวีคีบมะเขือยาวชิ้นหนึ่งวางไปไว้ในชามของเย้นหว่าน

"เอาล่ะ นั่นเป็นธุระของพวกผู้ชาย พวกเราเป็นผู้หญิง ไม่ต้องพลางเป็นกังวลสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกจ้าเชื่อฟังนะ ทานอาหารเช้าให้เต็มอิ่ม"

เมื่อกงจืออวีพูดเช่นนั้น เย้นหว่านก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรต่อ

เพียงแค่ในใจ กลับรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก

เป็นเวลาสามวันติดต่อกัน เย้นหว่านรอโห้หลีเฉินแต่ก็มาไม่ถึง

เขายุ่งมากทุกๆวัน เป็นเวลานานกว่าจะตอบข้อความของเธอครั้งหนึ่ง ในแต่ละวันมีเนื้อหาสั้นมากๆสำหรับสิ่งที่กำลังยุ่งนั้น ก็ไม่เคยพูดอย่างเฉพาะเจาะจงเลย

เย้นหว่านถือโทรศัพท์มือถือทั้งวัน และไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ รู้สึกเจ็บปวดในใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

เสี่ยวฮวนนำนมมาส่งที่ห้อง และเห็นว่าเย้นหว่านนั่งเม่อลอยอยู่ข้างหน้าต่าง จ้องมองไปนอกหน้าต่างมืดๆอย่างไม่กะพริบ

"คุณหนู"

เสี่ยวฮวนเรียกออกมาเบา ๆ และเดินไปข้างๆเย้นหว่าน “ สี่ทุ่มแล้วนะคะ คืนนี้ดูท่าคุณโห้คงจะไม่มาแล้ว คุณก็ไม่ต้องมานั่งตรงนี้แล้ว ลมแรง ไปพักผ่อนบนเตียงเถอะค่ะ”

เย้นหว่านนั่งตัวแข็ง และส่ายศีรษะอย่างอ่อนแรง

“ ฉันร้อนนิดหน่อย นั่งรับลม เธอไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

ตอนนี้เธอก็ไม่มีเรื่องอะไรทำ ก็ทำได้แค่นั่งข้างๆหน้าต่าง รอคอยร่างของโห้หลีเฉินที่อาจจะปรากฏขึ้นมาอย่างใจจดใจจ่อ

แม้ว่าตอนนี้จะถึงเวลานี้แล้ว เขาก็ไม่น่าจะมาแล้ว

เสี่ยวฮวนถอนหายใจ และมองไปที่เย้นหว่านด้วยสายตาที่ซับซ้อนเป็นเวลานาน

เธอลังเลไปสักพัก และกระซิบว่า: "คุณหนู คุณโห้เขายอมแพ้แล้วหรือเปล่า？"

เย้นหว่านอึ้งไปชั่วขณะ

เสี่ยวฮวนก็กล่าวอีกต่อว่า: "เท่าที่ฉันรู้ คุณโห้เป็นคนของตระกูลหยู และความสัมพันธ์ในครอบครัวของตระกูลหยูมีความซับซ้อนมากขึ้นไปอีก สลับซับซ้อน แม้ว่าจะมีผู้สืบทอดเพียงคนเดียว แต่ทุกๆคนก็มีความทะเยอทะยาน และการต่อสู้ภายในอย่างรุนแรง คุณโห้ก็กลับมาที่ตระกูลหยูภัยหลัง และถือว่าเขากระโดดร่มเพื่อมาแย่งชิงตำแหน่งผู้สืบทอดของหยูซือห้าน และเป็นไปได้ว่าสถานการณ์ของคุณโห้ในตระกูลหยู อาจกล่าวได้ว่าตกอยู่ในวงล้อมของศัตรู และยากลำบากเป็นอย่างมาก

ตอนนี้ยิ่งเป็นเพราะเรื่องของเขากับเธอ ไม่ได้รับการยอมรับจากตระกูลเย้น และตระกูลหยูจะกดดันเขามากยิ่งขึ้น และภาระที่คุณโห้มีนั้น ก็ยากที่จะนึกถึงได้ "

เย้นหว่านประหลาดใจ เธอรู้ว่าสถานการณ์ของโห้หลีเฉินไม่ค่อยจะดีนัก แต่กลับคิดไม่ถึงว่า มันจะเป็นสถานการณ์ที่ตกอยู่ในวงล้อมของศัตรูเช่นนี้

เธอไม่กล้าคิดเลยว่าเขาจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้อย่างไร

และตอนนี้เขากำลังเผชิญกับความยากลำบากมากมายเพียงใด

เสี่ยวฮวนมองไปใบหน้าของเย้นหว่านที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย คิดว่าสิ่งที่ตัวเองพูดมีประโยชน์ และยังคงวิเคราะห์ต่อไปว่า

"ภายใต้แรงกดดันเช่นนี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่ใคร ๆ ก็ทนรับไม่ได้และเลือกที่จะยอมแพ้ และยิ่งไปกว่านั้น ... "

หลังจากลังเลไปสักพัก เสี่ยวฮวนถึงพูดต่อว่า: "ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะรักของใหม่เบื่อของเก่า ชอบของสดของใหม่ คุณโห้ไล่ตามจีบคุณมาโดยตลอด และบางทีเขาอาจจะแค่หลงใหล เขาเป็นผู้ชายที่มีศักดิ์สูงใหญ่และไม่เคยพ่ายแพ้มาแต่ไหนแต่ไร และจีบคุณไม่ติด ก็จะไม่สบายใจเองตามธรรมชาติ แต่ถ้าจีบติด ความหลงใหลจำพวกนั้น ก็จะหายไปเอง "

พอไม่มีความหลงใหล ในภายใต้แรงกดดันเช่นนี้ การยอมแพ้ก็จะเป็นเรื่องธรรมชาติที่สุดตามเหตุผล

เย้นหว่านตกใจเล็กน้อย และหัวใจก็ถูกกดต่ำลงอย่างอธิบายไม่ถูกราวกับว่าหายใจไม่ออก

เธอหน้าซีด และส่ายศีรษะอย่างดื้อดึง

“ ไม่ โห้หลีเฉินไม่ใช่คนแบบนั้น”

“ ฉันก็หวังว่าคุณโห้จะไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ท่าทางของเขาในหลายวันมานี้ ... คุณหนู คุณต้องพิจารณากับสิ่งที่ฉันพูดอย่างมีเหตุผลสักหน่อยนะคะ จะได้เตรียมพร้อมทางด้านจิตใจไว้ก่อน”

เสี่ยวฮวนถอนหายใจเบา ๆ และสิ่งที่พูดก็มาจากความกังวลในใจ

เย้นหว่านเม้มริมฝีปากแน่น และหัวใจของเธอก็ยิ่งปั่นป่วนขึ้นไปอีก

เธอไม่เชื่อว่าโห้หลีเฉินจะเป็นคนแบบนั้น เธอเชื่อว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ จะพิสูจน์อย่างทนไม่ได้แต่ตั้งแต่คืนนั้นหรอก การติดต่อของโห้หลีเฉินและเธอก็ลดลงไปสู่ความเฉยเมย และตอนกลางคืนก็ไม่มาแล้ว...

แม้จะมีความไว้วางใจมากแค่ไหน ในใจของเย้นหว่านก็รู้สึกไม่สบายใจและตื่นตระหนกเล็กน้อยและไม่เข้าใจว่าโห้หลีเฉินคิดอย่างไรกันแน่

อารมณ์ของเย้นหว่านก็ยิ่งหดหู่ลงไปอีก และนั่งข้างหน้าต่างจนถึงเวลาห้าทุ่ม

"ติ๊งต่อง"

เสียงข้อความใหม่ดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ

เย้นหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และเห็นว่าเป็นข้อความของโห้หลีเฉิน: อย่านอนดึก ฝันดี