สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 432

บทที่ 432 หึง

หยูซือห้านกลับไม่รู้สึกเป็นกังวลต่อคำพูดนี้เลยแม้แต่น้อย ยังคงรักษารอยยิ้มสง่างามเอาไว้ ก้าวขึ้นมาด้านหน้า ดึงมือของเย้นหว่านเอาไว้แล้ววางลงที่เอวของเขา

เขาเขยิบเข้ามาใกล้เธอ ริมฝีปากบางอยู่ข้างใบหูเธอ เอ่ยเสียงเบาว่า

“เสี่ยวหว่าน เพื่อคุณแล้ว ผมยินยอมที่จะทำทุกสิ่ง”

เย้นหว่านขมวดคิ้วรังเกียจ รู้สึกว่าหยูซือห้านทำให้เธอรู้สึกรังเกียจมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

เธอกัดฟัน แม้ว่าจะไม่ยินยอมสักนิด แต่ก็ยังคงเคลื่อนไหวตามจังหวะเท้าของเขา เต้นรำในเพลงเปิดงานนี้ต่อไป

เสียงเพลงอันยอดเยี่ยม สายตาของผู้คนในงานทั้งหมดล้วนจับจ้องการเต้นรำในครั้งนี้

ยังมีคนกระซิบกระซาบชื่นชมด้วย

“เต้นได้ดีมากจริงๆ”

“เด็กสาวคนนี้น่าจะเป็นคุณเย้นสินะ ปกติแล้วการเต้นรำเพื่อเปิดงานล้วนเป็นเธอที่เต้น เพียงแต่ว่าคุณผู้ชายคนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่คุณชายเย้น และก็ไม่รู้ว่าเป็นใครเช่นกัน”

“ฉันว่านะ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นแฟนหนุ่มของคุณเย้น คู่หมั้นไง~”

แฟนหนุ่มหรือ คู่หมั้นหรือ

ในกลุ่มคน นัยน์ตาของชายหนุ่มคนหนึ่งหม่นหมองลงทันที แก้วไวน์แดงในมือปรากฏรอยร้าวขึ้นในเสี้ยววินาที

เขาจ้องมองคนสองคนที่ตระกองกอดเต้นรำกัน รอบกายก็แผ่บรรยากาศที่กดดันจนทำให้ผู้คนรอบด้านรู้สึกกลัวเป็นอย่างมากออกมา

อันตรายจนถึงชีวิต

ในตอนนี้เอง มือเรียวยาวของหญิงสาวก็ยื่นออกมา กดแขนของชายหนุ่มเอาไว้

เธอเอ่ยเสียงเบาว่า “คุณใจเย็นหน่อย เธอน่าจะถูกสถานการณ์บังคับ”

“เหอะ”

ชายหนุ่มหลบเลี่ยงมือของหญิงสาว ยกแก้วในมือขึ้นและดื่มไวน์แดงรวดเดียวจนหมด

เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความเผด็จการ “ดูท่า ตอนที่ผมไม่อยู่ เธอจะใช้ชีวิตสุขสบายเป็นอย่างมาก ควรจะให้บทเรียนเธอสักหน่อยแล้ว”

หลังจากนั้นก็วางแก้วไวน์ที่ดื่มจนหมดแล้วไว้บนถาดของบริกร ชายหนุ่มก้าวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน แก้วไวน์ที่วางอยู่บนถาดก็แตกเพล้งกลายเป็นเศษกระจกหลายแผ่น

ใบหน้าหญิงสาวตกตะลึงพรึงเพริด “แก้วแตกละเอียดแล้ว เมื่อครู่นี้เขาดื่มไวน์ลงไปได้อย่างไรกัน”

บริกรก็ส่ายหน้าไปมาด้วยความงุนงง เขาก็อยากรู้เหมือนกัน

แรงมือและการควบคุมของคุณผู้ชายท่านนี้ ทำให้ผู้คนตกตะลึงจริงๆ

เย้นหว่านที่ถูกบีบให้เต้นรำกับหยูซือห้านอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก็เต้นแบบขอไปทีและแข็งทื่อ

แต่หยูซือห้านกลับมีความชำนาญในการเต้นเป็นอย่างมาก เพลงเพลงหนึ่งที่เต็มไปด้วยความไม่ยินยอมพร้อมใจ เขาสามารถเต้นออกมาได้อย่างงดงามและเต็มไปด้วยความรู้สึกอันลึกซึ้ง เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนเคลื่อนไหวได้เข้าขากันเป็นอย่างมาก

ขณะที่เต้น หยูซือห้านก็จ้องไปที่เย้นหว่าน พลางเอ่ยว่า

“เสี่ยวหว่าน คุณรู้ไหมว่าเพลงเต้นรำนี้มีความหมายว่าอะไร”

“อะไรคะ”

เย้นหว่านเอ่ยตาม ตอนนี้เธอคิดเพียงแค่ว่าจะเต้นรำเพลงนี้ให้จบแล้วจะได้อยู่ห่างจากเขาเสียที

เสียงของหยูซือห้านเจือไปด้วยแววยินดีที่ประสบความสำเร็จ “พี่ชายของคุณอนุญาตให้ผมเต้นรำกับคุณในเพลงนี้ เขาอนุญาตให้พวกเราคบกันได้ หลังจากเพลงนี้แล้ว คนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ ก็คงจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณแล้ว”

เป็นความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่ ไม่ต้องเอ่ยพูดก็เห็นได้ชัดแล้ว

เย้นหว่านตะลึงค้างทันที เธอไม่ได้คิดถึงปัญหานี้เลยจริงๆ!

ในสถานการณ์สำคัญขนาดนี้ และเป็นการเต้นรำเปิดงานในเพลงแรก เธอในฐานะที่เป็นลูกสาว อีกทั้งคู่เต้นรำ ก็เป็นถึงนายน้อยตระกูลหยู พวกเขาก็มีเรื่องคู่หมั้นคู่หมายในวัยเด็กติดตัวอยู่ คนอื่นๆล้วนคิดมากเกินไปทั้งนั้น

บวกกับการชี้นำอย่างหน้าไม่อายของหยูซือห้าน คนเหล่านี้จะต้องนึกว่าเธอกับหยูซือห้านเป็นคู่รักกัน อนาคตจะต้องแต่งให้กับหยูซือห้านแน่นอน

“หยูซือห้าน คุณเลวทรามกว่าที่ฉันจินตนาการเป็นหมื่นเท่า!”

เย้นหว่านเอ่ยเสียงลอดไรฟัน ดึงมือออกจากการเกาะกุมของหยูซือห้านกะทันหัน

เธอถอยหลังไปสองก้าว จงใจเอ่ยเสียงดังว่า

“การเต้นรำของคุณผู้ชายท่านนี้ไม่เลวเลย หลังจากนี้หากมีโอกาสต้องทำความรู้จักกันสักหน่อย วันนี้ฉันยังมีธุระอีก ต้องขอตัวก่อนนะคะ”

เย้นหว่านเอ่ยจบก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่ลังเล