สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 563

บทที่563 จากไป

แววตาของเย้นหว่านมองเขาอย่างไร้ความปรานี

“แต่ไหนแต่ไรฉันก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตของฉันสูงส่งกว่าใครอยู่แล้ว ฉันแค่อยากจะใช้ชีวิตให้ดี อยู่กับคนที่ฉันรัก เป็นนายที่มาย่ำยีมันครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงได้ทำให้เรื่องมันมาถึงจุดในวันนี้”

เดิมที เธอและหยูซือห้านไม่จำเป็นต้องหันดาบเข้าหากันเลย สามารถใช้ชีวิตอย่างอิสระ ไม่ข้องเกี่ยวกันไปชั่วชีวิต

แต่เขาก็เข้าไปพัวพันทำร้ายคนอื่นไม่ยอมรามือเพื่อการแต่งงานทางผลประโยชน์

“ตอนนี้นายจะให้พวกเขาไปให้พ้น แล้วปล่อยฉันไป หรือจะให้ฉันฆ่านาย แล้วค่อยถูกพวกเขาฆ่าอีกที”

เย้นหว่านจ้องหยูซือห้านอย่างเด็ดเดี่ยว ท่าทีดุร้าย

คมกรรไกรของเธอติดอยู่บนคอของหยูซือห้านตลอดเวลา นิ้วมือที่สั่นเล็กน้อย ยิ่งสั่น เลือดจากคอของหยูซือห้านก็ยิ่งไหลมากขึ้น

ราวกับว่าหากเธอไม่ใส่ใจเพียงเล็กน้อย แล้วแทงเข้าไปอีกนิด ก็ปลิดชีวิตของหยูซือห้านได้แล้ว

เหล่าสาวใช้ต่างอยู่ไม่สุข ระมัดระวังอย่างมาก พยายามหาช่องโหว่เล็กน้อยเพื่อจับเย้นหว่าน แต่เย้นหว่านนั้นเด็ดเดี่ยวเกินไป เด็ดเดี่ยวจนแทบบ้าคลั่ง

หากพวกหล่อนกระตุ้นหรือพยายามทำอะไรเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้มือของเย้นหว่านสั่น แล้วปลิดชีวิตของหยูซือห้านได้

หากเป็นเมื่อก่อน เย้นหว่านเอามีดจ่อคอหยูซือห้าน ก็ไม่เห็นว่าจะสามารถทำร้ายเขาได้แม้แต่น้อย แต่ตอนนี้หยูซือห้านบาดเจ็บสาหัส ร่างกายอ่อนแอมาก แม้แต่การเคลื่อนไหวหนัก ๆ ก็ยังหอบ

“เย้นหว่าน เธอรีบปล่อยคุณชายหยูเดี๋ยวนี้ เธออาจจะยังมีทางรอด!”

เย้นหว่านขมวดคิ้ว “เลิกพูดไร้สาระซะ! จะปล่อยฉันไปตอนนี้ หรือจะให้ฉันฆ่าเขา!”

เธอมองเหล่าสาวใช้ด้วยแววตาดุร้าย ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย

และมือเล็กที่สั่นเทาของเธอก็ถือกรรไกรอยู่ ดูเหมือนมันจะเข้าไปข้างในเล็กน้อย เลือดของหยูซือห้านยิ่งไหลมากขึ้น

เหล่าสาวใช้แต่ละคนมองอย่างอกสั่นขวัญแขวน

หมอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วแน่นอย่างหวั่นใจ “คุณเย้น ระวังหน่อย คุณชายของเราในตอนนี้ร่างกายอ่อนแอมาก ไม่อาจได้รับบาดเจ็บอีกแล้ว ถ้าคุณยังไม่เอากรรไกรออกมาอีก อาจจะฆ่าเขาจริง ๆ ก็ไม่ได้นะครับ”

ท่าทีของเย้นหว่านชะงักเล็กน้อย ก้มหน้ามองหยูซือห้าน

เพียงแค่เห็นผ้ากอซที่คอของเขาถูกย้อมเป็นสีแดงไปหมด หน้าอกของเขาก็เปียกเช่นกัน เลือดยังคงไหลออกมาจากรูเล็ก ๆ ที่คอของเขา

และความรู้สึกในตัวเขานั้นเฉื่อยชากว่าเมื่อครู่มาก

หัวใจของเย้นหว่านบีบรัด มองกรรไกรในมือตัวเองอย่างลังเล เธอจ่อเข้าไปมากเกินรึเปล่า?

ต้องเอาออกมาหน่อยมั้ยนะ?

ขณะที่เธอลังเล สาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอไม่ไกล แต่ละคนท่าทีเฉียบขาด ร่างกายเตรียมพร้อมจะกระโจนไปข้างหน้าได้ทุกเมื่อ

ขอแค่เย้นหว่านดึงกรรไกรออกเพียงนิดเดียว ห่างจากหลอดเลือดแดงใหญ่ที่คอ พวกหล่อนก็สามารถลงมือจัดการเย้นหว่านและช่วยหยูซือห้านได้ในทันที

ขอแค่เย้นหว่านดึงกรรไกรออกแค่นิดเดียว....

ท่ามกลางสายตาคาดหวังของคนหลายคน เย้นหว่านก็เงยหน้าขึ้น พูดด้วยเสียงคมชัด

“ฉันไม่สน พวกเธอรีบปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเขา!”

พูดดังนั้น นิ้วสั่น ๆ ของเธอก็สะเทือนรูเล็ก ๆ ในลำคอของหยูซือห้านอีกครั้ง

เลือดสด ๆ ยิ่งไหลทะลักออกมา

แววตาของหยูซือห้านสั่นระริก ยิ่งอ่อนแรงลงไปมาก

เย้นหว่านเพียงแค่ไม่รู้อะไรจึงไม่กลัว!

เธอรู้รึเปล่า ว่าถ้าเธอขยับเข้าไปอีกนิด ก็จะถึงหลอดเลือดแดงใหญ่ของเขาแล้ว! ถึงเธอจะไม่ได้ต้องการจะฆ่าเขาจริง ๆ ก็เอาชีวิตเขาได้เพราะความไม่ตั้งใจ

หยูซือห้านโกรธจนเส้นเลือดดำเต้นตุบ แทบอยากจะกระทืบเย้นหว่านสักที

แต่ตอนนี้ร่างกายของเขาไร้เรี่ยวแรง ทำอะไรไม่ได้เลย

เงียบไปสักพัก เขาก็กัดฟันพูด “ได้ ฉันจะปล่อยเธอไป!”