สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 61

บทที่ 61 จูบคุณ

“คุณโห้?”

เธอมองไปทางเขา ใจหวาดหวั่นเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ได้

ดวงตาของโห้หลีเฉินเย็นเยือก “ที่แท้คุณก็ชอบว่ายน้ำนี่เอง”

ในน้ำเสียงแฝงด้วยความประชดประชัน

เย้นหว่านหงุดหงิดเล็กน้อย ตอนนี้เธอกำลังแช่อยู่ในน้ำและยังสวมใส่ชุดว่ายน้ำ มันยากที่จะพูดแย้งจริงๆ

เธอรีบพูดกับมู่จื่ออี้: “ส่งฉันขึ้นไปเร็ว”

ความไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นในดวงตาของมู่จื่ออี้ ไม่ชอบสายตาที่โห้หลีเฉินใช้มองเย้นหว่าน ความรู้สึกของการเป็นเจ้าของเป็นไปโดยธรรมชาติอย่างนั้น ราวกับว่าสิ่งที่เขากับเย้นหว่านกำลังกระทำอยู่ในตอนนี้ คือการลักลอบเป็นชู้กัน

เมื่อเห็นว่ามู่จื่ออี้ยังไม่ขยับ เย้นหว่านก็เร่งด้วยความกระวนกระวาย

“เป็นอะไรล่ะ? รีบส่งฉันขึ้นไปสิ”

เมื่อถูกมู่จื่ออี้กอดอยู่อย่างนี้ ถูกจ้องด้วยสายตาอันตรายของโห้หลีเฉิน เย้นหว่านก็มีความร้อนใจเล็กน้อย

ในใจมู่จื่ออี้มีความไม่พอใจ แต่ยังคงส่งเย้นหว่านถึงขอบสระ

เมื่อมาถึงขอบสระแล้ว เย้นหว่านก็รีบออกมาจากอ้อมกอดของมู่จื่ออี้ จับราวบันไดแล้วปีนขึ้นไปด้วยตนเอง

เมื่อขึ้นมาแล้ว หยดน้ำก็ไหลตามร่างกายของเย้นหว่าน เธอไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ แค่อยากรีบเดินไปทางโห้หลีเฉิน

แต่ว่าเธอเท้าเปล่าเหยียบบนน้ำ ทันใดนั้นก็ลื่นสะดุด

เฮือก!

เธอตกใจ ควบคุมร่างกายไม่อยู่ ดูแล้วต้องลื่นล้มลงแน่นอน

“ระวัง!”

มู่จื่ออี้รีบกระโดดออกมาจากในน้ำ ต้องการมาประคองเย้นหว่าน

ในเวลาเดียวกันโห้หลีเฉินก็ก้าวขาที่เรียวยาวเข้าไปตรงหน้าของเย้นหว่าน ยื่นมือไปโอบที่เอวของเธอไว้ และดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง

มือของมู่จื่ออี้เคว้งอยู่ในอากาศ

ทุกคนในงานเงียบเป็นพิเศษหลังจากโห้หลีเฉินปรากฏตัว เมื่อเห็นฉากตรงหน้านี้ ก็ยิ่งเงียบลงไปอีก

ผู้ชายสองคนที่ความหล่อกินกันไม่ลง ต่างก็แย่งกันเพื่อประคองเย้นหว่าน……

ช่างโชคดีจริงๆ พวกเธอเองก็อยากลื่นล้มบ้าง

ร่างกายของเย้นหว่านแนบชิดอยู่บนชุดสูทของโห้หลีเฉิน แม้ว่าจะมีเนื้อผ้าขวางกั้นระยะห่างระหว่างกัน แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกว้าวุ่นใจทันที แก้มแดงเรื่อ

เธอรีบผลักเขาออก “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

มองดูคราบน้ำบนชุดสูทของเขา เย้นหว่านตื่นตระหนกมากกว่าเดิม

การกระทำของเธอตกอยู่ในสายตาของโห้หลีเฉิน เปรียบเทียบเหตุการณ์เดียวกันแต่ต่างกันอย่างชัดเจน

เมื่อสักครู่ตอนที่เขามาถึงก็เห็นเธออยู่ในอ้อมกอดของมู่จื่ออี้ แต่ตอนนี้พอถึงบ้านราวที่มาอยู่ในอ้อมกอดของเขาบ้าง เธอก็ต้องการขยับออกแทบจะรอไม่ไหวอย่างนี้

ความโกรธในใจลุกโชนขึ้นทันทีทันใด

ใบหน้าโห้หลีเฉินบึ้งตึง กระชากมือของเย้นหว่านได้ก็เดินออกไป

พละกำลังของชายหนุ่มนั้นมาก เย้นหว่านไม่สามารถต้านทานได้ ดังนั้นเธอจึงถูกบังคับให้ต้องไปกับโห้หลีเฉิน

เธอถามอย่างสงสัย “คุณโห้ คุณจะพาฉันไปไหนคะ?” เธอยังสวมชุดว่ายน้ำอยู่นะ

โห้หลีเฉินรีบสาวเท้าเดินอย่างรวดเร็ว คำตอบสำหรับเย้นหว่านคือไอของความเยือกเย็นที่แผ่กระจายออกจากแผ่นหลังกว้างของเขา

โห้หลีเฉินพาเย้นหว่านมาถึงห้องแต่งตัว

 ข้างในเงียบเชียบ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว

“ปึก”

เกิดเสียงดังขึ้นเบาๆ เย้นหว่านถูกโห้หลีเฉินผลักไปชนกับตู้เสื้อผ้า

เขากดไหล่บางของเธอไว้ ร่างสูงใหญ่ของเขาเหมือนภูเขาใหญ่ที่กำลังปกคลุมเธอไว้

ดวงตาของเขาคมลึกอย่างมาก ก้มหน้าลง แล้วจูบลงบนริมฝีปากบางของเธอ

“อื้อ……!”

เย้นหว่านเบิกตาโตด้วยความตกใจ มองใบหน้าหล่อเหลาที่ขยายใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่สามารถจะจินตนาการได้ นี่โห้หลีเฉินกำลังทำอะไร?

เธอกำลังสับสนจึงต้องการหนีออกจากเขา การต่อต้านของเธอ กลับทำให้อารมณ์โกรธของชายหนุ่มยิ่งสูงขึ้น

จูบของโห้หลีเฉินรุนแรงยิ่งกว่าเดิม บังคับรุกเร้าบดเบียดเพื่อเปิดริมฝีปากของเธอ แล้วบุกเข้ามาราวกับโจร กวาดไปทั่วโพรงปากนุ่มของเธออย่างบ้าคลั่ง

ราวกับต้องการกลืนกินรสชาติทั้งหมดของเธอ

ทั้งรุนแรงและดุเดือด

เย้นหว่านเจ็บ และรู้สึกกลัว

เธอต่อต้านพร้อมผลักไสเขา ทุบตีเขา……