สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 634

ป่ายฉีแค่แว็บเดียวก็มองทะลุปรุโปร่งถึงความคิดวางอุบาย ที่แฝงอยู่ภายใต้ใบหน้าที่เป็นมิตรและเร่งรีบของหยูฉู่สอง

ยังไม่พูดถึงเขาคิดค้นวิธีรักษาอย่างอื่นได้หรือเปล่า ถึงคิดค้นออกมาแล้ว ก็ไม่บอกคนของตระกูลหยูง่ายๆหรอก

เขาจะให้ตระกูลเย้นสูญเสียวิธีหน่วงเหนี่ยวตระกูลหยูที่ดีขนาดนี้ไปได้อย่างไร?

เจาพูดประชดประชัน “ย่อมไม่มีวิธีอื่นอยู่แล้วครับ”

แสงของความตื่นเต้นและความคาดหวังในแววตาหยูฉู่สอง พริบตาเดียวก็มืดมนจนดับลงไป

ไม่มี

ตระกูลหยูก็ยังต้องถูกตระกูลเย้นควบคุมอยู่ดี

เดินถนนเส้นเก่าที่เดินมาหลายร้อยปีต่อ ไม่ว่าจะจริงใจหรือเสแสร้ง สมัครใจหรือว่าเจ็บใจ จุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ข้อแรกของตระกูลยังคงคือรักษาสัมพันธไมตรีกับตระกูลเย้นอีกเช่นเคย

ผ่านไปสักพักถึงสะกดความรู้สึกผิดหวังลงไปได้ หยูฉู่สองถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “แล้ววิธีที่คุณป่ายฉีบอกว่าสามารถช่วยโห้หลีเฉินคืออะไรเหรอ?”

เย้นหว่านที่ถูกโห้หลีเฉินจูบจนหน้ามืดตามัว อยู่ในความเบลอๆกลับจับคำถามนี้ได้อย่างแหลมคม

นี่เป็นคำถามที่เธอเป็นห่วงที่สุด

โห้หลีเฉินไม่ต้องตายแล้ว แต่โรคของเขาจะรักษายังไงกันแน่?

พริบตาเดียวเธอก็ได้สติและถอยหลัง ถอยออกมาจากริมฝีปากของโห้หลีเฉิน

พริบตาเดียวริมฝีปากที่หวานชื่นถอยออกไป โห้หลีเฉินขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์

เขาจ้องเย้นหว่านด้วยสายตากล้ำกลืน มีคำว่าว่าอะไรคือความต้องการยากที่จะเติมเต็มอยู่เต็มหน้า

เย้นหว่านถูกสายตาเร่าร้อนของเขามองจนวุ่นวายและสับสน เธอแก้มแดงก่ำและพูดเสียงอ่อนแอ “พวกเราฟังก่อน ฟังว่าป่ายฉีจะพูดยังไง”

แววตาของโห้หลีเฉินยังคงเศร้าหมอง ไม่พอใจ ฝ่ามือใหญ่ของเขาถูอยู่ที่ช่วงเอวของเย้นหว่านเบาๆ เข้าใกล้เธอ และพูดด้วยเสียงที่เบามาก “เดี๋ยวจูบต่อ?”

จูบต่อ?

ทันใดนั้นแก้มของเย้นหว่านยิ่งแดงก่ำเข้าไปใหญ่ ร้อนจนสามารถทอดไข่ให้สุกได้แล้ว

ตั้งแต่เมื่อครู่ป่ายฉีบอกว่าสามารถช่วยโห้หลีเฉินได้ ออร่าของโห้หลีเฉินก็พุ่งเลย ไม่ถูกควบคุมและอึดอัดอีก เป็นการปลดปล่อยอย่างเดียว ดูมีชีวิตชีวาเหมือนสัตว์ป่าตัวหนึ่ง จะกินเธออย่างไม่มีอะไรต้องคำหนึ่งอีก

เย้นหว่านหัวใจว้าวุ่นไปหมด

แววตาของเธอระยิบระยับ อยากหลบไปหน่อย แต่เพิ่งขยับ มือที่อยู่ช่วงเอวก็ได้จับเธอแน่นยิ่งขึ้น

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเข้าใกล้มาอีกครั้ง ดูเหมือนจะจูบต่อในทันที

เย้นหว่านตกใจจนตัวเกร็งไปหมด หลุดปากออกมาโดยที่ไม่คิดเลย “โอเคค่ะ จูบต่อ”

พอพูดจบ ถึงตระหนักได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา เย้นหว่านแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดเลย

มุมปากของโห้หลีเฉินกลับยกขึ้นมาอย่างรื่นรมย์สุดๆ จ้องมองเธอด้วยสายตาเร่าร้อน มีแสงของความแข็งกร้าวและการรุกรานระยิบระยับอยู่

หัวใจของเย้นหว่านหดตัว รู้สึกเธออยู่ไม่ไกลจากการถูกกินอย่างราบคาบแล้ว

เย้นโม่หลินที่นั่งอยู่ข้างๆมองทั้งคู่ที่หวานเลี่ยนจนไม่เป็นท่า แล้วขมับกระตุกอย่างแรง ความรังเกียจที่อยู่บนใบหน้ายิ่งหนักขึ้นกว่าเดิม

น้องสาวตัวเองก็ถูกแย่งไปแบบนี้เฉยเลย?

รู้สึกไม่สบายใจมาก!

ใบหน้าหล่อเหลาของเย้นโม่หลินบึ้งตึงไว้ และพูดอย่างเย็นชา “อย่าเพิ่งดีใจไป ถึงแม้โรคของโห้หลีเฉินมีทางรักษา แต่ว่ายาหายากมาก หาไม่เจอก็ต้องตายอยู่ดี”

ถ้าโห้หลีเฉินตาย เขาก็จะพาเย้นหว่านไป!