สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 657

บทที่​657 แยกจากกันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

เย้นหว่านรู้สึกประหลาดใจ ก่อนจะเริ่มคิดไปในทางที่เลวร้ายอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อคืนพวกเขาไม่ได้นอนทั้งคืน ทุกคนอยู่ในห้องโถงรอให้เธอและโห้หลี​เฉิน​เสร็จ​ธุระ​แล้ว​ออกมา

ไม่ใช่มั้ง

ตอนนี้มันสิบเอ็ด​โมง​ครึ่ง​แล้ว​นะ​

เมื่อกู้จื่อเฟยเห็นเย้นหว่านถูกโห้หลี​เฉินอุ้มเข้ามาในห้อง ใบหน้าซีดเซียว​และ​แดงก่ำผสมผสาน​กัน​ เธอก็ยิ่งรู้สึก​กังวล

เธอก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วถามอย่างเป็นห่วง

“ เสี่ยวหว่าน เธอเป็นยังไง​บ้าง​”

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เย้นหว่านถึงได้เห็นเส้นเลือดสีแดงในดวงตาของกู้จื่อเฟยอย่างชัดเจน รวมถึงรอยดำใต้ตาของเธอ

ถือเป็นการยืนยันว่า เธอยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าพวกเขาไม่ได้นอนมาทั้งคืนและต่างพากันนั่งรอพวกเธออยู่ที่นี่

แก้มของเย้นหว่านยิ่งแดงมากขึ้น​ อีกทั้งยังรู้สึกผิดเล็กน้อย

“ฉันไม่เป็นไร”

เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบตบไหล่โห้หลี​เฉิน​เพื่อส่งสัญญาณว่า “ปล่อยเธอลงมา”

เธอรู้สึกอายที่ถูกคนจำนวนมากยืนดู

โห้หลี​เฉิน​เม้มริมฝีปาก ไม่ยอมวางเย้นหว่านลง แต่เดินไปที่โซฟาก่อนจะวางร่างของเย้นหว่านลงบนโซฟา

เขาพูดกำชับ “นั่งลง ห้ามลุกขึ้น​ยืน​ด้วย”

แก้มของเย้นหว่านแดงขึ้นมาอีกครั้ง

เธอเองก็ไม่กล้าที่จะยืนขึ้นเหมือนกัน ขาของเธอสั่นและอ่อนระทวย​ ถ้าเธอจะยืนขึ้น ท่าทางการเดินคงแปลก ๆ เธอไม่ยอมทำเรื่องขายหน้า​ต่อหน้าทุกคนแน่นอน​

กู้จื่อเฟยมองไปที่ความสนิทสนม​ระหว่างทั้งสอง แล้วมองไปที่ท่าทางเขินอายของเย้นหว่าน แล้วเริ่มไม่สบายใจมากขึ้น

เธอพอจะเดาอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน แต่ยังมีเช้าวันนี้ด้วย อีกทั้งเย้นหว่านยังคงถูกอุ้มลงมาอีกด้วย ทำให้​เธอยิ่งเป็นห่วงเย้นหว่านมากขึ้น​

กู้จื่อเฟยเดินตามไปที่โซฟา แล้วนั่งลงอีกด้านหนึ่งของเย้นหว่าน

เธอจับมือของเย้นหว่าน แล้วกระซิบถาม “เสี่ยวหว่าน ยังไหวหรือเปล่า​”

เย้นหว่านหน้าแดงและส่ายหน้าด้วยท่าทางเอียงอาย

เธอกระซิบตอบ “โห้หลี​เฉิน​เป็นห่วงฉัน ก็เลยยืนกรานที่จะอุ้มฉันลงมา ฉันไม่เป็นไรจริงๆ”

กู้จื่อเฟย “… “

จู่ๆก็ถูกทั้งสองสวีทหวานใส่ นี่มันอะไรกัน

ก่อนจะมีเสียงดัง “ปึง”ขึ้นมา

โห้หลี​เฉิน​ซึ่งเดิมทียืนอยู่ข้างๆเย้นหว่าน ร่างสูงต้องเซถอยหลังไปสองสามก้าว

ใบหน้าซีดขาวของเขามีรอยแดงขนาดเท่ากำปั้นและรอยเลือดจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เขาถูกทำร้าย

เย้นหว่านเบิกตากว้างอย่างตกใจและตะโกนเสียงดัง “เย้นโม่หลิน ใครให้คุณทำร้ายเขา”

เย้นหว่านพูด แล้วลุกขึ้น​จากโซฟา แต่ กู้จื่อเฟยที่อยู่ข้างๆเธอรีบรั้งเธอไว้

กู้จื่อเฟยกระซิบบอก“นี่เป็นเรื่องของพวกผู้ชาย ปล่อยให้พวกเขาแก้ปัญหาด้วยตัวเองเถอะ”

แก้ไขกันเองอย่างนั้นเหรอ?

โห้หลี​เฉิน​ไม่ตอบโต้​กลับ แล้วปล่อยให้เย้นโม่หลินทำร้ายเขาอย่างนั้น​เหรอ​

เย้นหว่านไม่ยอม

เธอขมวดคิ้วแน่น พยายามที่จะหนีจากการขัดขวาง​ของกู้จื่อเฟย จากนั้นเธอก็เห็นเย้นโม่หลินจับที่คอเสื้อของโห้หลี​เฉิน​ แล้วข่มขู่​เขาอย่างดุเดือด

เขาต่อว่าด้วยน้ำเสียงที่ดุเดือด​ “โห้หลี​เฉิน​ ฉันเตือนคุณเมื่อวานนี้แล้ว ว่าอย่าแตะต้องเสี่ยวหว่าน นายหูหนวกหรือไง”

โห้หลี​เฉิน​ลูบขอบปากของตัวเอง ปล่อยให้เย้นโม่หลินจับคอไว้ โดยไม่มีร่องรอยของการตอบโต้​

เมื่อคืนเขามีอะไรกับเย้นหว่านคือความจริง และไม่จำเป็นต้องเล่นลิ้น