สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 736

ผู้คนมากมายต่างอิจฉาโห้หลีเฉินที่เป็นที่โปรดปรานขององค์หญิง แต่ไม่มีใครสักคนกล้าเข้าไปต่อสู้แย่งชิง แม้กระทั่งยามปกติก็ยังช่วยพูดหว่านล้อมกับโห้หลีเฉิน ทำให้เขายอมรับองค์หญิงที่ดีเช่นนี้

“ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ควรทำเท่านั้น พวกคุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอกค่ะ”

ซาอินติยิ้มอย่างเขินอาย จากนั้นก็กวักมือและพูดขึ้น “ทุกคนคงหิวกันแล้วใช่ไหม รีบทานเบนโตะร้อน ๆ กันเถอะค่ะ ทั้งหมดเป็นอาหารที่พ่อครัวในวังเพิ่งทำเสร็จ พวกคุณลองชิมดูว่ารสชาติอร่อยหรือไม่”

“มันต้องดีแน่ ๆ อาหารที่พวกเรากินไม่กี่วันมานี้ ต่างเป็นอาหารรสเลิศที่สุดที่พวกเราเคยกินมาในทั้งชีวิต”

เบนโตะที่พ่อครัวในวังทำ พวกเขาเหล่านี้แทบจะไม่เคยมีโอกาสได้ลิ้มรสมันเลยในชีวิต

แต่เพราะโห้หลีเฉิน ได้ประโยชน์จากการเชื่อมสัมพันธ์นี้หลายครั้ง

ได้ยินคำชื่นชมและยกยอของเหล่าหนุ่ม ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของซาอินติ ก็ยกยิ้มสูงขึ้น ทั้งตัวต่างราวกับเหยียบอยู่บนก้อนเมฆที่ลอยละล่อง

สายตาของเธอจ้องมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างอ่อนโยนราวกับสายน้ำ มันเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ถ้ามีสักวันที่โห้หลีเฉินจะปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับพวกผู้ชายเหล่านี้.....ไม่ มีสักครึ่งของพวกผู้ชายเหล่านี้จะดีมาก

เธอมั่นใจ ตราบใดที่เธอยังมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ เธอจะต้องทำให้โห้หลีเฉินตกหลุมรักได้แน่นอน

ถึงอย่างไรประเทศเบียนหนานนี้ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ยอดเยี่ยมไปกว่าเธออีกแล้ว

ซาอินติหยิบเบนโตะแห่งความรักที่บรรจุห่อไม่เหมือนกันด้วยตัวเองขึ้นมาหนึ่งกล่อง จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะของโห้หลีเฉินอย่างสง่างาม

เธอนั่งลงข้างกายโห้หลีเฉินอย่างเป็นธรรมชาติ “หลีเฉิน หิวแล้วใช่ไหม กินอะไรสักหน่อยก่อนสิคะ แล้วค่อยไปทำงาน ฉันทำเนื้อวัวน้ำแดงมาให้คุณ คุณชอบไหมคะ”

ระหว่างที่พูด เธอก็หยิบเบนโตะมาเปิด ทันใดนั้นกลิ่นหอมก็ลอยเข้ามาเตะจมูก

เบนโตะนี้ไม่เหมือนกับของผู้ชายคนอื่น มันเป็นเบนโตะที่สุดยอดหรูหรา

ข้างในมีอาหารเลิศรสมากมาย มันถูกจัดวางอย่างสวยงามราวกับจัดวางบนจานอาหารอย่างประณีต เมื่อทั้งหมดรวมเข้าด้วยกันก็จะกลายเป็นรูปหัวใจ

มันแฝงความหมายที่อยากจะประกาศในนั้น โดยไม่ต้องพูดก็เข้าใจ

ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เห็นมัน ก็ส่งเสียงดังหยอกล้อทันที

“ว้าว นี่เป็นเบนโตะแห่งความรักที่สมคำร่ำลือสินะ แม้แต่อาหารก็เป็นรูปร่างเหมือนว่ารักนาย ความรักที่เติมเต็มขององค์หญิงอยู่ข้างในปิ่นโตนี้หมดแล้ว คุณโห้ช่างมีความสุขมากจริง ๆ”

“อิจฉาชะมัด ฉันก็อยากกินเบนโตะแห่งความรักบ้าง”

ผู้คนต่างพูดไปคำว่าไปคำ จนเกือบจะเรียกความสนใจจากเพื่อนร่วมงานทั้งสำนักงานให้เข้ามา

พวกเขาล้อมรอบเข้ามาจนเป็นวงกลม ต่างส่งเสียงดังและรอดูโห้หลีเฉินกินเบนโตะ

เวนเดลล์ที่อยู่ในห้องทำงานส่วนตัวมองผ่านหน้าต่างกระจกโปร่งใส รู้สึกได้ถึงขมับที่เต้นตุบ ๆ เท่านั้น มันช่างปวดมาก ๆ

การบุกไล่ตามขององค์หญิงช่างดุเดือดเช่นนี้ เพียงแค่ผลักโห้หลีเฉินให้ยอมตัวงั้นไง

แต่โห้หลีเฉินไม่ใช่ผู้ชายที่จะประนีประนอมแบบนั้นได้แน่นอน

ทำแบบนี้ต่อไป อาจจะถูกฉีกหน้าและเกิดปัญหาใหญ่

เขาจะร้อนรนไม่มาก แต่ถึงอย่างไรก็เข้าไปแทรกแซงไม่ได้จริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นองค์หญิงหรือโห้หลีเฉิน เขาควบคุมไม่ได้เลย

ทำได้เพียง หลับตาลงอย่างสิ้นหวังและปล่อยให้เป็นไปตามชะตาลิขิต

โห้หลีเฉินที่ถูกทุกคนเข้ามารายล้อมอยู่ตรงกลางจนกลายเป็นจุดโฟกัส ดูเหมือนจะอดทนกับเสียงหนวกหูไม่ไหว ทำให้หยุดการกดแป้นพิมพ์

เขาเหลือบตาขึ้น สายตาอันเยือกเย็นกวาดมองทุกคนราวกับหนามแหลมคม

ทันใดนั้นราวกับมีลมเย็นยะเยือกพัดเข้ามา อุณหภูมิของทั้งสำนักงานลดลงหลายสิบองศาอย่างฉับพลัน พริบตาเดียวก็เหมือนแช่แข็ง ทำให้คนต่างหนาวสั่น

ทุกคนกลัวจนเงียบปาก สำนักงานที่เสียงดังอึกทึกก็เปลี่ยนเป็นเงียบงันในทันที

เดิมทีทั้งหมดต่างเป็นเพื่อนร่วมงานที่มีสถานะและตำแหน่งเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไม ออร่ารอบตัวของโห้หลีเฉินถึงมีอำนาจจนบดขยี้พวกเขาได้โดยง่าย ปล่อยให้พวกเขาหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณ

ไม่มีใครกล้าส่งเสียงหยอกล้อต่อไป

ทุกคนต่างหวาดกลัว ต่างออกห่างอย่างขลาดกลัว แล้วกลับไปยังตำแหน่งที่จากมาของตัวเอง