เจตนาฆ่าภายในใจพุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
ไม่ว่าเย้นหว่านจะรู้แผนที่เตรียมไว้ที่บ้านของเวนเดลล์หรือไม่ แต่ในเมื่อเธอลงมือแล้ว ก็จะทำจนถึงที่สุด ไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
เธอแทบจะรู้ดีว่าเย้นหว่านจะเป็นอุปสรรคขัดขวางที่ใหญ่สุดบนเส้นทางที่อยู่ด้วยกันของเธอและโห้หลีเฉิน
ซาอินติปิดบังเจตนาฆ่าภายในใจเป็นอย่างดี บนใบหน้าที่สวยงามเผยความอ่อนโยนและเอาใจใส่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
“เสี่ยวหว่าน เย็นนี้งานของการทรวงการต่างประเทศมีมาก แถมยังต้องทำงานล่วงเวลาด้วย พวกเราก็ไม่รบกวนพวกเขาอยู่ที่นี่ดีไหม เธอเพิ่งมาพระราชวัง ไม่ค่อยคุ้นเคย ไปกัน ฉันจะพาเธอออกไปเดินเล่น”
เย้นหว่านชะงักเล็กน้อย ภายในใจรู้สึกขัดแย้งเป็นอย่างมากขึ้นมาทันที
ไปเดินเล่นกับเธองั้นเหรอ นั่นไม่ใช่ว่ากระต่ายขาวเดินไปที่ห้องครัวกับหมาป่าตัวใหญ่ ค้นหาสถานที่ที่ไม่มีใครและฆ่าเธอภายในไม่กี่นาที
เย้นหว่านแทบจะส่ายหัวอย่างไม่คิด
ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็เห็นซาอินติขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงราวกับสั่งสอนเล็กน้อย
“เสี่ยวหว่าน เธออย่าเอาแต่ใจสิ ทำให้หลีเฉินและพวกเขาทำงานล่าช้ากันจะไม่ดีนะ เธอดูสิหลังจากที่เธอมา หลีเฉินก็ทำงานไม่ได้เลย”
ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา ก็ทำให้เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ที่มองนอกเรื่องอย่างคึกคักหันมาสนใจ
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะออกความเห็นด้วยความประหลาดใจ
“ใช่เลย หลังจากที่คุณเย้นมา คุณโห้ก็ไม่กดแป้นพิมพ์เลย”
“ก่อนที่คุณเย้นมา นิ้วของโห้หลีเฉินไม่เคยออกห่างแป้นพิมพ์เลย ยุ่งจนหยุดกินข้าวไม่ได้”
“งานของคุณโห้มีเยอะมาก ต้องจัดเรียงข้อมูลพืชที่มีมาหลายพันปีทั้งหมดอีกครั้ง แถมไม่ปล่อยให้คนอื่นเข้ามาทำด้วยตัวเอง งานยุ่งจนแทบจะไม่มีเวลานอน”
“คุณโห้ปฏิบัติต่อน้องสาวคนนี้พิเศษจริง ๆ เพิ่งเห็นเขาไม่ทำงานเพราะเรื่องของคนอื่นเป็นครั้งแรก....”
ความคิดเห็นมากมายต่างผ่านเข้ามาในหูของเย้นหว่าน
เธอแปลกใจนิดหน่อย คิ้วก็บิดเบี้ยวเล็กน้อย
เธอรู้ว่าโห้หลีเฉินกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องการตามหาเมล็ดแมกโนเลียอย่างลับ ๆ แต่คิดไม่ถึงว่ายานี้จะหายากขนาดนี้ จำเป็นต้องใช้เวลาในการค้นหามาก
ซาอินติฟังความคิดเห็นของทุกคนอย่างมีชัย มุมปากยกขึ้นอย่างเงียบ ๆ
หลังจากนั้นก็พูดอย่างห่วงใยทันที
“เสี่ยวหว่าน ฉันจะพาเธอออกไปนะ เวลากินข้าวครั้งต่อไป พวกเราค่อยมาดูหลีเฉินอีกครั้ง ถ้าเธออยากมา ฉันจะพาเธอมาด้วยทุกครั้ง”
หลังจากออกไปกับเธอครั้งนี้ ยังจะมีครั้งหน้าไหมนะ ตลก
เย้นหว่านมองเห็นจิตใจที่ชั่วร้ายของซาอินติได้อย่างชัดเจน โดยปกติจะไม่ฟังคำล่อลวงของเธอและตามเธอไป
แต่พอมองดูการสนทนาของเพื่อนร่วมงานโดยรอบอีกครั้ง หากเธอยังอยู่ที่นี่ต่อไป อาจจะกลายเป็นศัตรูของทุกคน
รวมไปถึงอาจจะทำให้โห้หลีเฉินเป็นปัญหากับการทรวงการต่างประเทศ
เย้นหว่านขมวดคิ้วอย่างกลุ้มใจ จิตใจเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว เธอควรจัดการเรื่องยุ่งยากตรงหน้าอย่างไร
ซาอินติเห็นเย้นหว่านไม่ไป เดิมทีก็ไม่ค่อยเชื่อใจเธอ ตอนนี้มีความสงสัยมากขึ้นอีก
สรุปเธอรู้เรื่องที่บ้านของเวนเดลล์หรือไม่กัน
เธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในความเสี่ยงใด ๆ ตอนนี้ ต้องพาเย้นหว่านออกไปเดี๋ยวนี้
ใบหน้าของซาอินติเผยยิ้มเล็กน้อย ในน้ำเสียงมีความน่าเกรงของผู้ที่ขึ้นตำแหน่งมาหลายปี
“เอาล่ะ เสี่ยวหว่านอย่าเอาแต่ใจ ตามฉันมาได้แล้ว”
ระหว่างที่พูด ซาอินติก็ยื่นมือตรงมาจับข้อมือของเย้นหว่าน
อีกนัย เธอพูดตามตรงว่าไร้มารยาท
แม้ว่าเย้นหว่านจะไม่ไป ก็ไม่มีใครยืนอยู่ข้างเธอ
เย้นหว่านรู้สึกหงุดหงิด
สายตามองไปที่มือของซาอินติที่จะคว้าเธอไว้ ระหว่างที่วิตกกังวล จู่ ๆ เธอก็เอียงตัว ทั้งตัวตกอยู่ในอ้อมแขนของโห้หลีเฉิน
ซาอินติชะงักอย่างทันที ดวงตากลมจ้องมองอย่างงงงัน น้ำเสียงขึ้นสูงโดยไม่ตั้งใจ
“เย้นหว่าน เธอทำอะไร”
ทุกคนต่างตกตะลึงจนตาค้าง แต่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นอ้อมกอดของโห้หลีเฉิน คาดไม่ถึงจะเห็นหญิงสาว
ถึงแม้จะบอกว่าเป็นน้องสาว โห้หลีเฉินจะอดทนได้งั้นเหรอ
จะโกรธจัดหรือไม่ หรือจะโยนเธอลงไปในมหาสมุทรแปซิฟิก
ท่ามกลางความตกตะลึงและอยากรู้อยากเห็น โห้หลีเฉินไม่ตอบโต้รุนแรงเกินไป มองไปที่เย้นหว่านด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยการสำรวจ ดวงตาของเขาลึกล้ำและมีเสน่ห์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...