สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 741

ขอเพียงเจาะเครือข่ายได้สำเร็จ แล้วสามารถติดต่อเย้นโม่หลินได้ พวกเขาจะต้องตามหาที่นี่และมาถึงอย่างรวดเร็วแน่

เย้นโม่หลินไม่เพียงแต่จะพาคนมา ยังพกอาวุธมาอีกด้วย คนมากก็ยิ่งมีกำลังมาก เธอกับโห้หลีเฉินได้รับการสนับสนุนจากทางประเทศเบียนหนานจึงไม่ต้องคอยระมัดระวังตัวทุกทางว่าจะถูกคนควบคุมอย่างนี้

แต่ทว่า ในจินตนาการนั้น ย่อมสวยงาม ทว่าความเป็นจริงกลับทำให้รู้สึกผอมลีบเลยทีเดียว

การรักษาความปลอดภัยบนเครือข่ายของประเทศเบียนหนานนั้นยิ่งใหญ่กว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก

ในโทรศัพท์มือถือของเธอติดตั้งและปรับแก้ซอฟต์แวร์แฮกเกอร์ ถึงแม้จะเป็นเทคโนโลยีขั้นสูงแล้วก็ตาม แต่ลองดูอยู่หลายครั้งแล้ว ก็ยังเจาะเข้าเครือข่ายรักษาความปลอดภัยที่แข็งแกร่งของประเทศเบียนหนานไม่ได้

เย้นหว่านนอนกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความเหนื่อยกายเหนื่อยใจ มองดูหน้าจอที่แสดงผลว่าล้มเหลวสีแดงนั้นอีกครั้ง จนในที่สุดก็หมดแรงแล้ว

ตอนนี้เธอถึงเพิ่งจะมาเข้าใจทีหลังว่า ในตอนที่โห้หลีเฉินเอาโทรศัพท์มือถือให้เธอนั้น เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หนำซ้ำยังบอกให้เธอเล่นโทรศัพท์มือถือให้น้อยลงหน่อย เพื่อรักษาดวงตา

ซึ่งความหมายเดิมก็คือจะบอกว่าเธอทำซ้ำไปซ้ำมาก็ไม่มีประโยชน์ ระบบรักษาความปลอดภัยนี้เจาะไม่ได้

เย้นหว่านเซ็งจนหมดคำพูด ได้แต่เกาหัว แล้วถอนหายใจ

จริงสิ โห้หลีเฉินคงจะเคยเจาะระบบรักษาความปลอดภัยนี้ได้นานแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยทำสำเร็จ หรือว่าซอฟต์แวร์ปัญญาอ่อนของเธอนี้จะมีความหวังอยู่?

ทุกอย่างมันช่างเสียเวลาเปล่าจริงๆ

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป อย่าว่าแต่พวกเขาจะความช่วยเหลือจากภายนอกไม่ได้เลย คงทำได้เพียงแค่อาศัยให้โห้หลีเฉินบุกเดี่ยวเพื่อตามหายา?

แต่ถ้าหากพบเจอเหตุการณ์ที่กระชั้นชิดขึ้นมา มีความเป็นไปได้มากว่าจะเกิดเรื่องขึ้นอย่างแน่นอน

สุดท้ายแล้วจะมีวิธีอื่นหรือเปล่า จะสามารถติดต่อพวกเย้นโม่หลิน เพื่อให้พวกเขาหาที่นี่เจอได้หรือเปล่านะ?

เย้นหว่านรู้สึกกลุ้มใจ

เวลาผ่านไปเร็วมาก ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลงแล้ว

เดิมทีไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก แต่เป็นเพราะว่าเจ้าหญิงอยู่ที่นี่ ดังนั้นคนมากมายจึงต้องเป็นฝ่ายทำงานล่วงเวลาจนล่าช้าออกไป หลังจากที่ท้องฟ้ามืดสนิท ก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

พอเห็นว่าโห้หลีเฉินยังคงทำงานยุ่งอยู่อย่างนี้ ดูแล้วคืนนี้คงจะต้องนอนที่ห้องพักเจ้าหน้าที่อีกแล้ว

แต่เย้นหว่านที่กำลังนอนเอนกายอยู่ในห้องพักเจ้าหน้าที่นี้ ก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะกลับก่อนล่วงหน้า

ในเมื่อเย้นหว่านไม่ไป เจ้าหญิงที่ยังอยู่เฝ้าเย้นหว่าน ก็ดูเหมือนจะไปไม่ได้เหมือนกัน

แล้วถ้าเจ้าหญิงไม่ไป พวกเขาไม่ต้องทนอยู่เป็นเพื่อนกันที่นี่ตลอดทั้งคืนเลยหรือไง?

นั่นเป็นไปไม่ได้

หลังจากที่พวกผู้ชายลังเลกันอยู่สักพักหนึ่ง ในที่สุดก็ตัดสินใจเป็นเสียงเดียวกันว่าเลิกงาน

พวกผู้ชายต่างพากันลุกขึ้นยืนกล่าวอำลา แล้วเลิกงานกลับบ้าน

เจ้าหญิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ แล้วพยักหน้า ส่งสายตามองพวกเขาที่จากไป แต่กลับไม่ได้ไม่สบอารมณ์แต่อย่างใด

เวนเดลล์กำลังมองดูผู้คนที่กระจายกันออกไปเป็นกระจุกอย่างรวดเร็วโดยประมาณแล้ว ก็เดินออกมาจากห้องทำงาน แล้วเอ่ยกับซาอินติอย่างมีมารยาทว่า

“เจ้าหญิง ยามนี้ดึกมากแล้ว ให้กระหม่อมส่งท่านกลับไปพักผ่อนเถอะครับ”

เขาพูดอย่างมีมารยาทมาก แต่กลับแฝงด้วยความนัย เป็นการเตือนเธอว่า เธอเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ไม่ควรอยู่ในสถานที่อย่างนี้นานจนเกินไป

ดึกแล้ว จึงไม่ควรที่จะอยู่กับผู้ชายเป็นกองที่นี่

ในราชสกุล ก็มีกฎระเบียบและมีเกียรติของราชสกุล

ซาอินติขมวดคิ้วเล็กน้อย มองดูโห้หลีเฉินที่ยังคงทำงานอยู่ แล้วก็มองไปที่เย้นหว่านที่เอนตัวนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ในห้องพักเจ้าหน้าที่ ชั่วขณะนั้นก็รู้สึกถึงความโกรธที่สุ่มอยู่ในอก

น่าแปลก เธอก็แค่ไม่อยากให้เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินอยู่ด้วยกันตามลำพัง

อีกอย่าง นี่ก็เป็นเวลาค่ำคืนที่ยาวนานตลอดทั้งคืน

เย้นหว่านนอนหลับในห้องพักเจ้าหน้าที่ของโห้หลีเฉิน โห้หลีเฉินยังมีนิสัยที่รักสะอาดอีก เขาไม่มีทางนอนห้องอื่นแน่ ถ้าอย่างนั้นเขาจะนอนห้องไหนล่ะ?

หรือว่าจะนอนร่วมเตียงเดียวกับเย้นหว่าน?

ต่อให้เป็นพี่น้อง ก็ทนไม่ได้!

ดวงตาของซาอินติทอประกายมืดครึ้ม หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็ได้พูดอย่างสง่างามว่า