สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 760

เย้นหว่านเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนที่เซอร์ยุนซีถอนพืชตรงพื้นที่นั้นเพื่อปลูกกระบองเพชร หน้าตาท่าทางเขาดูแฝงเจตนาร้ายอย่างเห็นได้ชัด

คิดขึ้นมาแล้วพืชตรงนั้นคงต้องเป็นของท่านเสนาฯ

ทำให้เซอร์ยุนซีรังเกียจ แต่เป็นคนที่ไม่สามารถกำจัดกันและกันได้ ซึ่งก็คือท่านเสนาฯ!

ท่านเสนาฯก็ต่อต้านเซอร์ยุนซีเช่นเดียวกัน ดังนั้นจึงใช้ประโยชน์จากเธอเพื่อมาทำร้ายเซอร์ยุนซี

ส่วนเธอกลายเป็นตัวรับกระสุน เป็นเหยื่อ

เย้นหว่านโกรธจนตาแดง กรีดร้องอย่างตื่นตระหนก “คนบ้า! ไอ้บ้า! ไสหัวออกไปนะ ไปให้พ้น!”

“คิดไม่ถึงว่าคุณจะซื่อสัตย์กับเซอร์ยุนซีขนาดนี้ แบบนี้ผมก็ยิ่งมีความสุข”

ท่านเสนาฯหัวเราะเสียงดังอย่างชอบใจ “แคว่ก!” นิ้วมือหยาบโลน เสื้อชั้นเดียวของเย้นหว่านขาดจากคอเสื้อลงไป แหวกออกเป็นสองส่วน

ชุดชั้นในของเธอเปิดเผยออกสู่อากาศทันที

ท่านเสนาฯมองดูความนุ่มนวลตรงหน้า ไฟทั่วร่างเหมือนจะถูกจุดระเบิดขึ้นโดยพลัน

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย ยื่นมือออกมาขยำมัน

เย้นหว่านหน้าซีดราวกระดาษ ร่างกายตรึงแน่นแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ จิตใจมืดมนตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวัง

เธอไม่อยากเชื่อว่าจะถูกผู้ชายคนนี้ล่วงละเมิดที่นี่...

แล้วเธอจะเผชิญหน้ากับโห้หลีเฉินยังไง

“ตุ้บ!”

ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นตรงหน้าเย้นหว่าน

เห็นแค่เท้าลอยมา เตะตรงมาที่หน้าท่านเสนาฯ แรงกำลังนั้นรุนแรงจนท่านเสนาฯกระเด็นไปหลายตลบ

แล้วแรงกดทับบนตัวเย้นหว่านก็คลายออกในทันใด

เมื่อได้รับอิสระ เธอลุกขึ้นทันทีโดยสัญชาตญาณ ตอนนี้จู่ๆ บนตัวก็มีเสื้อโค้ตผู้ชายตัวใหญ่มาปกปิดร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของเธอ

และในขณะเดียวกัน แขนอันทรงพลังของชายคนนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมาจากพื้นดิน

ตอนนี้เย้นหว่านถึงได้เพิ่งเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าชายหนุ่ม

หล่อเหลาสมจริง หน้าตาเต็มไปด้วยไอพิฆาตโหดเหี้ยม แต่กลับดูน่ามองราวกับเทพมาจุติ

เป็นเซอร์ยุนซี

ก่อนหน้านี้ไม่นานเพิ่งถูกเย้นหว่านไล่ไป แต่ตอนนี้เหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวโผล่มาที่นี่

เมื่อเห็นเขา เส้นประสาทของเย้นหว่านที่เครียดขึงจนขีดสุด ในที่สุดก็คลาย ชั่วพริบตาความกลัวกลายเป็นความขี้ขลาด เบ้าตาทั้งแดงทั้งร้อน

เธอกำลังคิดว่าวันนี้เธอจะต้องถูกทำลายอยู่ที่นี่

ท่านเสนาฯกลิ้งไปหลายตลบ หลังจากปรับตัวได้ ถึงได้ลุกขึ้นนั่งบนพื้น

ลูกเตะนั่นหนักมาก ครึ่งใบหน้าของเขาช้ำไปหมด มุมปากมีเลือดออก

เขาสัมผัสหน้าตัวเองด้วยสีหน้าราวกับเหยี่ยวล่าเหยื่อ ริมฝีปากขยับ “ถุย!” พ่นเลือดเต็มปากออกมา

เขาลุกขึ้นยืน สายตาเหยี่ยวล่าเหยื่อจ้องเขม็งไปยังเซอร์ยุนซี

“นายกล้าเตะฉันงั้นเหรอ”

เซอร์ยุนซีประคองเย้นหว่าน ทั้งร่างมีแต่ไอแห่งความโกรธเกรี้ยว จ้องตาท่านเสนาฯอย่างเย็นชาถึงที่สุด

“ฉันไม่เพียงแค่เตะนาย ฉันจะฆ่านายด้วย”

กล้าแตะต้องผู้หญิงของเขา คงเบื่อกับการมีชีวิตอยู่แล้วสินะ

ท่านเสนาฯยิ้มเย็น นิ้วมือลูบหน้าตัวเอง “ใช้กำลังกับท่านเสนาฯ เซอร์ยุนซี หลักฐานชิ้นใหญ่ขนาดนี้ แม้ว่านายจะเป็นท่านดยุก ก็อย่าคิดจะดิ้นหลุดไปได้ง่ายๆ”

เขาลงมือกับเย้นหว่าน เพราะต้องการให้เขาหลุดเปิดเผยสิ่งที่ซ่อนอยู่

เพียงแต่แผนเดิมคือทำให้เย้นหว่านด่างพร้อยมีมลทิน หลังจากที่เขารู้สึกสดชื่นแล้ว ก็ให้เซอร์ยุนซีคลุ้มคลั่งจนทำเรื่องผิดมหันต์ ข้อบกพร่องเดียวในตอนนี้คือไฟที่เขาจุดมันยังไม่ถูกกำจัด

เซอร์ยุนซีสีหน้าเย็นชามาก กัดฟันกรอดๆ

“เดิมทีจะให้นายลิงโลดอีกสักสองสามปี ตอนนี้ในเมื่อนายรนหาที่ตายเอง ฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อนนายจนถึงที่สุด! โอหยางฝู่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป มีนายไม่มีฉัน มีฉันไม่มีนาย”