ค่อยๆเอ่ยพูดออกไปว่า
“ผมนั้นสนับสนุนความเสมอภาคระหว่างชายหญิง แต่ก็ไม่ได้เป็นการยกย่องผู้หญิงให้สูงกว่า ผมรักเย้นหว่าน เพื่อเธอแล้ว ผมสามารถทำได้ทุกอย่าง นี่เป็นอิสระของผม จะปฏิบัติต่อภรรยาของตัวเองยังไง ก็เป็นอิสระของผู้ชายแต่ละคน ทั้งหมดของผม ล้วนแล้วแต่จะขึ้นอยู่กับช่วงหลังแต่งงานไปแล้ว เป็นเรื่องในครอบครัวของตัวเอง ส่วนโอหยางฝู่ เขาข่มเหงผู้หญิงหลายคนอย่างโหดร้าย แต่ไม่มีสักคนเลยที่มีความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับเขาเลย พวกคุณก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน สีหน้าหวาดกลัวของผู้หญิงพวกนั้นที่อยู่ในรูป พวกเธอล้วนแล้วแต่จะดูไม่ได้สมัครใจเลยทั้งสิ้น”
พูดไป เซอร์ยุนซีลุกยืนขึ้นมา แต่ละคำแต่ละประโยค เหมือนกับได้เข้าปะทะเข้าไปยังส่วนลึกในใจของเหล่าผู้คนกันอย่างชัดเจน
“ว่ากันว่าเหยื่อที่อยู่ในภาพพวกนั้นมีถึงพันกว่าคน ภาพพวกนั้นที่อยู่ในเน็ตไม่ได้ประกาศออกสู่สาธารณะทั้งหมด พวกคุณไม่เคยคิดกันเลยเหรอว่าคนที่อยู่ในคนกลุ่มนั้นจะมีคนที่พวกคุณรู้จัก บางทีก็อาจจะเป็นลูกสาวของพวกคุณก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ?”
เหล่าผู้ชายต่างพากันนิ่งค้างกันออกมา รู้สึกว่าเหงื่อเย็นไหลอาบไปทั่วทั้งหลังขึ้นมาทันที
ถึงแม้ว่าพวกเขาล้วนแล้วแต่จะไม่ให้ความสำคัญต่อผู้หญิงกันทั้งนั้น แต่กับลูกสาวของตัวเอง ร้ายดียังไงก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง จึงได้มีความรู้สึกอะไรอยู่บ้าง
ถ้าเป็นลูกสาวของตัวเองตกอยู่ในเงื้อมมือของโอหยางฝู่ ถูกทรมานจนกลายเป็นอย่างนี้ พวกเขาก็แทบจะ...
คนจำนวนไม่น้อย หลังจากที่มีอาการคิดถึงหัวอกผู้อื่นออกมาแล้ว ต่างพากันมีความรู้สึกที่เป็นศัตรูต่อตัวโอหยางฝู่มากขึ้นหลายส่วน
มีบางคนที่เป็นคนที่ไม่รู้ชัดว่าลูกสาวไปไหนทำอะไรบ้าง ก็เกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที เริ่มมีความหวาดกลัวขึ้นมา
โอหยางฝู่ขมวดคิ้วออกมา เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นเฉียบ
“ผมเคยบอกไปแล้วว่า ผู้หญิงเหล่านี้ล้วนแล้วแต่จะเป็นคนที่เข้ามายั่วยวนผมเอง ผมเพียงแค่ไม่ได้ปฏิเสธออกไป ในเมื่อพวกเธออยากขึ้นเตียงผม ผมจะเล่นยังไง พวกเธอก็ต้องยอมรับกันอยู่แล้ว ผู้ชายคนไหนที่ไม่มีรสนิยมที่พิเศษหลายๆอย่างกันล่ะ? เซอร์ยุนซี มีแค่คุณที่คิดว่าผู้หญิงควรจะเท่าเทียมกับผู้ชาย แต่ที่นี่คือประเทศเบียนหนาน กฎหมายของที่นี่ นั้นเป็นแบบที่ผู้ชายเป็นใหญ่ ผู้หญิงเป็นเพียงแค่ของประดับของผู้ชายเท่านั้น ในฐานะผู้ชาย สิทธิ์ที่แม้แต่จะคิดจัดการกับพวกผู้หญิงยังไงก็ยังไม่มี อย่างนั้นแล้วมันจะยังเรียกว่าผู้ชายได้อีกหรือไง?!”
คำพูดนี้ พูดออกมาได้อย่างเต็มปาก
พาตัวเองไปยืนอยู่ตรงด้านของผู้ชายทุกคน ถึงขนาดที่พาตัวเองไปยืนอยู่ตรงจุดสูงสุดของศีลธรรม
ทั้งหมดที่เขาทำลงไป ล้วนแล้วแต่จะกำลังเพลิดเพลินอยู่กับสิทธิของผู้ชาย ทั้งหมดมันล้วนเป็นสิ่งที่ควรจะทำอยู่แล้ว
ท่าทีที่ดูเหมือนว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนั้น แม้แต่เซอร์ยุนซี ก็ยังมองไปจนต้องข่มกลั้นไฟโทสะเอาไว้ในใจ
เขาไม่มีความสนใจต่อผู้หญิง ใช้ชีวิตที่สูงส่งมาตั้งแต่เด็ก เรื่องความเหลื่อมล้ำที่ผู้ชายอยู่เหนือกว่าผู้หญิงนั้นยิ่งไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย ไม่เคยจะให้ความสนใจมาก่อน
ตอนนี้เพิ่งจะมารู้ว่าที่แท้ในประเทศเบียนหนาน การเอาชีวิตรอดของเหล่าผู้หญิงจะเป็นอย่างนี้
เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเย้นหว่านขึ้นมา เด็กผู้หญิงที่น่ารักฉลาดเฉลียวอย่างนั้น ถ้ามีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างนี้ ถูกสามีปฏิบัติอย่างป่าเถื่อนโดยที่ไม่มีความรักใคร่หวงแหนกันเลยแม้แต่น้อย เธอจะเจ็บปวดขนาดไหนกัน
เพียงแค่ลองคิดดู เซอร์ยุนซีก็รู้สึกทนไม่ได้ขึ้นมา
แต่แม้ว่าจะข่มกลั้นไฟโทสะที่อยู่ในใจเอาไว้แล้ว แต่ภาวะของประเทศเบียนหนานในตอนนี้ที่เป็นอย่างนี้ นี่มันเป็นธรรมเนียมที่ปฏิบัติต่อกันมาจนแทบจะเป็นกฎหมายที่ไม่ได้เป็นรูปธรรมออกมา
โอหยางฝู่ยืนอยู่ทางฝั่งของธรรมเนียมดั้งเดิมที่มีกันมา เซอร์ยุนซีเดิมทีก็ต่อต้านต่อธรรมเนียมที่ปฏิบัติต่อเนื่องกันอยู่แล้ว พอมาถกกับเขาจากมุมมองนี้ขึ้นมาอีก เดิมทีแล้วมันก็ไม่ได้เป็นประโยชน์เท่าไหร่เลย
ไม่รู้ว่าเป็นผู้ทรงอำนาจคนไหนกันที่แอบปล่อยภาพลับหลังออกมา ไม่ง่ายเลยที่จะบีบให้คนอย่างโอหยางฝู่โกรธถึงขั้นนี้ได้ หรือว่าจะต้องมองดูเขาพูดจาคมคายอย่างกับมีลิ้นที่เหมือนกับขลุ่ยนั้น เปลี่ยนแง่กลับมางั้นเหรอ?
เซอร์ยุนซีข่มกลั้นไฟโกรธในท้องเอาไว้ หงุดหงิดจนแทบจะระเบิดออกมา
ไม่ได้โดยเด็ดขาด
แต่เขาในตอนนี้จะทำยังไงได้ ถึงจะสามารถโยนหินใส่ร่างของโอหยางฝู่ทำลายเขาให้ตายต่อไปได้กัน?
ในตอนที่เซอร์ยุนซีกำลังหงุดหงิดใจอยู่นั้น ผู้ช่วยของเขาก็เดินเข้ามาจากด้านข้าง โน้มเข้ามาข้างๆใบหูของเขา แอบเอ่ยออกมาเบาๆ
“ท่านชินหวัง มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าฉู่ฉู่มาครับ เธอบอกว่ามีของที่สำคัญมาอย่างหนึ่งที่อยากจะส่งให้ถึงมือคุณครับ และก็ต้องเป็นตอนนี้เท่านั้น ให้คุณจะต้องปล่อยให้เธอเข้ามาให้ได้”
ฉู่ฉู่?
นี่ใครกัน?
เซอร์ยุนซีสงสัยออกมาเล็กน้อย จึงนึกขึ้นมาได้ว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ติดตามอยู่ข้างๆของเย้นหว่านในทุกๆวัน
ความสัมพันธ์ของเธอกับเย้นหว่านไม่เลวเลย หรือว่าจะช่วยเย้นหว่านเอาของมาให้เขา?
เซอร์ยุนซีกวักมือแล้วเอ่ยออกไปทันที “รีบให้เธอเข้ามา”
ผู้ช่วยถอยออกไป เพียงไม่นาน บานประตูเล็กๆเปิดออก ฉู่ฉู่เดินเข้ามาเบาๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...