สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 785

โห้หลีเฉินมองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของเย้นหว่าน แล้วเม้มปาก ไม่ได้ไปเจาะลึกว่าคำพูดของเธอเป็นความจริงหรือเท็จ

เขาพูด “อาจจะมั้ง”

เย้นหว่านรู้ดีว่าเขาคิดอะไรอยู่ หลังจากเอากุญแจแล้ว หันตัวไปทางสวนพฤกษศาสตร์หลวงเพื่อเอายา จากนั้นรีบจากไป

ในเมื่อเธอได้เตรียมใจที่จะจากไปแล้ว งั้นเขาก็ไม่ต้องทำอะไร

รีบจากไป เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่มากขึ้น

แม้แต่เซอร์ยุนซี เขาไม่อยากให้เย้นหว่านติดต่อกับเขาอีก

ในเวลานี้ บาดแผลของเซอร์ยุนซีจัดการเรียบร้อยแล้ว ฤทธิ์ของยาชาค่อยๆจางลง เขาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่เพิ่มมากขึ้น

แต่ดวงตาของเขา กลับเป็นประกายและร้อนแรง จ้องมองอย่างคาดหวังไปยังตำแหน่งของม่านประตู

หวังว่าม่านรีบเปิดออก และเย้นหว่านเดินเข้ามาจากด้านนอก

ในที่สุด ในขณะที่เขารอคอยอย่างคาดหวัง ม่านตรงประตูก็ถูกเปิดออก

“เสี่ยวหว่าน......”

เสียงร่าเริงของเขาที่เพิ่งเรียกออกไป ก็ตะลึง

เขามองฉู่ฉู่ที่เข้ามาอย่างเอะใจ แล้วมองไปทางข้างหลังของเธอ ก็ไม่เห็นหญิงสาวที่เขาชอบสักที

ทำไมเย้นหว่านไม่มา?

ฉู่ฉู่มองไปที่ดวงตาที่คาดหวังของเซอร์ยุนซี รู้สึกเก้งก้าง พูดเบาๆว่า

“เอ่อคือ เสี่ยวหว่านเธอ......เธอออกไปพร้อมกับคุณโห้แล้ว”

“อะไรนะ?!”

เซอร์ยุนซีลุกขึ้นนั่งด้วยความร้อนใจ แผลแตกออกทันที เจ็บจนเขาตัวสั่น

เขากลับไม่สนใจ ถามอย่างรีบร้อน “เธอออกไปทำไม? ไปไหนแล้ว? ได้บอกไหมว่าจะกลับมาเมื่อไหร่?”

ฉู่ฉู่ส่ายหัว “ไม่รู้”

ทันใดนั้นหน้าของเซอร์ยุนซีบึ้งทันที กลัดกลุ้มในใจมาก

เขาอยู่พักฟื้นเพื่อจะได้มีเวลาส่วนตัวเพิ่มความรู้สึกกับเย้นหว่าน แต่ไม่คิดว่า โห้หลีเฉินกลับพาเย้นหว่านออกไป!

เกินไปจริงๆ!

พี่เขยคนนี้เอาไม่ได้เด็ดขาด!

——

คุกในวัง ข้างในสุด ลึกที่สุด และมืดมนที่สุด

ขณะนี้โอหยางฝู่ถูกล่ามโซ่ทั้งมือและข้อเท้า นั่งอย่างคับแค้นใจในพื้นที่เย็นและเปียกชื้น

เขาสกปรกไปทั้งตัว ยังมีรอยแผลที่ถูกตี คราบเลือด ถูกทรมานมามากแล้ว

ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

คิดไม่ถึงเลยว่า เขาที่เตรียมการมาหลายปี กลับตกอยู่ในกำมือของโห้หลีเฉิน

ราวกับมด ที่ถูกเขาควบคุมในมือ

เขาไม่พอใจ

เขาเกลียด

แม้ว่าเขาจะตาย ก็ไม่ปล่อยให้โห้หลีเฉินอยู่ดีเป็นสุขแน่

“ตึกตึกตึก”

รองเท้าส้นสูงที่เหยียบลงบนพื้น อยู่ในคุกที่เปียกชื้นและมืดมิด ฟังได้อย่างชัดเจน

เมื่อเสียงที่เริ่มเข้ามาใกล้ ร่างสูงของซาอินติ หยุดอยู่กรงเหล็กตรงหน้าของโอหยางฝู่

ซาอินติปิดจมูก สีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ น้ำเสียงหยิ่งยโสโอหัง เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ที่นี่เหม็นจนอยากอ้วกจริงๆเลย โอหยางฝู่ นายต้องการพบฉันอยากจะบอกอะไรกันแน่? รีบพูดมา ฉันไม่อยากอยู่ต่อที่นี่แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว”