สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 830

เมื่อครู่เขาให้คนไปตรวจสอบดูแล้วว่าเย้นโม่หลินได้เคยปรากฏตัวที่เมืองหนานเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ไม่นานหลังจากนั้นเย้นหว่านก็พาเขาไป

ในระหว่างนั้น เขาได้ติดต่อกับกู้จื่อเฟยอยู่ตลอด ถึงแม้จะไม่พบสถานการณ์ที่เป็นรูปธรรม แต่สามารถเดาจากท่าทางของกู้จื่อเฟยได้ว่าเมื่อก่อนเธอชอบเย้นโม่หลิน

ตอนนี้เย้นโม่หลินกลับมาแล้ว ความสัมพันธ์เก่าๆ ของเธอก็เริ่มขึ้นอีกครั้งทั้งยังต้องการสานความสัมพันธ์กับเย้นโม่หลินอีกครั้ง แต่ทว่าเขา จากแฟนตัวจริงก็กลายเป็นกิ๊กที่ถูกทิ้ง

ในใจของกู้จื่อเฟยรู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อเผชิญกับสายตาที่เฉียบคมของฝู้เหวยข่ายก็รู้สึกผิดและสับสนเล็กน้อย จริงๆแล้วเป็นเพราะว่าเย้นโม่หลินกลับมาแล้ว ดังนั้นจึงต้องเปลี่ยนแผน จะต้องชี้แจงความสัมพันธ์กับฝู้เหวยข่ายให้ชัดเจน

เดิมทีเธอคิดว่าความไม่ชัดเจนนั้นสามารถยอมรับได้เท่าที่ต้องการ หากไม่ทำให้ชัดเจนก็ไม่สามารถเป็นความจริงได้

แต่คิดไม่ถึงว่า ฝู้เหวยข่ายจะถามเธอแบบนี้จริงๆ

กู้จื่อเฟยพูดย่างลำบากใจ

“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ความสัมพันธ์ของฉันกับเย้นโม่หลินเป็นเพียงแค่เพื่อนธรรมดา แต่สำหรับเธอแล้ว ฉันก็ถือว่าเป็นเพื่อนกันเสมอมา ฉันเป็นคนนิสัยค่อนข้างร่าเริง อาจเป็นเพราะฉันติดต่อกับเธอในช่วงนี้ ทำให้เธอเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป” “เข้าใจผิดงั้นเหรอ?”

ฝู้เหวยข่ายตกตะลึงในคำพูดนั้นทันที “เธอคิดว่าฉันเป็นคนโง่หรอ ก่อนที่เย้นโม่หลินจะกลับมาก็ปฏิเสธที่จะต้อนรับฉัน พอหลังจากเย้นโม่หลินกลับมากลับมาบอกว่าเป็นการเข้าใจผิด?

เธอต้องการเตะฉันออกไปให้พ้นทางแล้วยังหงายการ์ดคนดีให้ฉันอีกงั้นเหรอ?” อารมณ์ของฝู้เหวยข่ายราวกับเดินไปถึงขอบเขตที่อันตรายแล้ว

เขาผ่านผู้หญิงมามากมายโดยไม่ติดใจอะไร ไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนปั่นหัวเลยสักครั้ง สงสัยว่ารอบนี้จะโดนปั่นหัวเข้าซะแล้ว

“กู้จื่อเฟย ในเมื่อเธอยั่วฉัน งั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบจนถึงที่สุด ในโลกของฉัน มีเพียงแค่ฉันคนเดียวที่ทิ้งคนอื่น แต่ไม่มีใครเคยทิ้งฉัน”

เขาจับข้อมือของเธอไว้แน่นและแรงขึ้นเรื่อยๆ “นับตั้งแต่นี้ไป เธอคือแฟนของฉันจนกว่าจะถึงวันที่ฉันเบื่อเธอ เธอถึงจะไสหัวไปได้”

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแล่นปราดมาจากข้อมือราวกับถูกหนีบ

หน้าผากของกู้จื่อเฟยมีเหงื่อไหลออกมา มองไปที่ผู้ชายที่มีท่าทางดุร้ายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความกลัว เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า ฝู้เหวยข่ายผู้สุภาพอ่อนโยนมาโดยตลอด จู่ๆ ก็เปลี่ยนใบหน้าให้ดูน่ากลัวได้ขนาดนี้

ตอนนั้นเองเธอถึงรู้ว่า เธอไปยุ่งกับชายวิปริตเข้าซะแล้ว

มิน่า เย้นโม่หลินและคนอื่นๆ ถึงห้ามไม่ให้เธอติดต่อกับฝู้เหวยข่าย โดยตรง

“ฝู้เหวยข่ายฉันไม่เคยพูดมาก่อนเลยว่าอยากอยู่กับนายหรืออยากเป็นแฟนของนาย ฉันจะกลายเป็นของเล่นส่วนตัวของนายไม่ได้หรอก นายรีบปล่อยฉันซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องเรียกคนมาช่วย” หลังจากเกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง ท่าทางของกู้จื่อเฟยก็เปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง แล้วกัดฟันด่าทอ

ถึงฝู้เหวยข่ายจะเสียสติ แต่ที่นี่ก็คือบ้านของเธอ่ เธอยังสามารถถูกเขาข่มขู่หรือรังแกได้อีกงั้นเหรอ?

แต่ฝู้เหวยข่าย กลับนิ่งเฉยและแสดงความก้าวราวมากยิ่งขึ้น

เขาจับแขนของกู้จื่อเฟยแล้วดึงเธอเข้ามาในวงแขนของเขาทันที ปลายจมูกของพวกเขาสองคนเกือบแตะกัน

ร่างกายของกู้จื่อเฟยแข็งเกร็งขึ้นมาในทันที “นายจะทำอะไร? ไอ้หน้าหม้อ ปล่อยฉันนะ!”

“ผู้หญิงที่ฝู้เหวยข่าย ต้องการ ยังไม่มีใครที่เอามาไม่ได้

กู้จื่อเฟย ตอนนี้เธอต้องเชื่อฟังฉัน ยอมเป็นแฟนกับฉันซะดีๆ ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รังเกียจที่ทำให้มันสายเกินแก้ มีอะไรกับเธอที่นี่มันซะเลย!”

คำพูดที่น่ารังเกียจทำให้ดวงตาของกู้จื่อเฟยเบิกกว้างด้วยความตกใจ

ผู้ชายคนนี้ช่างไร้ยางอายจริงๆ !

เธอต่อสู้ดิ้นรนอย่างดุเดือดและตะโกนสุดเสียง

“ช่วยด้วย อย่า อย่านะ ช่วยด้วย....”

“ในเมื่อพูดดีๆด้วยไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ”

ฝู้เหวยข่ายปิดปากกู้จื่อเฟย ระงับการต่อสู้ดิ้นรนของเธอและผลักเธอไปที่กำแพง