สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 873

แม้ว่าข้อมูลของท่านฝู้รองจะผ่านการเก็บรักษาอย่างซับซ้อนแน่นหนาขนาดไหน แต่ตกมาอยู่ในมือของโห้หลีเฉินแล้ว ก็เป็นได้แค่เรื่องที่จัดการได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น

การไหลเวียนของการเงิน ก็ถูกเปิดเผยออกมาจนหมด

จากการตัดสินเบื้องต้น สรุปได้ว่าท่านฝู้รอง กับตระกูลฝู้แห่งเมืองเจียงมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกันอยู่

นั่นเป็นตระกูลที่อยู่คู่บ้านคู่เมืองของเมืองเจียง อยู่มาหลายยุคหลายสมัย เรียกได้ว่าเป็นตระกูลชนชั้นสูงก็ว่าได้ ในประเทศ ก็ถือว่ามีอำนาจมากมาย

ตระกูลนี้ชอบสะสมสมบัติ ของล้ำค่ามากมาย ถ้าเป็นหยิงหลิงล่ะก็ อาจจะถูกเขาเก็บไปสะสมเอาไว้ก็เป็นไปได้

ถ้าเกิดคาดเอาไว้ไม่ผิดล่ะก็ ท่านฝู้รองก็คือคนของตระกูลนี้

พอได้รับข้อมูลที่ชัดเจน โห้หลีเฉินก็เตรียมส่งคนไปสำรวจตรวจสอบ ในขณะเดียวกัน ยังส่งคนไปสะกดรอยตามฝู้เหวยข่ายด้วย คอยดูว่าต่อไปเขาจะทำอะไร

ถ้าเขาจะกลับไปขอความช่วยเหลือที่ตระกูลล่ะก็ มันก็ยิ่งดีไปใหญ่ จะได้ยืนยันได้เลยว่าเป็นตระกูลฝู้ใช่หรือไม่

ด้วยเหตุนี้เอง โห้หลีเฉินจะบอกว่ายุ่งก็ไม่ยุ่ง จะบอกว่าไม่ยุ่งแต่ก็ยุ่ง ถึงยังไงก็ต้องเตรียมดำเนินการให้ทันเวลา

"ป่ายฉี นายค่อนข้างคุ้นเคยกับพวกเรื่องของโบราณ นายไปตรวจหาข้อมูลเกี่ยวกับวัสดุยาที่ผู้นำตระกูลฝู้ฝู้ยวนเก็บรวบรวมเอาไว้"

สามารถระบุชื่อวัสดุยาที่ล้ำค่าได้ มีส่วนหนึ่งจะทำการประมูลในงานประมูล ในคัมภีร์โบราณ ในโลกใบนี้ก็อาจจะมีบันทึกไว้อยู่บ้างไม่มากก็น้อย

ฝีมือทางด้านการรักษาของป่ายฉีก็เป็นเลิศ มีความสนใจต่อวัสดุยาที่ล้ำค่ามากกว่าคนปกติทั่วไป การที่ให้เขามาตรวจสอบเรื่องนี้ เป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุดแล้ว

ป่ายฉีก็มาที่ห้องหนังสือของโห้หลีเฉินด้วยสาเหตุนี้เหมือนกัน

เขาพยักหน้าอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด

"ครับ ให้เป็นหน้าที่ของผมก็แล้วกัน"

การที่สืบหาข้อมูลของวัสดุยาที่ฝู้ยวนรวบรวมเอาไว้โดยเฉพาะ ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล ก็คือจะได้คาดเดาถึงความชอบและความต้องการของเขาได้อย่างคร่าวๆ

ถ้ารู้ว่าตอนนี้เขาอยากได้อะไรเป็นพิเศษ จะได้เอาแลกเปลี่ยนกับหยิงหลิงมันก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลวอีกตัวเลือกหนึ่งเลยเหมือนกัน

แต่แค่การสันนิษฐานนี้มันต้องอยู่บนการที่เขาไม่สนใจความเป็นความตายของท่านฝู้รอง

มีกองหนังสือตั้งกองอยู่ตรงหน้าของป่ายฉี แล้วก็มีโน๊ตบุ๊คสองเครื่องวางอยู่ด้วย

เขาดื่มกาแฟไปหนึ่งแก้ว เตรียมเริ่มที่จะทำงาน

เสียง"แกร๊ก"ดังขึ้นมา ประตูเปิดออกมาจากข้างนอกโดยที่ไม่มีเสียงเคาะก่อน

เย้นโม่หลินเดินเข้ามาตรงๆ รูปร่างที่สูงใหญ่หยุดลงตรงหน้าของป่ายฉี จ้องมองป่ายฉีด้วยสายตาดำมืด

ป่ายฉีถูกมองจนขนลุกขนชัน ใจสั่นกระส่าย

เขาสารภาพกับกู้จื่อเฟยว่าจะอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่หรือไง? แล้วตอนนี้มาหาเขาหมายความว่ายังไง?

ป่ายฉีเปิดปากพูดด้วยความตื่นตัว"พี่ใหญ่ มาหาผมเหรอ?"

"อื้อ"เย้นโม่หลินตอบรับกลับไปอย่างแข็งทื่อ

จากนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

นิ่งเงียบไปสามวินาที ป่ายฉีก็พูดถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"คุณมาหาผมทำไมเหรอ?"

"มีธุระ"พูดตอบกลับอย่างแข็งทื่ออีกครั้ง

ป่ายฉี"......"

จะมาพูดทีละนิดๆแบบนี้ทำไม? เขารู้อยู่แล้วว่ามีธุระ แต่คุณชายเย้นถึงยังไงคุณก็ช่วยบอกมาตรงๆให้มันชัดเจนไปเลยสิ

พอมองเย้นโม่หลินที่ดูไม่แน่วแน่เด็ดขาดเหมือนอย่างเคย ป่ายฉีก็รู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่สุข กลัวว่าถ้าตัวเองตามออกไปแล้วจะต้องถูกเล่นงานอย่างโหดร้ายแน่ๆ

เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงอันตราย เขาพูดถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

"พี่ใหญ่ เรื่องของฝู้เหวยข่ายล่าช้าเกินไปแล้ว ตอนนี้ผมกำลังตรวจสอบข้อมูลของคุณท่านแห่งตระกูลฝู้อยู่ คุณมีเรื่องด่วนอะไรไหม?"

ความหมายก็คือ ถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนอะไรก็ไม่ต้องพูดแล้ว ไม่ไปแล้ว

เย้นโม่หลินเม้มริมฝีปากบางๆ สีหน้าทั้งแข็งทื่อทั้งเย็นชา

สับสนลังเลอยู่สักพัก จึงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ"เรื่องด่วน"

หยุดไปสักพัก เขาก็พูดขึ้นต่อ"ทำให้ฉันเข้าใจหน่อยว่าอะไรที่เรียกว่ารัก หรือว่ารักซึ่งกันและกัน"

ป่ายฉี"......"