หัวใจของเย้นหว่านกระโดดขึ้นทันที ดวงตาของเธอสั่นไหว และเธอมองไปที่โห้หลีเฉิน
เธอยังไม่ทันได้บอกเลย
"เธอยังไม่รู้อีกเหรอ?"
หยูฉู่สองมองไปที่เย้นหว่านอย่างสงสัย แต่เขาไม่คิดว่าเย้นหว่านจะยังไม่ได้บอกโห้หลีเฉิน
หรือว่าเย้นหว่านได้รีบร้อนจะแต่งงาน?
จู่ๆ เขาก็กังวลเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้ม
"คืออย่างนี้ ฉันปรึกษากับพ่อแม่ของเสี่ยวหว่านแล้ว ต่อจากนี้พวกเธอก็ต้องเตรียมตัวมีลูกแล้ว แน่นอนว่าต้องจดทะเบียนกันก่อนถึงจะมีลูกก็จะดีกว่า
ดังนั้นพวกเราจึงวางแผนจะจัดงานให้พวกเธอ วันแต่งงานพวกเธอเป็นคนกำหนด แน่นอนว่าเลือกฤกษ์ดีในเวลาอันใกล้นี้ก็ไม่เลวเลยนะ"
หยูฉู่สองไม่ได้เร่งเขาอย่างชัดเจน แต่ความหมายของเขาเกือบจะเหมือนกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้โห้หลีเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และมองไปที่เย้นหว่านด้วยความประหลาดใจ
แก้มของเย้นหว่านแดงเล็กน้อย และเธอค่อนข้างอายที่จะถูกมองจากผู้คนจำนวนมาก
เธอก้มหน้าและพูดเบาๆ "ฉันก็เพิ่งรู้ ตอนที่เข้าไปในคลังก็ไม่ทันได้บอกคุณ"
โห้หลีเฉินเข้าใจในทันที เรื่องใหญ่ที่เธอพูดก่อนหน้านี้แล้วหน้าแดงคงจะเป็นเรื่องนี้
ดวงตาของโห้หลีเฉินลึก มองตรงไปที่เย้นหว่านราวกับว่าจะดูดเธอเข้าไป
เขาพูดอย่างเคร่งขรึม
"เธอยินดีจะแต่งงานตอนนี้เหรอ?"
น้ำเสียงที่ลึกล้ำนั้นอ่อนโยนมาก และยังเผยให้เห็นถึงความตึงเครียดและความอดกลั้นและรอคอย
เย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยดวงตาเป็นประกาย ความเขินอายนั้นกลายเป็นความสุขที่ล้นหลามมากยิ่งขึ้น
เดิมที เธอรู้ก่อนและวางแผนจะบอกเขา แล้วถามความเห็นจากเขาว่าเห็นด้วยหรือไม่
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาที่ถามเธออยู่
ราวกับว่าการตัดสินใจของการแต่งงานครั้งนี้อยู่ที่เธอ เขายินดีที่จะแต่งงานเมื่อใดก็ได้ เพียงแค่รอให้เธอแต่งงาน
ความรู้สึกที่ถูกกุมไว้ในฝ่ามือโดยโห้หลีเฉินทำให้เย้นหว่านรู้สึกเหมือนก้าวขึ้นไปบนยอดเมฆ
เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันยินดีค่ะ"
มุมริมฝีปากของโห้หลีเฉินยกขึ้นในทันที เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง
เขาโน้มตัวและจูบหน้าผากของเย้นหว่านด้วยริมฝีปากบางของเขา
ด้วยความอ่อนโยนจากก้นบึ้งของหัวใจ
หัวใจของเย้นหว่านสั่นสะท้าน แก้มของเธอแดงก่ำ ดวงตาของเธอกะพริบและอยู่ในอ้อมกอดของเขา หัวใจของเธอสมบูรณ์แล้ว
"ดีมากเลย ยินดีด้วยๆ"
"รีบเตรียมการๆ ไปบ้านตระกูลเย้นเพื่อทำการสู่ขอ และครั้งนี้จะต้องเชิญพ่อแม่ของเย้นหว่านมาด้วย เพื่อเข้าพิธี"
"ใช่ เลือกวันมงคล ผ่านทุกกระบวนการ รีบแต่งงานกับเย้นหว่านเพื่อเข้ามาเป็นสมาชิกตระกูลหยู"
ผู้อาวุโสหลายคนโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
จนถึงวันนี้ พวกเขาทั้งหมดยอมรับในตัวโห้หลีเฉิน
เพราะมีเพียงโห้หลีเฉินเท่านั้นที่สามารถคลังสมบัติที่มีความสำคัญต่อตระกูลหยู ทุกคนจึงหวังว่าโห้หลีเฉินจะมีชีวิตอยู่ได้ยาวนาน เปิดคลังสมบัติของตระกูลหยูและขยายตระกูลหยู
หากเย้นหว่านแต่งเข้าก็หมายความว่าโห้หลีเฉินปลอดภัย
นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างรอคอยและงานมงคลที่ทุกคนร่วมอวยพร
แก้มของเย้นหว่าน ยิ่งแดงขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงโห่ร้องดีใจรอบตัวเธอ ราวกับแอปเปิลสุก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...