ท่านอาวุโสแปดเห็นว่าเย้นหว่านไม่เอ่ยพูดเสียทีจึงเรียกด้วยความสงสัย "คุณเย้น?"
"อ๊ะ?"
เย้นหว่านถึงได้สติกลับคืนมา รีบร้อนเก็บงำอารมณ์ความรู้สึกที่ยุ่งเหยิงในใจเอาไว้ ใบหน้าแย้มรอยยิ้มบางๆอย่างมีมารยาท
"ฉัน ฉันก็ไม่ค่อยทราบชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องงานแต่งงานเท่าไรนักค่ะ"
"ไม่เป็นไร ผมเตรียมอัลบั้มมาแล้ว คุณสามารถดูแล้วเลือกจากในนั้นได้"
ท่านอาวุโสแปดยิ้มให้อย่างสุภาพอ่อนโยน เขายืนอยู่ที่หน้าประตู ประคองอัลบั้มเอาไว้ในมือ
เย้นหว่านเห็นการกระทำของเขาแล้ว ถึงได้สังเกตเห็นว่า ท่านอาวุโสแปดยืนอยู่หน้าประตูมาโดยตลอด คล้ายกับว่าถูกจำกัดให้ไม่สามารถเข้ามาในห้องของเธอได้ตามอำเภอใจ
เย้นหว่านแปลกใจเล็กน้อย คนปกติหลังจากพูดคุยกันแล้วก็จะเดินตรงเข้ามาในห้อง
ยิ่งไปกว่านั้น สถานะของฝ่ายตรงข้ามก็คือตำแหน่งท่านอาวุโสแปดของตระกูลหยู
แต่เห็นได้ชัดว่าการจัดการเรื่องราวต่างๆล้วนเต็มไปด้วยความระมัดระวัง
เย้นหว่านเอ่ยยิ้มๆในทันที "เชิญคุณเข้ามาก่อนค่ะ มานั่งคุยกัน"
"ครับ รบกวนแล้ว"
ท่านอาวุโสแปดถึงได้เดินเข้ามาในห้อง และเลือกนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับเย้นหว่าน
หลังจากนั้นก็วางอัลบั้มเล่มหนาๆเล่มหนึ่งลงตรงหน้าเย้นหว่านอย่างเรียบร้อย
เขาเอ่ยแนะนำ "ด้านในเป็นภาพดีไซน์แบบร่างงานแต่งงานในสไตล์ที่แตกต่างกัน สถานที่ในการจัดงานก็มีโบสถ์ ชายหาด สนามหญ้า ป่า เป็นต้น คุณดูก่อนว่ามีแบบที่ชอบหรือไม่ ถ้าไม่มีล่ะก็ ผมจะให้นักออกแบบจัดการออกแบบใหม่"
เย้นหว่านที่ถืออัลบั้มเล่มหนาอยู่นั้นก็ตกตะลึงไปในทันที
ด้านในเป็นภาพงานแต่งงาน แต่กลับมอบหมายให้นักออกแบบออกแบบเป็นพิเศษอย่างนั้นหรือ อีกทั้งยังหนาเป็นตั้งด้วย
คนอื่นจัดงานแต่งงาน ส่วนใหญ่ล้วนจัดหาภาพงานแต่งงาน หรือไม่ก็รูปแบบการตกแต่งของโรงแรม ส่วนของเธอทุกขั้นตอนล้วนให้นักออกแบบดีไซน์แบบร่างงานแต่งงานออกมาด้วยความพิถีพิถัน เพื่อให้เธอเลือกเอาตามใจชอบ
สมกับที่เป็นตระกูลหยู ใจกว้าง ไม่ตระหนี่ถี่เหนียวในการใช้เงินจริงๆ
เย้นหว่านทอดถอนใจ เปิดอัลบั้มดู แค่เห็นภาพแรกก็ถูกการตกแต่งอันงดงามที่ชายหาดเบื้องหน้าทำให้ตกตะลึงเสียแล้ว
เบื้องหลังคือทะเลสีฟ้าท้องฟ้าสีคราม เวทีงานแต่งปกคลุมไปด้วยดอกไม้สด จัดออกมาในรูปแบบที่งดงามเป็นอย่างมาก คล้ายกับว่ายืนอยู่ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้อย่างไรอย่างนั้น
เจือไปด้วยกลิ่นอายมายาแห่งเทพเซียน
ส่วนด้านหน้าทางเดิน ข้างๆก็มีทะเลสาบน้ำสีเขียวใสอยู่แห่งหนึ่งที่มีเรือลำเล็กอันงดงามประณีตจอดอยู่ลำหนึ่ง
นักออกแบบคนนี้ ต้องการจะให้เธอนั่งเรือลำนี้เข้ามา และเดินขึ้นไปบนเวทีงานแต่งที่ประดับไปด้วยดอกไม้สด
ทุกขั้นตอนล้วนเป็นภาพจินตนาการที่สวยงามมาก
เย้นหว่านดูแค่เพียงภาพนี้ก็สามารถจินตนาการภาพงานแต่งงานที่สวยงามงานหนึ่งออกมาได้แล้ว
เธออดไม่ได้ที่จะเกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาว่า แบบร่างภาพแต่งงานภาพแรกสวยถึงขนาดนี้ ด้านหลังยังหนาอีกเป็นตั้งนั้นจะเป็นอย่างไรกัน
เธอพลิกหน้าถัดไปด้วยความคาดหวังเต็มอก ภาพถัดไปแต่ละภาพล้วนไม่ได้ทำให้เธอผิดหวัง
เพียงแค่หมวดหมู่ชายหาดชายทะเล ก็มีสไตล์ที่แตกต่างกัน มีทั้งดอกไม้สด มีทั้งความงดงามสดใสของสีเขียว มีสไตล์นอร์ดิกหรูหรา มีแนวอาร์ต และมีสไตล์หรูหราตระการตาเช่นกัน...
เกือบจะทั้งหมดที่เย้นหว่านสามารถนึกถึง ในอัลบั้มดีไซน์แบบร่างงานแต่งงานเล่มนี้แทบจะมีหมด
อีกทั้งแต่ละแบบก็มีสไตล์ที่แตกต่างกัน การออกแบบตกแต่งก็ไม่เหมือนกัน ไม่มีความเหมือนกันเลยแม้แต่น้อย แต่ละภาพล้วนทำให้ผู้คนตกตะลึง
เย้นหว่านที่ดูแต่ละภาพแล้วก็รู้สึกว่าสวยมาก มองไปมองมาก็ลืมเลือกสถานที่จัดงานแต่งงานให้กับตัวเอง แต่เป็นการชื่นชมทุกภาพ ทุกวิวทิวทัศน์แทน
เมื่อดูถึงภาพสุดท้าย เย้นหว่านก็รู้สึกว่าได้สัมผัสและเพลิดเพลินไปกับความงดงามด้วยสายตา
ท่านอาวุโสแปดมีความอดทนสูงมาก ยิ้มน้อยๆ มองมาทางเย้นหว่าน "คุณเย้น ชอบแบบไหนหรือ"
เย้นหว่านสับสน "ชอบหมดเลยค่ะ"
ท่านอาวุโสแปดยิ้ม สีหน้าท่าทางเมตตาอ่อนโยนเป็นอย่างมาก
"งานแต่งงานจัดได้เพียงแค่ครั้งเดียว เลือกแบบที่ชอบที่สุดออกมาแบบหนึ่งเถอะครับ"
"อย่างนั้น ฉันจะดูอีกหน่อยค่ะ"
เย้นหว่านอุ้มอัลบั้มขึ้นมาพลิกดูต่ออีกรอบ
พวกนี้น่าจะเป็นภาพดีไซน์แบบร่างที่ให้นักออกแบบงานแต่งงานหัวกะทิทำออกมา ดังนั้นทุกใบแทบจะเรียกได้ว่าเป็นงานชั้นยอด สวยงามเป็นอย่างมาก
เย้นหว่านที่ต้องเลือกออกมาอันหนึ่งจากในบรรดาภาพทั้งหมดนี้นั้นก็ลำบากใจเป็นอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...