"คำพูดในเครื่องบันทึกไม่จริง คำพูดของพวกเราตอนนั้นไม่ใช่อย่างนี้แน่ บางคำผมก็ไม่ได้พูด!"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เจียงเป้ยนีพลันได้สติ ก่อนจะหาความหวังอีกเพียงนิด
เธอตำหนิกู้จื่อเฟยทันทีและพูดว่า
"คุณกู้ คุณหักหลังพี่เย้นก่อน ตอนนี้เห็นว่าเรื่องมันแดง ก็เลยทำบันทึกอัดเสียงปลอมมา เพื่อทิ้งชิวเจ๋อและเอาตัวเองให้รอดใช่ไหมละ? แผนการนี้ของคุณมันเห็นแก่ตัวเกินไปไหม? มันช่างน่าละอายเหลือเกิน"
หากยืนอยู่บนที่สูงแห่งศีลธรรม กู้จื่อเฟยที่ไม่เกรงกลัวติดป้ายที่ว่าไร้ความปราณีและไม่มีความชอบธรรม
เมื่อทุกคนเห็นเช่นนี้ ก็เกิดความสับสน ไม่แน่ใจ
เสียงบันทึกนั่นปลอมหรือ?
พวกเขาไม่กล้าตัดสินใจเชื่อคำพูดอีกด้านของชิวเจ๋อ หันไปมองกู้จื่อเฟยอย่างสงสัย
กู้จื่อเฟยคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว กลับสงบใจได้
"พวกคุณไม่ใช่คนแรกที่ได้ฟังเสียงบันทึก เสียงบันทึกนี่เป็นของจริงหรือไม่ พี่เย้นจะฟังไม่ออกเชียวหรือ?"
เธอพูดพลางหันไปมองเย้นโม่หลินด้วยสีหน้าทะเล้น ก่อนพูดอย่างออดอ้อน
"พี่เย้น คุณว่าเสียงบันทึกนี่ปลอมไหมคะ?"
ใบหน้าของเย้นโม่หลินเย็นชาราวกับน้ำแข็งเสมอ และหลังจากได้พบกับกู้จื่อเฟย ใบหน้าพลันละลายเล็กน้อยราวกับว่าน้ำแข็งละลายพบเจอกับความอบอุ่น
น้ำเสียงของเขาสงบและแน่วแน่
"เป็นของจริง"
ทุกคนพลันมั่นใจทันที
นายน้อยของครอบครัว ซึ่งเป็นบุคคลที่สูงส่ง มีคำพูดหนักแน่นน่าเชื่อถือ และไม่โกหกใคร
อีกอย่างเขาเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ และไม่มีทางที่เขาจะโกหกว่ากู้จื่อเฟยไม่ได้นอกใจ
ดังนั้นเขาจึงยืนยันว่าบันทึกเสียงนี้เป็นความจริง100%
เมื่อผู้คนเชื่อ พวกเขาก็ยิ่งดูหมิ่นและขยะแขยงชิวเจ๋อมากขึ้นไปอีก
"จนถึงตอนนี้แล้ว นึกไม่ถึงเลยว่ายังไม่มีความเสียใจ แล้วยังใส่ร้ายว่าบันทึกเสียงของคุณกู้เป็นของปลอมอีก"
"คนแบบนี้ไม่มียาตัวไหนรักษาได้หรอก ในปากมีแต่คำโกหกปลิ้นปล้อน"
"ไม่รู้จักการแก้ไขกลับตัว ไม่รู้อะไรเลย!"
"นายน้อย เขาทำเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ ไม่สามารถให้อภัยเขาได้ ได้โปรดจัดการเขาด้วย"
"ได้โปรดจัดการเขา"
ทุกคนพูดไปในทางเดียวกัน
ใบหน้าของชิวเจ๋อซีดขาว หนังศีรษะของเขาชา และร่างกายของเขาก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้
จัดการ? จะจัดการกับเขาอย่างไร?
เขาได้รับบาดเจ็บเช่นนี้แล้ว และหากถูกจัดการอีก เกรงว่าชีวิตจะหาไม่
ชิวเจ๋ออยู่ในความตื่นตระหนก มองไปทางเจียงเป้ยนี อย่างขอความช่วยเหลือ
เจียงเป้ยนีหน้าซีดเผือดยิ่งกว่า ร่างกายสั่นเทา
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเรื่องมันจะกลายเป็นอย่างนี้ไปได้
ในตอนนี้เธอจะสามารถทำอะไรได้อีก? พูดออกหน้าให้กับชิวเจ๋อ ก็เหมือนดึงดูดกลิ่นคาวเข้าตัวเอง ราวกับรนหาที่ตาย
เธอบังคับให้ตัวเองอยู่ในความสงบ ส่งสายตาให้ชิวเจ๋อ เพื่อให้เขาทำต่อไป
ตามคำร้องขอของทุกคน เย้นโม่หลินกลับมองไปทางกู้จื่อเฟย ก่อนจะถามด้วยเสียงอ่อนโยนและตามใจว่า
"คุณอยาดจะจัดการยังไงกับเขา?"
ความหมายนี้ คือให้กู้จื่อเฟยเป็นคนตัดสินใจ
เมื่อทุกคนมองไปยังกู้จื่อเฟย แววตาของพวกเขาก็เปลี่ยนไป พวกเขาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า นายน้อยของพวกเขาอ่อนโยนและห่วงใยกู้จื่อเฟยมาก
ความสัมพันธ์ที่แนบแน่นเช่นนี้ จะมีมือที่สามเข้ามาแทรกแซงได้อย่างไร
เมื่อชิวเจ๋อเห็นสิ่งนี้ ใจที่ตื่นตระหนกเริ่มมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...