So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 2

“อีมิ! คิดถึงมากชะนีขา~” เสียงที่ถูกดัดให้แหลมแถมดัดจริตดังออกมาจากผู้ชายหน้าหล่อ หุ่นแมนเกินร้อยยิ่งกว่ากินเอ็มร้อยห้าสิบร้องทักทายฉันที่เดินเข้ามาที่โต๊ะประจำกลุ่มในเช้าวันจันทร์

“ถ้าเรียกชื่อจริงกูเต็ม ๆ ไม่ได้ เรียกชื่อเล่นเถอะค่ะ ชื่อเล่นกูก็มีค่ะอีแมน” ฉันเบ้ปากให้มัน ชอบเรียกฉันแบบนี้ตลอดเลยอีตุ๊ดเพื่อนยาก

“อร้าย แมนนี่! กูชื่อแมนนี่!” อีแมนนี่ร้องขึ้นทันที มันทำใจไม่ได้เวลาเพื่อนเรียกมันว่าแมนสั้น ๆ เพราะถึงแม้มันจะดูบอยเต็มขั้น ลุคหล่อเต็มตัว แต่มันก็รับเต็มสปีดเหมือนกัน

“งั้นมึงก็เรียกชื่อกูดี ๆ ค่ะ!” ฉันกระแทกเสียงใส่มันทีเล่นทีจริงแต่อีแมนนี่เบ้ปากใส่ฉันทันที

“กูไม่เรียกชื่อลำไยของมึงเด็ดขาดค่ะ!” ดูมัน ฉันขี้เกียจเถียงแล้วล่ะปล่อยมันไปเถอะ กัดกันวันละนิดก็พอ

ที่จริงฉันมีชื่อเล่นนะคะพ่อแม่ไม่ได้ขยันเรียก มิลาน มิลาน อะไรขนาดนั้น แต่จะให้เรียกสั้น ๆ ว่าน้องมิ น้องลาน แม่ก็คงไม่เอาฉันเลยมีชื่อเล่นว่ามิลค์ค่ะ มิลค์ที่เอามิลานมาตัดข้างหลังออกแล้วเติม ค์ เข้าไป

ชื่อเล่นไม่ได้มีความหมายอะไรแอบแฝงหรอกค่ะแม่นึกไม่ออกเลยเอาชื่อจริงมาตัด แต่มีญาติคนชื่อ มิล แล้วเลยได้ ค์ มาเป็นของแถมแค่นั้นแหละ แต่พอโตมาชื่อเล่นดันสัมพันธ์กับตัวเพราะหน้าอกหน้าใจฉันมันดันอึ๋มเป็นพิเศษสมชื่อเลยเป็นที่มาที่อีแมนนี่มันไม่เรียกชื่อเล่นที่เป็นชื่อจริงเพราะมันหมั่นไส้ ฉันหน้าอกใหญ่สุดในกลุ่ม อีกคนก็มินตรา มินตราก็อึ๋มนะ แต่บังเอิญน้องมิลล์อึ๋มกว่าอีแมนนี่ที่แบนราบเลยเกลียด พร้อมกับสั่งให้ลูกสาวมินของมันห้ามเรียกชื่อเล่นแสลงหูของฉันด้วย ฮ่า ๆๆ

“แมนนี่” ฉันเรียกมันหลังจากที่เรานั่งเงียบกันพักหนึ่งเพราะอีแมนนี่กำลังแชทกับผู้ชายอยู่

“อะไรยะ” แมนนี่ขานรับแต่ไม่เงยหน้ามามองฉัน เอาแต่มองแชทผู้ชายอีผีเห็นผู้ชายสำคัญกว่าเพื่อน ขอให้เมาจนมีเมียทีเถอะ

“มึงว่าคณะเรา รุ่นเราใครหล่อสุดอ่ะ” ฉันถามมันเล่น ๆ เพราะเมื่อกี้เหลือบไปเห็นกลุ่มของคุณแฟนเดินอยู่ไกล ๆ จะให้บอกยังไงดีคะ แอบคบกันแต่ก็คันปากอยากพูดถึ

“ไม่รู้อ่ะ แต่กูสวยสุด”

“แหวะ! มินตราไหมล่ะที่สวยสุดเป็นตั้งดาวคณะ นี่! กูจริงจังนะ มึงว่าใครหล่อ โหวต!”

“ถ้าอีมินสวยสุด ก็ต้องอีออสตินหล่อสุดค่ะเพราะมันเป็นเดือน จบไหม ตรรกะง่าย ๆ ไม่รู้จะถามทำไมอีชะนีลำไย” อีแมนนี่ตอกกลับมา เออว่ะลืมไปเลย แต่อยากให้เพื่อนโหวตว่าแฟนเราหล่อสุดไง ไม่น่าพูดเรื่องดาวเดือนออกมาเลย แต่ไม่รู้ล่ะอยากพูดถึงถึงจะดูไร้สาระแต่มันอยากพูดถึงเข้าใจไหมคะ

“แล้วเพื่อนออสตินล่ะ เควินกับใครนะอีกคน อ๋อ แอลฟ่าใช่ไหมถ้าจำไม่ผิด มึงว่าสองคนนี้ไม่หล่อเหรอ” ฉันถามมันแต่แอ๊บทำเป็นจำชื่อแอลฟ่าไม่ได้ ไม่รู้เคยเป็นกันรึเปล่าเวลาชอบหรือรักใครถ้าเพื่อนยังไม่รู้เราจะร้อนตัวไม่ค่อยกล้าพูดถึง จะทำเป็นไม่รู้จักไม่สนใจไรงี้

“อีมิลาน” อีแมนนี่ฟังฉันพูดจบก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันพลางหรี่ตาจับผิดทันที เอาแล้วไง องค์แม่เสือกประทับอีแมนแล้ว

“กูว่ามึงถามแปลก ๆ” อีแมนนี่จ้องฉันแล้วก็ขยับหน้ามาใกล้ ๆ ใกล้ซะจนฉันหน้าถอดสีแถมตอนนี้หน้าฉันยังห่างจากมันไม่ถึงคืบด้วย จะจูบกูแล้วกระเทย!

“อะไรมึง กูแค่ถามเฉย ๆ” ฉันถามมันกลบเกลื่อน

“มึงไม่เคยพูดถึงผู้ชายแบบนี้มันแปลกมากอีมิ” ฉันรู้สึกว่าพลาดมาก อีแมนนี่มันเป็นคนที่จับสังเกตคนเก่ง แล้วเซนต์มันแรงมาก ไม่น่ามาชวนมันคุยเรื่องนี้เลยมิลานเอ้ย

“กูก็แค่ถามรึเปล่าวะ กูอยากรู้เฉย ๆ ว่า...”

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นได้จังหวะในช่วงที่ฉันเริ่มมีพิรุธพอดี เหมือนเสียงสวรรค์ฉันเลยรีบผละแล้วคว้ากระเป๋ามาหยิบโทรศัพท์ดู พอเห็นชื่อคนโทรเข้าก็ต้องรีบเลี่ยงออกมาเพราะดันเป็นแอลฟ่าที่โทรมาซะงั้น

อย่าหมั่นไส้ฉันเลยนะคะว่ากะอีแค่มีแฟนทำไมต้องปิดเพื่อนด้วย ฉันก็อยากเปิดตัวค่ะแต่ใจหนึ่งฉันยังไม่ไว้ใจเขา ฉันรู้ว่าเขาเจ้าชู้แถมยังเจ้าชู้มากด้วย เอาไว้ฉันหยุดเขาได้จริง ๆ ก่อน ฉันค่อยเปิดตัว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว!