สรุปตอน EP : 32 – จากเรื่อง So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! โดย Phat_sara
ตอน EP : 32 ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! โดยนักเขียน Phat_sara เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“เออพี่เป็นเกย์! แล้วยังไงฮะ! เธอเองก็ไม่ได้สะอาดบริสุทธิ์ คิดว่าพี่จะดูไม่ออกเหรอว่าเธอแม่งไม่สดไม่ซิง ผู้หญิงที่โดนแฟนเก่าฟันแล้วทิ้งผู้ชายที่ไหนจะอยากได้ไปเป็นเมียวะ ถ้ากูไม่มาสงเคราะห์รับช่วงต่อใครจะเอาผู้หญิงมีตำหนิแบบมึง!”
“มึงด่าเมียกูว่าไงนะ!” ฉันยืนฟังไอ้สารเลวพี่ธามมันด่าฉัน ตอนนี้โกรธมากโกรธขึ้นสมองด้วยแต่ยังไม่ทันได้ตะโกนด่าหรือเข้าไปตบให้หายแค้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงที่ถามออกมาเย็น ๆ ไม่ได้ตะโกนหรือตะคอก แต่มันกลับเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด
“แอลฟ่า!” อีแมนนี่กับฉันหันไปพร้อมกันก็เห็นแอลฟ่ายืนมองหน้าพี่ธามด้วยความโกรธ แอลฟ่าหันมาสบตากับฉันแค่แป๊บเดียวแล้วเขาก็เดินผ่านหน้าฉันไปยืนอยู่ข้างหน้าพี่ธาม ฉันหันไปมองแมนนี่ด้วยความสงสัยว่าแอลฟ่ามาได้ไง แต่แมนนี่มันก็รีบส่ายหน้าเพื่อยืนยันว่ามันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“กูถามว่ามึงด่าเมียกูว่ายังไง!” แอลฟ่าตะคอกใส่หน้าพี่ธามทันที โคตรน่ากลัว
“หึ! เมียมึงเหรอวะ เท่าที่กูจำได้ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนกูว่ะ เพิ่งตกลงจะหมั้นกับกูด้วย” ไอ้เชี่ยพี่ธามหัวเราะเบา ๆ ใส่หน้าแอลฟ่าแล้วก็พูดเรื่องหมั้น แต่กูไปตกลงหมั้นกับมึงตอนไหนคะ? กูแค่บอกปัดไปเองนะไอ้เลว
“มึงหลอกคบกับเขาเพื่อเอาเขามาบังหน้า แล้วมึงยังกล้ามาด่าเขาแบบนี้อีกเหรอฮะ!” แอลฟ่าตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้พี่ธาม ฉันก็นึกว่าพี่ธามมันจะกรี๊ดสาวแตกแต่ไม่เลยค่ะ พี่ธามมองหน้าแอลฟ่ากลับอย่างท้าทายเหมือนกัน ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าเป็นเกย์ โอ๊ย! อะไรวะเนี่ยโลกมันหมุนเร็วขึ้นทุกวันฉันตามไม่ทันแล้วพี่บัวลอย~
“มึง ๆ มันไม่สาวแตกเลยอ่ะ ไม่กลัวโดนต่อยเหรอวะแอ๊บเนียนฉิบ” ฉันหันไปกระซิบถามอีแมนนี่ทันที
“อีดอกเขาไม่ได้สาว เกย์มีหลายแบบค่ะ แบบเป็นผู้ชายทั้งแท่งแต่ชอบแทงข้างหลังอ่ะเข้าใจไหม ดูไปค่ะอย่าสะเออะมาขัดอีกนะ” อีแมนนี่บอกฉันเลยอ๋อทันที
“แล้วจะทำไมวะ กูไม่ได้ไปบังคับให้มิลค์มารักกูนี่หว่า เมียมึงเสือกโง่มารักกูเอง”
ผลั๊ว!
“ไอ้เหี้ย!” แอลฟ่าซัดหมัดใส่หน้าพี่ธามเต็มแรงหลังจากที่พี่ธามพูดจบแล้วก็ตามมาด้วยเสียงร้องของนิกกี้กับยัยแพรวอะไรนั่น นิกกี้เหมือนจะเข้ามาดูพี่ธามแต่ยัยแพรวก็รีบดึงเพื่อนไว้ คงได้สติล่ะค่ะว่าควรดึงเพื่อนออกให้หลุดพ้นจากคนเห็นแก่ตัว
ผลั๊ว ๆๆๆๆ
แอลฟ่าตามลงไปคร่อมพี่ธามไว้ก่อนที่จะซัดหมัดลงไปที่หน้าของพี่ธามเต็มแรงรัว ๆ ไม่มียั้ง ไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยด้วย ส่วนพนักงานและลูกค้าในร้านที่มีประมาณ 4-5 คนก็แตกตื่นแล้วก็รีบมามุงดูห่าง ๆ
“มึงกล้าดูถูกเมียกูใช่ไหม! ไอ้เหี้ย!” ผลั๊ว! แอลฟ่าด่าพี่ธามแล้วก็ชัดอีกหมัด ฉันเห็นว่าแอลฟ่าโกรธจนตัวสั่น เวลานี้เขาโคตรน่ากลัวเลยค่ะ ฉันไม่เคยเห็นแอลฟ่าโกรธจนทำร้ายใครแบบนี้มาก่อนเลย
เขาต่อยพี่ธามจนฉันกลัวว่าพี่ธามจะตายแล้วเขาต้องติดคุก อยากจะเข้าไปห้ามไปบอกให้เขาหยุดแต่ไม่กล้าอ่ะกลัวใจแอลฟ่าด้วย แต่อีกด้านก็แอบสะใจนะ ต่อยมันให้ตายไปเลย!
“มึงลุกขึ้นมาไอ้สัส! ลุก!” แอลฟ่าลุกขึ้นแล้วก็กระชากคอเสื้อพี่ธามที่ตอนนี้สภาพเหมือนโจ๊กไปเรียบร้อย แต่แววตาที่มองโต้ตอบแอลฟ่าก็ยังอวดดีท้าทายเหมือนเดิม
พี่ธามลุกขึ้นยืนแล้วก็สะบัดมือแอลฟ่าออก ก่อนที่เขาจะบ้วนเลือดในปากลงตรงหน้า แล้วมองหน้าแอลฟ่าแบบวอนตีน
“มึงกินอิ่มแล้วก็แบ่งมาให้กูใช้ประโยชน์บ้างสิวะจะหวงก้างทำเชี่ยไร”
อึ้ง! อึ้งมากค่ะ คำพูดคำจาเหรอนั่น จิตใจต่ำตมโสมม สกปรกยิ่งกว่าผิวหนังของหมาขี้เรื้อนซะอีก
“มึง ใจเย็น ๆ ไม่ต้องไปยุ่ง อย่าให้ตัวมึงต้องไปแปดเปื้อนกับไอ้ผู้ชายสกปรกคนนี้อีกเลย ให้แอลมันจัดการเถอะ” อีแมนนี่บอกฉันเสียงเบาแล้วก็จับมือฉันไว้ แต่ฉันรู้ดีว่ามันเองก็เดือดเหมือนกันเพราะมันบีบมือฉันแน่นมาก แล้วตัวมันก็สั่น มันไม่ค่อยโกรธใครง่าย ๆ เพราะฉะนั้นเวลาโกรธตัวมันจะสั่นไปทั้งตัว ตอนนี้มันก็คงกำลังพยายามสงบสติอารมณ์เหมือนกัน
“ถ้ามึงพูดหมา ๆ ดูถูกผู้หญิงอีกคำเดียวกูจะเอาให้มึงตายคาตีน” แอลฟ่าพูดออกมาเสียงเย็น ฉันว่าเขาคงอยากกระทืบแหละแต่เละเป็นโจ๊กแบบนั้นคงไม่อยากซ้ำต่อเลยพยายามที่จะหยุด
“พี่ธาม หยุดได้แล้วเลิกทำแบบนี้สักที ฮื่อ ๆๆ” เสียงนิกกี้พูดขึ้นพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากมองมาที่พี่ธามด้วยความเจ็บปวดและอ้อนวอนโดยที่มีแพรวกอดรั้งเอาไว้ไม่ให้เข้ามาหาพี่ธาม ขอเรียกนางดี ๆ ละกันค่ะดูท่าทางนางคงไม่ร้ายเท่าไหร่หรอกอาจจะแค่รักเพื่อนมากไปหน่อยเลยทำอะไรโง่ ๆ ด้วยการเข้าข้างเพื่อนทุกทาง
“ที่พี่ต้องทำแบบนี้ก็เพราะเธอมีลูกให้พี่ไม่ได้ไม่ใช่รึไง ไม่มีปัญญามีมดลูกก็หุบปากให้สนิท!” อึ้งรอบที่เท่าไหร่ฉันก็จำไม่ได้ พี่ธามหันไปตะคอกใส่นิกกี้ด้วยความโมโหแถมยังโยนความผิดให้นิกกี้อีก เลวกว่านี้ได้อีกไหม เลิกเลวเหอะแค่นี้แม่งก็ทะลุปรอทแล้ว
“พี่ธาม...” นิกกี้เองก็คงทั้งอึ้งและเสียใจมากกว่าคนอื่นเป็นสิบเท่า เพราะนิกกี้ทำได้แค่เรียกชื่อพี่ธามด้วยความเสียใจออกมาเบา ๆ แค่นั้น
มันใช่เรื่องเหรอวะที่มาด่ามาโทษอีกคนแบบนี้ เขาเลือกเกิดได้เหรอขนาดมึงยังเลือกไม่ได้เลย แต่นั่นไม่ใช่เรื่องผิดที่เกิดมาแล้วเป็นเกย์ ไม่ใช่เรื่องผิดเลยที่นิกกี้ไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง มีลูกไม่ได้หรือไม่มีมดลูก มันไม่ผิดเลยสักนิด จะผิดก็มีแค่เขาที่ไม่กล้ายอมรับตัวตนของตัวเองกับสังคม
“มึงแม่งโคตรทุเรศเลยว่ะ มึงโทษเขาแบบนั้นได้ไงวะ โยนความชั่วออกจากตัวด้วยเหตุผลหมา ๆ” แอลฟ่าด่าขึ้นมาอย่างเหลืออด
“ไม่ต้องเสือกเรื่องอื่นมาเรื่องของเราดีกว่า เอาเป็นว่ากูขอแล้วกันยังไงมึงก็ได้แล้วนี่หว่า ท่าทางมึงก็ไม่ธรรมดาคงมีผู้หญิงอีกเยอะ ให้กูเถอะ” โอ้โห! พูดเหมือนกูเป็นผักเป็นปลา กล้าของ่าย ๆ มึงถามกูยังไอ้เชี่ย!
ตุบ!
“มึงจะไม่หยุดดูถูกเมียกูใช่ไหม ฮะ!” แอลฟ่าถีบที่อกพี่ธามเต็มแรงจนเขาล้มลงไปกองที่พื้น แต่เหมือนพี่ธามจะพอตั้งหลักได้ เขาลุกขึ้นแล้วก็ปรี่เข้ามาจะซัดแอลฟ่ากลับเหมือนกัน
“อยากตายคาตีนกูใช่ไหม!” พี่ธามตะโกนใส่แอลฟ่าพร้อมกับพุ่งเข้าใส่
ผลั๊ว ๆๆๆ
“ปะ เปล่ามึง กู กู” ฉันมองหน้าแมนนี่แบบทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ ซวย!
“อะไรของมึงคะอีมิลค์” แมนนี่ถามฉันงง ๆ ส่วนฉันก็เอาแต่มองหน้ามัน
“หึ! ถ้าเป็นห่วงมันมาก อยากจะกลับเข้าไปดูแลมันก็ตามใจเธอแล้วกันนะ” ฉันยังไม่ได้ตอบแมนนี่เสียงไม่สบอารมณ์ของแอลฟ่าก็ดังขึ้นมา
“ไม่ใช่แบบนั้น” ฉันรีบตอบเขาทันทีค่ะ อย่ามาคิดว่าฉันจะเป็นห่วงไอ้เลวนั่นได้ไหม แล้วก็อย่ามามองฉันด้วยแววตาตัดพ้อแบบนั้นด้วยไอ้บ้า!
“ดูแลเพื่อนเธอด้วยแล้วกันแมนนี่ฉันไปก่อน” แอลฟ่าพูดจบก็ขึ้นรถที่จอดอยู่ข้างรถแมนนี่แล้วขับออกไปทันทีด้วยความเร็ว เป็นบ้าอะไรอ่ะโกรธอะไรฉัน ฉันยังไม่ได้ขอบคุณที่มาช่วยฉันจัดการไอ้พี่ธามเลยด้วยซ้ำ
“อีดอกผัวเข้าใจผิด น้อยใจเปิดตูดเผ่นกลับบ้านแล้วค่ะ ตามไปไหม” อีแมนนี่หันกลับมาถามฉันด้วยความเร็ว ท่าทางมันตื่นเต้นมากด้วย
“กูต้องง้อเหรอ” ฉันถามงง ๆ
“คิดเอาค่ะชะนี เรื่องผัวเมียกูขี้เกียจยุ่ง แต่ถ้าเป็นกูก็จะไปหาค่ะไปขอบคุณก็ยังดี คิดเอาเองบ้างกูเหนื่อย” อีแมนนี่พูดจบก็เบ้ปากใส่ฉัน
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แต่มึงช่วยกูอีกเรื่องได้ไหม” ฉันบอกมัน เรื่องแอลฟ่าฉันจัดการแน่ค่ะแต่เรื่องนี้ก็สำคัญเหมือนกันเพราะฉะนั้นเคลียร์เรื่องนี้ก่อน
“อะไรอีกคะชะนี กูลำไยแล้วนะ”
“มึงจำที่กูยืมโทรศัพท์มึงมาอัดคลิปได้ไหม” ฉันถามมันเพื่อย้ำความทรงจำ
“เออแล้วยังไงคะ”
“ของมึงแบตหมด เครื่องกูเมมเต็ม กูก็เลย...” ฉันเพิ่งนึกได้จริง ๆ ค่ะ ความโกรธทำให้ฉันลืมสิ่งต่าง ๆ ที่ได้ทำลงไปแต่ตอนนี้จำได้แล้วฉันเลยค่อย ๆ ยกโทรศัพท์ให้อีแมนนี่มันดูหน้าจอ
“อีเหี้ย! ไลฟ์สด!”
...ค่ะ ไลฟ์สด จนตอนนี้ก็ยังไลฟ์สดอยู่ ลืมค่ะ โกรธจนลืม ยืนกำโทรศัพท์ไว้ตลอด อาจจะไม่เห็นภาพชัดเจน แต่เสียงมันชัดแน่นอน ที่สำคัญตอนนี้ยอดคนที่เข้ามาดูความบันเทิงนี้เป็นหมื่น ยอดแชร์ก็เช่นกัน T_T
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว!