สยบรัก นิยาย บท 19

หญิงสาวหิ้วของมาจนถึงบ้าน เธอก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ปวดเมื่อยไปหมด ก็รู้แหละว่ามันคงเป็นการเมื่อยจากที่ได้ทำงาน แต่ไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยถึงเพียงนี้ แถมตอนนี้มือก็บวมขึ้นมาจนแทบจะจับอะไรไม่ได้

"เป็นอะไรเหรอลูก" ป้าวรรณีเห็นว่าเธอมองดูแต่มือของตัวเองก็เลยถาม

"ป้าเจ็บมือบ้างไหมคะ"

"ไม่เจ็บหรอกป้าทำจนชินชาแล้ว หนูเจ็บมือเหรอ"

"เจ็บค่ะ แต่คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง" เธอคิดว่าขนาดคนแก่ยังทนได้ เธอเพิ่งจะอายุเท่าไรเองทำไมถึงจะทนไม่ได้ "หนูขอไปอาบน้ำก่อนนะคะป้า" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินไปที่ตุ่มน้ำ ส่วนป้าก็เตรียมของที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้ต่อ

หญิงสาวเดินมาถึงที่ตุ่มน้ำก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ..ตายแล้วเมื่อวานนี้ไม่ได้ตักน้ำมาไว้ในตุ่มด้วยสิ แถมถังน้ำเธอก็ทำแตกไปแล้วด้วย

คนตัวเล็กมองซ้ายมองขวา เพราะอยากจะขอความช่วยเหลือ แต่ตอนนี้เขายังไม่กลับมาเลย คงไปส่งแฟนในหมู่บ้านก่อน

ถ้าจะไม่อาบน้ำก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่เหงื่อ แถมคันด้วย มิลานก็เลยเอาของที่ใช้สำหรับอาบน้ำเดินมาที่บ่อ

เมื่อวานนี้เธอก็เห็นแล้วว่าเขาทำยังไง หญิงสาวคิดว่ามันคงจะไม่ยากหรอกกับการเอาน้ำขึ้นมาจากบ่อ

มือเรียวยื่นไปจับเชือก แล้วก็ปล่อยถังน้ำให้ลงไปในบ่อ เพื่อที่จะสาวมันขึ้นมา แต่จังหวะที่เธอกำลังดึงน้ำขึ้นมาอยู่นั้น มือที่เจ็บเป็นทุนอยู่แล้วก็รับน้ำหนักและเชือกที่เสียดสีไม่ไหว จนเชือกเส้นนั้นได้หลุดลงไป

"กรี๊ดดดด!" มืเรียวรีบคว้าเชือกไว้แต่ก็ไม่ทัน แถมร่างของเธอเกือบจะตกลงไปในบ่อด้วย แต่โชคดีที่มีใครบางคนมาคว้าตัวของเธอไว้ได้ทัน

"ทำอะไรของเธออีก!"

มิลานคิดว่าจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว แต่พอรู้ว่าคนที่มาช่วยเป็นใครเธอถึงกับหันกลับมากอดเขาไว้แน่น ด้วยร่างกายที่สั่นระริกเพราะความหวาดกลัว

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจปฏิกิริยาของเธอเลย เพราะสิ่งที่เขาสนใจก็คือเชือกที่ตกลงไปในน้ำพร้อมกับถังนั่นต่างหาก

"แล้วจะเอาขึ้นมายังไง จะได้อาบน้ำกันไหมวันนี้"

"ขอโทษ"

"ขอโทษแล้วมันเอาขึ้นมาได้ไหมล่ะ!"

ใบหน้างามเศร้าลงเมื่อถูกต่อว่า แต่เธอก็รู้แหละว่าตัวเองทำผิด

หญิงสาวเดินกลับขึ้นมาด้านบน ด้วยผ้าถุงผืนเดียวที่พันรอบหน้าอกอยู่ เพราะเธอเตรียมจะอาบน้ำ แถมยังไม่ได้อาบ

"พี่ทำอะไร"

นอนลงได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ข้างล่าง

"ก็มีคนก่อเรื่องน่ะสิ หาไม้มาเอาเชือกขึ้นหน่อยเร็ว"

ผ่านไปสักพักก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมาด้านบน

"ตักน้ำไว้แล้วลงไปอาบ"

เงียบ~

"หลับเข้าไปได้ยังไงน้ำก็ยังไม่อาบ" ชายหนุ่มมุดเข้าไปในมุ้งเพื่อที่จะดูว่าเธอหลับจริงไหม "แปลกคนไม่คันตัวบ้างหรือไง" พอเห็นว่าเธอหลับเขาก็เลยไม่สนใจที่จะปลุกอีก

เช้าวันต่อมา คนตัวเล็กพยายามลุกขึ้นนั่ง ทั้งที่นอนที่แข็งกระด้าง และร่างกายที่ทำงานแบบหนักหน่วง มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว ทีแรกคิดว่านอนสักตื่นคงจะดีขึ้น แต่พอตื่นมายิ่งปวดตามเนื้อตัวหนักเข้าไปอีก

"เขาไปกันหมดแล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง" พอได้ยินเสียงตะโกนมาจากข้างล่าง คนตัวเล็กก็เลยต้องได้พยายามพาร่างกายลงมาให้ได้

ตายแล้วเมื่อวานนี้ไม่ได้อาบน้ำ ก็เลยยังไม่ได้ซักชุดชั้นใน แถมมีอยู่ชุดเดียวด้วย..ทำยังไงดี

แต่ทันใดนั้นสายตาของเธอก็มองไปเห็นชุดที่ใส่เมื่อวานนี้ตากอยู่ราวผ้า